1 א ויען איוב ויאמר br
2 ב עד-אנה תוגיון נפשי ותדכאונני במלים br
3 ג זה עשר פעמים תכלימוני לא-תבשו תהכרו-לי br
4 ד ואף-אמנם שגיתי אתי תלין משוגתי br
5 ה אם-אמנם עלי תגדילו ותוכיחו עלי חרפתי br
6 ו דעו-אפו כי-אלוה עותני ומצודו עלי הקיף br
7 ז הן אצעק חמס ולא אענה אשוע ואין משפט br
8 ח ארחי גדר ולא אעבור ועל נתיבותי חשך ישים br
9 ט כבודי מעלי הפשיט ויסר עטרת ראשי br
10 י יתצני סביב ואלך ויסע כעץ תקותי br
11 יא ויחר עלי אפו ויחשבני לו כצריו br
12 יב יחד יבאו גדודיו--ויסלו עלי דרכם ויחנו סביב לאהלי br
13 יג אחי מעלי הרחיק וידעי אך-זרו ממני br
14 יד חדלו קרובי ומידעי שכחוני br
15 טו גרי ביתי ואמהתי לזר תחשבני נכרי הייתי בעיניהם br
16 טז לעבדי קראתי ולא יענה במו-פי אתחנן-לו br
17 יז רוחי זרה לאשתי וחנתי לבני בטני br
18 יח גם-עוילים מאסו בי אקומה וידברו-בי br
19 יט תעבוני כל-מתי סודי וזה-אהבתי נהפכו-בי br
20 כ בעורי ובבשרי דבקה עצמי ואתמלטה בעור שני br
21 כא חנני חנני אתם רעי כי יד-אלוה נגעה בי br
22 כב למה תרדפני כמו-אל ומבשרי לא תשבעו br
23 כג מי-יתן אפו ויכתבון מלי מי-יתן בספר ויחקו br
24 כד בעט-ברזל ועפרת-- לעד בצור יחצבון br
25 כה ואני ידעתי גאלי חי ואחרון על-עפר יקום br
26 כו ואחר עורי נקפו-זאת ומבשרי אחזה אלוה br
27 כז אשר אני אחזה-לי--ועיני ראו ולא-זר כלו כליתי בחקי br
28 כח כי תאמרו מה-נרדף-לו ושרש דבר נמצא-בי br
29 כט גורו לכם מפני-חרב--כי-חמה עונות חרב למען תדעון שדין (שדון)
1 Y RESPONDIO Job, y dijo:
2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
3 Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
4 Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
6 Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
7 He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
9 Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
10 Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
11 E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
12 Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
13 Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
14 Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
16 Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
17 Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
18 Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
19 Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
20 Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
21 Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
22 ¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
23 Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! Quién diese que se escribieran en un libro!
24 Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
25 Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
26 Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
27 Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
28 Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
29 Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.