2 rauta otetaan maasta, ja kivestä sulatetaan vaski.
3 Tehdään loppu pimeydestä, ja tutkitaan tyystin kivi, jonka synkkä pilkkopimeä peittää.
4 Kaivos louhitaan syvälle maan asujain alle; unhotettuina he riippuvat siellä ilman jalan tukea, heiluvat kaukana ihmisten ilmoilta.
5 Maasta kasvaa leipä, mutta maan uumenet mullistetaan kuin tulen voimalla.
6 Sen kivissä on safiirilla sijansa, siellä on kultahiekkaa.
7 Polkua sinne ei tiedä kotka, eikä haukan silmä sitä havaitse.
8 Sitä eivät astu ylväät eläimet, ei leijona sitä kulje.
9 Siellä käydään käsiksi kovaan kiveen, ja vuoret mullistetaan juuriaan myöten.
10 Kallioihin murretaan käytäviä, ja silmä näkee kaikkinaiset kalleudet.
11 Vesisuonet estetään tihkumasta, ja salatut saatetaan päivänvaloon.
12 Mutta viisaus-mistä se löytyy, ja missä on ymmärryksen asuinpaikka?
13 Ei tunne ihminen sille vertaa, eikä sitä löydy elävien maasta.
14 Syvyys sanoo: 'Ei ole se minussa', ja meri sanoo: 'Ei se ole minunkaan tykönäni'.
15 Sitä ei voida ostaa puhtaalla kullalla, eikä sen hintaa punnita hopeassa.
16 Ei korvaa sitä Oofirin kulta, ei kallis onyks-kivi eikä safiiri.
17 Ei vedä sille vertoja kulta eikä lasi, eivät riitä sen vaihtohinnaksi aitokultaiset kalut.
18 Koralleja ja kristalleja ei sen rinnalla mainita, ja viisauden omistaminen on helmiä kalliimpi.
19 Ei vedä sille vertoja Etiopian topaasi, ei korvaa sitä puhdas kulta.
20 Mistä siis tulee viisaus ja missä on ymmärryksen asuinpaikka?
21 Se on peitetty kaiken elävän silmiltä, salattu taivaan linnuiltakin.
22 Manala ja kuolema sanovat: 'Korvamme ovat kuulleet siitä vain kerrottavan'.
23 Jumala tietää tien sen luokse, hän tuntee sen asuinpaikan.
24 Sillä hän katsoo maan ääriin saakka, hän näkee kaiken, mitä taivaan alla on.
25 Kun hän antoi tuulelle voiman ja määräsi mitalla vedet,
26 kun hän sääti lain sateelle ja ukkospilvelle tien,
27 silloin hän sen näki ja ilmoitti, toi sen esille ja sen myös tutki.
1 Так! у серебра есть источная жила, и у золота место, [где его] плавят.
2 Железо получается из земли; из камня выплавляется медь.
3 [Человек] полагает предел тьме и тщательно разыскивает камень во мраке и тени смертной.
4 Вырывают рудокопный колодезь в местах, забытых ногою, спускаются вглубь, висят [и] зыблются вдали от людей.
5 Земля, на которой вырастает хлеб, внутри изрыта как бы огнем.
6 Камни ее – место сапфира, и в ней песчинки золота.
7 Стези [туда] не знает хищная птица, и не видал ее глаз коршуна;
8 не попирали ее скимны, и не ходил по ней шакал.
9 На гранит налагает он руку свою, с корнем опрокидывает горы;
10 в скалах просекает каналы, и все драгоценное видит глаз его;
11 останавливает течение потоков и сокровенное выносит на свет.
12 Но где премудрость обретается? и где место разума?
13 Не знает человек цены ее, и она не обретается на земле живых.
14 Бездна говорит: не во мне она; и море говорит: не у меня.
15 Не дается она за золото и не приобретается она за вес серебра;
16 не оценивается она золотом Офирским, ни драгоценным ониксом, ни сапфиром;
17 не равняется с нею золото и кристалл, и не выменяешь ее на сосуды из чистого золота.
18 А о кораллах и жемчуге и упоминать нечего, и приобретение премудрости выше рубинов.
19 Не равняется с нею топаз Ефиопский; чистым золотом не оценивается она.
20 Откуда же исходит премудрость? и где место разума?
21 Сокрыта она от очей всего живущего и от птиц небесных утаена.
22 Аваддон и смерть говорят: ушами нашими слышали мы слух о ней.
23 Бог знает путь ее, и Он ведает место ее.
24 Ибо Он прозирает до концов земли и видит под всем небом.
25 Когда Он ветру полагал вес и располагал воду по мере,
26 когда назначал устав дождю и путь для молнии громоносной,
27 тогда Он видел ее и явил ее, приготовил ее и еще испытал ее
28 и сказал человеку: вот, страх Господень есть истинная премудрость, и удаление от зла – разум.