1 Pilatos, pois, tomou, então, a Jesus e o açoitou. 2 E os soldados, tecendo uma coroa de espinhos, lha puseram sobre a cabeça e lhe vestiram uma veste de púrpura. 3 E diziam: Salve, rei dos judeus! E davam-lhe bofetadas. 4 Então, Pilatos saiu outra vez fora e disse-lhes: Eis aqui vo-lo trago fora, para que saibais que não acho nele crime algum. 5 Saiu, pois, Jesus, levando a coroa de espinhos e a veste de púrpura. E disse-lhes Pilatos: Eis aqui o homem. 6 Vendo-o, pois, os principais dos sacerdotes e os servos, gritaram, dizendo: Crucifica-o! Crucifica-o! Disse-lhes Pilatos: Tomai-o vós e crucificai-o, porque eu nenhum crime acho nele. 7 Responderam-lhe os judeus: Nós temos uma lei, e, segundo a nossa lei, deve morrer, porque se fez Filho de Deus. 8 E Pilatos, quando ouviu essa palavra, mais atemorizado ficou. 9 E entrou outra vez na audiência e disse a Jesus: De onde és tu? Mas Jesus não lhe deu resposta. 10 Disse-lhe, pois, Pilatos: Não me falas a mim? Não sabes tu que tenho poder para te crucificar e tenho poder para te soltar? 11 Respondeu Jesus: Nenhum poder terias contra mim, se de cima te não fosse dado; mas aquele que me entregou a ti maior pecado tem.
12 Desde então, Pilatos procurava soltá-lo; mas os judeus gritavam, dizendo: Se soltas este, não és amigo do César! Qualquer que se faz rei é contra o César! 13 Ouvindo, pois, Pilatos esse dito, levou Jesus para fora e assentou-se no tribunal, no lugar chamado Litóstrotos, e em hebraico o nome é Gabatá. 14 E era a preparação da Páscoa e quase à hora sexta; e disse aos judeus: Eis aqui o vosso rei. 15 Mas eles bradaram: Tira! Tira! Crucifica-o! Disse-lhes Pilatos: Hei de crucificar o vosso rei? Responderam os principais dos sacerdotes: Não temos rei, senão o César. 16 Então, entregou-lho, para que fosse crucificado. E tomaram a Jesus e o levaram.
17 E, levando ele às costas a sua cruz, saiu para o lugar chamado Calvário, que em hebraico se chama Gólgota, 18 onde o crucificaram, e, com ele, outros dois, um de cada lado, e Jesus no meio. 19 E Pilatos escreveu também um título e pô-lo em cima da cruz; e nele estava escrito: Jesus Nazareno, Rei dos Judeus. 20 E muitos dos judeus leram este título, porque o lugar onde Jesus estava crucificado era próximo da cidade; e estava escrito em hebraico, grego e latim. 21 Diziam, pois, os principais sacerdotes dos judeus a Pilatos: Não escrevas, Rei dos judeus, mas que ele disse: Sou Rei dos judeus. 22 Respondeu Pilatos: O que escrevi escrevi.
23 Tendo, pois, os soldados crucificado a Jesus, tomaram as suas vestes e fizeram quatro partes, para cada soldado uma parte, e também a túnica. A túnica, porém, tecida toda de alto a baixo, não tinha costura. 24 Disseram, pois, uns aos outros: Não a rasguemos, mas lancemos sortes sobre ela, para ver de quem será. Isso foi assim para que se cumprisse a Escritura, que diz: Dividiram entre si as minhas vestes e sobre a minha túnica lançaram sortes. Os soldados, pois, fizeram essas coisas.
25 E junto à cruz de Jesus estava sua mãe, e a irmã de sua mãe, Maria, mulher de Clopas, e Maria Madalena. 26 Ora, Jesus, vendo ali sua mãe e que o discípulo a quem ele amava estava presente, disse à sua mãe: Mulher, eis aí o teu filho. 27 Depois, disse ao discípulo: Eis aí tua mãe. E desde aquela hora o discípulo a recebeu em sua casa.
28 Depois, sabendo Jesus que já todas as coisas estavam terminadas, para que a Escritura se cumprisse, disse: Tenho sede. 29 Estava, pois, ali um vaso cheio de vinagre. E encheram de vinagre uma esponja e, pondo-a num hissopo, lha chegaram à boca. 30 E, quando Jesus tomou o vinagre, disse: Está consumado. E, inclinando a cabeça, entregou o espírito.
