1 E depois Noemi disse a Rute: Minha filha, não será já tempo que eu tente encontrar-te um marido e que sejas feliz? Eu tenho estado a pensar em Boaz; e além disso é nosso parente. Eu sei que ele vai esta noite peneirar a cevada na eira.
3 Por isso, faz o que eu te digo - lava-te, perfuma-te, arranja-te bem e vai lá à eira, mas de modo que ele não te veja antes de ter acabado de jantar.
4 Repara onde é que se vai deitar. Depois levanta-lhe a manta aos pés, e deita-te aí. Nessa altura ele próprio te dirá o que deverás fazer quanto a casamento.
5 Está bem. Vou fazer assim como disseste.
6 E lá foi à eira nessa noite, seguindo as instruções da sogra.
7 Boaz, depois de ter acabado de comer, deitou-se satisfeito ao pé duma meda e adormeceu. Então Rute veio sem fazer barulho, levantou uma ponta da manta aos pés, e deitou-se aí.
8 De repente, por volta da meia noite, ele despertou e sentou-se admirado. Havia uma mulher deitada a seus pés!
9 Quem és tu? Sou eu, Senhor, sou Rute. Faz de mim a tua mulher, de acordo com as leis de Deus, pois és o nosso parente mais chegado.
10 Graças a Deus por uma rapariga como tu!, exclamou ele. Pois estás a ser ainda mais bondosa para com Noemi do que já tens sido. Seria natural que preferisses um rapaz novo, pobre ou rico. Portanto não te preocupes com mais nada, minha filha. Eu tratarei de todos os detalhes referentes a esse assunto, pois todas as pessoas na cidade sabem bem a mulher virtuosa que és. No entanto é verdade que sou vosso parente próximo, mas existe um outro que é ainda mais próximo do que eu. Fica aqui esta noite, e pela manhã irei falar-lhe; se ele quiser casar contigo, pois está certo; caso contrário, prometo, diante de Jeová, que serás a minha mulher. Fica aqui até amanhã de manhã.
14 Ela ali ficou a seus pés até ao dia seguinte; e logo muito cedo, antes que o dia rompesse, levantou-se e foi-se embora; porque tinha-lhe dito, Que não se venha a saber que uma mulher esteve aqui na eira. Disse-lhe ainda,
15 Dá-me o teu xaile. E deitou-lhe dentro para cima de cinquenta litros de cevada, como presente para a sogra, ajudando-a a pô-lo à cabeça.
16 Ela regressou à cidade. Então, como foi que se passou tudo, minha filha?, perguntou-lhe Noemi quando a jovem chegou a casa. Rute contou-lhe e deu-lhe a cevada da parte de Boaz, sublinhando o facto de Boaz não querer deixá-la regressar sem um presente.
18 Noemi disse-lhe: Tem pois paciência até vermos o que acontece, pois Boaz não é homem para descansar enquanto não tiver levado a bom termo o seu intento. Vais ver que hoje mesmo tratará de tudo.
2 Onhan Booas, jonka palvelijattarien kanssa olit, sukulaisemme; katso, hän viskaa tänä yönä ohria puimatantereella.
3 Niin peseydy nyt ja voitele itsesi ja pukeudu ja mene puimatantereelle; mutta älä näyttäydy hänelle, ennenkuin hän on syönyt ja juonut.
6 Niin hän meni alas puimatantereelle ja teki aivan niin, kuin hänen anoppinsa oli häntä käskenyt.
7 Ja kun Booas oli syönyt ja juonut, tuli hänen sydämensä iloiseksi, ja hän meni maata viljakasan ääreen. Ja Ruut tuli hiljaa ja nosti peitettä hänen jalkojensa kohdalta ja pani siihen maata.
8 Puoliyön aikana mies säikähti ja kumartui eteenpäin; ja katso, nainen makasi hänen jalkapohjissaan.
11 Ja nyt, tyttäreni, älä pelkää; kaiken, mitä sanot, teen minä sinulle. Sillä minun kansani portissa jokainen tietää sinut kunnialliseksi naiseksi.
12 Totta on, että minä olen sinun sukulunastajasi, mutta on vielä toinen sukulunastaja, joka on läheisempi kuin minä.