1 Pedro, apóstolo de Jesus Cristo, aos estrangeiros dispersos no Ponto, Galácia, Capadócia, Ásia e Bitínia, 2 eleitos segundo a presciência de Deus Pai, em santificação do Espírito, para a obediência e aspersão do sangue de Jesus Cristo: graça e paz vos sejam multiplicadas.
3 Bendito seja o Deus e Pai de nosso Senhor Jesus Cristo, que, segundo a sua grande misericórdia, nos gerou de novo para uma viva esperança, pela ressurreição de Jesus Cristo dentre os mortos, 4 para uma herança incorruptível, incontaminável e que se não pode murchar, guardada nos céus para vós 5 que, mediante a fé, estais guardados na virtude de Deus, para a salvação já prestes para se revelar no último tempo, 6 em que vós grandemente vos alegrais, ainda que agora importa, sendo necessário, que estejais por um pouco contristados com várias tentações, 7 para que a prova da vossa fé, muito mais preciosa do que o ouro que perece e é provado pelo fogo, se ache em louvor, e honra, e glória na revelação de Jesus Cristo; 8 ao qual, não o havendo visto, amais; no qual, não o vendo agora, mas crendo, vos alegrais com gozo inefável e glorioso, 9 alcançando o fim da vossa fé, a salvação da alma.
10 Da qual salvação inquiriram e trataram diligentemente os profetas que profetizaram da graça que vos foi dada, 11 indagando que tempo ou que ocasião de tempo o Espírito de Cristo, que estava neles, indicava, anteriormente testificando os sofrimentos que a Cristo haviam de vir e a glória que se lhes havia de seguir. 12 Aos quais foi revelado que, não para si mesmos, mas para nós, eles ministravam estas coisas que, agora, vos foram anunciadas por aqueles que, pelo Espírito Santo enviado do céu, vos pregaram o evangelho, para as quais coisas os anjos desejam bem atentar.
13 Portanto, cingindo os lombos do vosso entendimento, sede sóbrios e esperai inteiramente na graça que se vos ofereceu na revelação de Jesus Cristo, 14 como filhos obedientes, não vos conformando com as concupiscências que antes havia em vossa ignorância; 15 mas, como é santo aquele que vos chamou, sede vós também santos em toda a vossa maneira de viver, 16 porquanto escrito está: Sede santos, porque eu sou santo. 17 E, se invocais por Pai aquele que, sem acepção de pessoas, julga segundo a obra de cada um, andai em temor, durante o tempo da vossa peregrinação, 18 sabendo que não foi com coisas corruptíveis, como prata ou ouro, que fostes resgatados da vossa vã maneira de viver que, por tradição, recebestes dos vossos pais, 19 mas com o precioso sangue de Cristo, como de um cordeiro imaculado e incontaminado, 20 o qual, na verdade, em outro tempo, foi conhecido, ainda antes da fundação do mundo, mas manifestado, nestes últimos tempos, por amor de vós; 21 e por ele credes em Deus, que o ressuscitou dos mortos e lhe deu glória, para que a vossa fé e esperança estivessem em Deus.
22 Purificando a vossa alma na obediência à verdade, para amor fraternal, não fingido, amai-vos ardentemente uns aos outros, com um coração puro; 23 sendo de novo gerados, não de semente corruptível, mas da incorruptível, pela palavra de Deus, viva e que permanece para sempre. 24 Porque toda carne é como erva, e toda a glória do homem, como a flor da erva. Secou-se a erva, e caiu a sua flor; 25 mas a palavra do Senhor permanece para sempre. E esta é a palavra que entre vós foi evangelizada.
1 Petrus, ä Aposchtel Jesus Chrischti, an d userwählte Fremdling, de vuschtrait huse in Pontus, Galatien, Kappadozien, dr Provinz Asien un Bithynien,
2 de Gott, dr Vada (Babbe), üsgwält het durch d Heiligung vum Geischt zum Folgsam si (Brav si) un zum a Gschpritzt si mit däm Bloet Jesus Chrischti:
3 Globt isch Gott, dr Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus, dr uns(us) nohch sinere große Barmherzigkeit wiedageboren het zue einare lebändige Hoffnig durch de Uferschtehig Jesus Chrischti vu d Dote,
4 zue nem ewige un fleckelose un unvuwelkliche Erbe, des ufbwahrt (ufghebt) wird im Himmel fir äich,
5 de ihr üs Gottes Macht durch d Glaube bwahrt sin zue d Seligkeit, de parat isch, daß sie bekannt wäre zue dr letschte Ziit.
