1 Aleluia. Louvai o Senhor porque ele é bom, porque a sua misericórdia é eterna.

2 Quem contará os poderosos feitos do Senhor? Quem poderá apregoar os seus louvores?

3 Felizes aqueles que observam os preceitos, aqueles que, em todo o tempo, fazem o que é reto.

4 Lembrai-vos de mim, Senhor, pela benevolência que tendes com o vosso povo. Assisti-me com o vosso socorro,

5 para que eu prove a felicidade de vossos eleitos, compartilhe do júbilo de vosso povo e me glorie com os que constituem vossa herança.

6 Como nossos pais, nós também pecamos, cometemos a iniqüidade, praticamos o mal.

7 Nossos pais, no Egito, não prezaram os vossos milagres, esqueceram a multidão de vossos benefícios e se revoltaram contra o Altíssimo no mar Vermelho.

8 Mas ele os poupou para a honra de seu nome, para tornar patente o seu poder.

9 Ameaçou o mar e ele se tornou seco, e os conduziu por entre as ondas como através de um deserto.

10 Livrou-os das mãos daquele que os odiava, e os salvou do poder inimigo.

11 As águas recobriram seus adversários, nenhum deles escapou.

12 Então acreditaram em sua palavra, e cantaram os seus louvores.

13 Depressa, porém, esqueceram suas obras, e não confiaram em seus desígnios.

14 Entregaram-se à concupiscência no deserto, e tentaram a Deus na solidão.

15 Ele lhes concedeu o que pediam, mas os feriu de um mal mortal.

16 Em seus acampamentos invejaram Moisés e Aarão, o eleito do Senhor.

17 Abriu-se a terra e tragou Datã, e sepultou os sequazes de Abiron.

18 Um fogo devassou as suas tropas e as chamas consumiram os ímpios.

19 Fabricaram um bezerro de ouro no sopé do Horeb, e adoraram um ídolo de ouro fundido.

20 Eles trocaram a sua glória pela estátua de um touro que come feno.

21 Esqueceram a Deus que os salvara, que obrara prodígios no Egito,

22 maravilhas na terra de Cam, estupendos feitos no mar Vermelho.

23 Já cogitava em exterminá-los se Moisés, seu eleito, não intercedesse junto dele para impedir que sua cólera os destruísse.

24 Depois, eles desprezaram uma terra de delícias, desconfiados de sua palavra.

25 Em suas tendas se puseram a murmurar, e desobedeceram ao Senhor.

26 Então, com a mão alçada, ele jurou que havia de prostrá-los no deserto

27 e dispersar sua descendência entre as nações pagãs, disseminando-os por toda a terra.

28 Aderiram também ao Baal de Fegor, comeram vítimas oferecidas a deuses sem vida.

29 E, provocando-o com seus crimes, uma peste irrompeu entre eles.

30 Mas levantou-se Finéias para fazer justiça; cessou a peste.

31 Seu zelo lhe foi imputado como mérito, de geração em geração, para sempre.

32 Em seguida, irritaram a Deus nas águas de Meribá, e adveio o mal a Moisés por causa deles.

33 Porque o provocaram tanto, palavras temerárias saíram-lhe dos lábios.

34 Não exterminaram os povos, como o Senhor lhes havia ordenado,

35 mas se misturaram com as nações pagãs e aprenderam seus costumes.

36 Prestaram culto aos seus ídolos, que se tornaram um laço para eles.

37 Imolaram os seus filhos e suas filhas aos demônios.

38 Derramaram o sangue inocente: o sangue de seus filhos e de suas filhas, que aos ídolos de Canaã sacrificaram; seu país ficou manchado com esse sangue.

39 Eles se contaminaram com homicídios, e se prostituíram com seus crimes.

40 Então se inflamou contra seu povo a cólera divina, e Deus teve aversão de sua herança.

41 Ele os entregou nas mãos das nações pagãs, e foram dominados pelos que os odiavam.

42 Oprimiram-nos os seus inimigos, foram submetidos ao seu jugo.

43 Muitas vezes ele os libertou; mas sua conduta o exasperou, de tal modo que foram abatidos por causa de suas iniqüidades.

44 Entretanto, vendo a sua aflição, ouviu-lhes as orações.

45 Em favor deles lembrou-se de sua aliança, e por sua misericórdia deles se apiedou.

46 E fez com que encontrassem a clemência junto aos que os tinham aprisionado.

47 Salvai-nos, Senhor, nosso Deus, e recolhei-nos de entre as nações, para que possamos celebrar o vosso santo nome e ter a satisfação de vos louvar.

48 Bendito seja o Senhor, Deus de Israel, pelos séculos dos séculos! E que todo o povo diga: Amém!

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru:Amen. Haleluja!