1 Da antwortete Bildad, der Schuchiter, und sprach:

2 Wie lange wollt ihr doch Jagd auf Worte machen? Besinnet euch zuerst, redet dann!

3 Warum werden wir dem Vieh gleichgeachtet und sind so dumm in euren Augen?

4 Du, der sich in seinem Zorne selbst zerfleischt, soll um deinetwillen die Erde verlassen werden und der Fels von seinem Orte wegrücken?

5 Ja, des Gottlosen Licht erlischt, und die Flamme seines Feuers leuchtet nicht.

6 Das Licht verfinstert sich in seinem Zelte, und seine Leuchte erlischt über ihm.

7 Seine Schritte treiben ihn in die Enge, und sein eigener Ratschlag wird ihn stürzen.

8 Denn er wird mit seinem Fuß im Netz verstrickt und wandelt auf Fallgruben dahin.

9 Eine Schlinge wird seine Ferse ergreifen, und ein Fallstrick hält ihn fest.

10 Ein Garn ist für ihn auf dem Boden versteckt und eine Falle auf seinem Pfad.

11 Von allen Seiten überfallen ihn Schrecknisse und verfolgen ihn auf Schritt und Tritt.

12 Es hungert nach ihm sein Verderben, und sein Unglück steht neben ihm bereit.

13 Es frißt die Glieder seines Leibes; der Erstgeborene des Todes zehrt seine Glieder auf.

14 Er wird vertrieben aus seinem Zelte, seinem Zufluchtsort, und man führt ihn zum Könige der Schrecken.

15 Sein Zelt wird von einem bewohnt, der ihm nicht zugehört, auf seine Wohnung wird Schwefel gestreut.

16 Unter ihm werden seine Wurzeln verdorren und über ihm seine Zweige verwelken.

17 Sein Gedächtnis wird verschwinden von der Erde, und sein Name wird auf den Straßen nicht genannt werden.

18 Man stößt ihn aus dem Licht in die Finsternis, er wird aus der Welt gejagt.

19 Kein Sproß noch Schoß bleibt ihm unter seinem Volk, und kein Entronnener wohnt in seinen Zelten.

20 Über seinen Tag entsetzen sich die Abendländer, und die Morgenländer ergreift Schrecken darob.

21 So geht es der Wohnung des Ungerechten und so der Stätte dessen, der Gott nicht kennt!

1 Odpovídaje pak Bildad Suchský, řekl:

2 Dokudž neučiníte konce řečem? Pomyslte na to, a potom mluviti budeme.

3 Proč jsme počteni za hovada? Oškliví jsme jemu, jakž sami vidíte.

4 Ó ty, jenž hubíš život svůj zůřením svým, zdaliž pro tebe opuštěna bude země, a odsedne skála z místa svého?

5 Anobrž světlo bezbožných uhašeno bude, aniž se blyštěti bude jiskra ohně jejich.

6 Světlo se zatmí v stánku jeho, a lucerna jeho v něm zhasne.

7 Ssouženi budou krokové síly jeho, a porazí jej rada jeho.

8 Nebo zapleten jest do síti nohami svými, a v zamotání chodí.

9 Chytí ho za patu osídlo, a zmocní se ho násilník.

10 Skrytať jest při zemi smečka jeho, a léčka jeho na stezce.

11 Odevšad hrůzy jej děsiti budou a dotírati na nohy jeho.

12 Hladovitá bude síla jeho, a bída pohotově při boku jeho.

13 Zžíře žily kůže jeho, zžíře oudy jeho kníže smrti.

14 Uchváceno bude z stánku jeho doufání jeho, a to jej přivede k králi strachů.

15 V stánku jeho hrůza bydleti bude, ač nebyl jeho; posypáno bude obydlí jeho sirou.

16 Od zpodku kořenové jeho uschnou, a svrchu osekány budou ratolesti jeho.

17 Památka jeho zahyne z země, aniž jméno jeho slýcháno bude na ulicích.

18 Vyženou ho z světla do tmy, anobrž z okršlku zemského vypudí jej.

19 Nepozůstaví ani syna ani vnuka v lidu svém, ani jakého ostatku v příbytcích svých.

20 Nade dnem jeho zděsí se potomci, a přítomní strachem podjati budou.

21 Takovýť jest zajisté způsob nešlechetného, a takový cíl toho, kterýž nezná Boha silného.