6 Dann(Dnoh) den ihr äich fräie, de ihr etzed ä kleini Ziit, wenn s si soll, trurig sin in manchali Afechtig,
7 dmit aicha Glaube als echt un viel koschtbarer bfunde wäre als des vugängliche Gold, des durchs Fiir gläutert wird, zum Lob, Pries un Ehri, wenn er zeigt (offenbart) wird; Jesus Chrischtus.
8 Ihn hän ihr nit gsähne un hän nen doch leb(lieb); un etze glaubt ihr a nen, obwohl ihr nen nit sähn; ihr den äich aba fräie mit riesiga un herrlicha Fräid(Freud),
9 wenn ihr des Ziel äires Glaube hän, nämlich d Seele ihri Seligkeit.
10 Nohch dr Seligkeit hän gsuecht un gforscht d Prophete, de vu d Gnade gwiessagt (vorusgsait) hän, de fir äich bschtimmt isch,
11 un hän gforscht, uf welchi un was fir ä Ziit dr Geischt Chrischti ditet, der in dene war un zvor beziigt het d Liede, de iba d Chrischtus kumme solle, un d Herrlichkeit dnohch.
12 Däne isch zeigt (offenbart) worde, daß sie nit sich selbscht, sundern äich diene solle mit däm, was äich etze vukindigt isch durch de, de äich des Evangelium vukindigt hän durch d heilige Geischt, der vum Himmel gschickt isch, - was au de Engel wotte aluege.
13 Drum umgirtet d Lende äires Gmets, sin nichtern un den äiri Hoffnig ganz uf d Gnade, de äich abote wird in d Offenbarig Jesus Chrischti.
14 Als folgsami Kinda gen äich nit d Luscht hi, däne ihr freha in d Ziit äira Dümmi dient hän;
15 sundern we der, der äich gruefe het, heilig isch, sollt au ihr heilig si in äirem ganze Wandel.
16 Denn s schtoht gschriebe (3. Moses 19,2): "Ihr sollt heilig si, denn i(ich) bi heilig."
17 Un do ihr den als Vada (Babbe) aruefe den, der ohni Asähe vu d Lit jede richet nohch sinem Werk, so fihrt aicha Läbä, solang ihr do in d Fremde wielt, in Gottesfurcht;
18 denn ihr wißt, daß ihr nit mit vugänglichem Silba odr Gold erlest sin vu äirem nichtige Wandel noh dr Vädare Art,
19 sundern mit däm diire Bloet Chrischti als vumä unschuldige un fleckelose Lamm.
20 Er isch zwar zvor üsgwält, bvor dr Welt Grund glegt wird, aba zeigt (offenbart) am End vu d Ziit um airetwille,
21 de ihr durch nen glaubt an Gott, dr nen uferweckt het vu d Dote un nem d Herrlichkeit ge het, dmit ihr Glaube un Hoffnig zue Gott hän.
22 Hän ihr äiri Seele sufa gmacht im Folgsam (Brav si) si dr Wohret zue echta Bruedaliebe, so hän äich undaänanda bschtändig leb(lieb) üs reinem Herze.
23 Denn ihr sin wiedageboren nit üs vugänglichem, sundern üs ewigem Some, nämlich üs däm lebändige Wort Gottes, des do bliebt.
24 Denn "alles Fleisch isch we Gras un alli sini Herrlichkeit we`s Gras vu d Blueme. S Gras isch vudorrt un d Blueme abgfloge;
25 aba s Herrn Wort bliebt in Ewigkeit" (Jesaja 40,6-8). Des isch aba des Wort, wel (des) unda äich vukindigt isch.