31 Os judeus, pois, para que no sábado não ficassem os corpos na cruz, visto como era a preparação (pois era grande o dia de sábado), rogaram a Pilatos que se lhes quebrassem as pernas, e fossem tirados. 32 Foram, pois, os soldados e, na verdade, quebraram as pernas ao primeiro e ao outro que com ele fora crucificado. 33 Mas, vindo a Jesus e vendo-o já morto, não lhe quebraram as pernas. 34 Contudo, um dos soldados lhe furou o lado com uma lança, e logo saiu sangue e água. 35 E aquele que o viu testificou, e o seu testemunho é verdadeiro, e sabe que é verdade o que diz, para que também vós o creiais. 36 Porque isso aconteceu para que se cumprisse a Escritura, que diz: Nenhum dos seus ossos será quebrado. 37 E outra vez diz a Escritura: Verão aquele que traspassaram.
38 Depois disso, José de Arimateia (o que era discípulo de Jesus, mas oculto, por medo dos judeus) rogou a Pilatos que lhe permitisse tirar o corpo de Jesus. E Pilatos lho permitiu. Então, foi e tirou o corpo de Jesus. 39 E foi também Nicodemos (aquele que, anteriormente, se dirigira de noite a Jesus), levando quase cem libras de um composto de mirra e aloés. 40 Tomaram, pois, o corpo de Jesus e o envolveram em lençóis com as especiarias, como os judeus costumam fazer na preparação para o sepulcro. 41 E havia um horto naquele lugar onde fora crucificado e, no horto, um sepulcro novo, em que ainda ninguém havia sido posto. 42 Ali, pois (por causa da preparação dos judeus e por estar perto aquele sepulcro), puseram a Jesus.
1 Do nimmt Pilatus Jesus un losst nen üsbeitsche.
2 Un d Soldate mache ä Krone üs Dorne un drucke sie uf si Schädel un lege nem ä Purpurgwand a
3 un kumme zue nem un sage: Friede mit dir, Kenig vu d Jude! un schle nem ins Gsicht (Visasch).
4 Do goht Pilatus wieda üsä un sait zue nene: Luege, i(ich) fihr nen üsä zue äich, dmit ihr wißet den, daß i(ich) kei Schuld a nem find.
5 Un Jesus kummt üsä un trait de Dornenkrone un des Purpurgwand. Un Pilatus sait zue nene: Luege, was fir ä Mensch!
6 Als nen de Hohenpriester un de Knecht sähn, brellä sie: Kriizig! kriizig nen! Pilatus sait zue nene: Nähme ihr nen doch un kriizige nen, denn i(ich) find kei Schuld a nem.
7 D Jude sage nem: Mir hän ä Gsetz, un nohch rem Gsetz mueß er schterbe, denn er het sich selbscht zue Gottes Bue gmacht.
8 Als Pilatus des Wort ghärt het, firchtet er sich noh me
9 un goht wieda inä in`s Prätorium un sait zue Jesus: Woher bisch dü? Aba Jesus git nem kei Antwort.
10 Do sait Pilatus zue nem: schwätzesch dü nit mit ma(mir)? Weisch dü nit, daß i(ich) Macht ha, dich loszge, un Macht ha, dich z kriizige?
11 Jesus git zantwort: Dü hättesch kei Macht iba mich, wenn s dir nit vu obe her ge wär. Drum: der mich dir ibaantwortet het, der het greßeri Sinde.
12 Vu do a vusuecht Pilatus, nen fräizlo. D Jude aba brellä: Losch dü dän fräi, so bisch dü nit d Fründ(Freund) vum Kaisa; denn wer sich zum Kenig macht, der isch gege d Kaisa. St zue Dan 2,1
13 Wo d Pilatus de Wort ghärt het, fihrt da Jesus üsä un het sich anekockt uf d Richtaschtuehl a d Platz, der do heißt Schteipflaschta, uf hebräisch Gabbata.
14 S war aba am Rischtdag fir des Passafescht um di sechsti Schtund. Un na(er) sait zue d Jude: Luege, des isch aicha Kenig!
15 Sie brellä aba: Wäg, wäg mit däm! Kriizig nen! Do sait Pilatus zue nene: Soll i(ich) äira Kenig kriizige? D Hohenpriester sage: Mir hän kei Kenig als d Kaisa.
16 Do ibaantwortet er ne Jesus, daß sa kriizigt wird.
17 Sie nähmä nen aba, un na(er) trait si Kriiz un goht üsä zue dem Platz, der do heißt Schädelstätte, uf hebräisch Golgatha.
18 Dert kriizige sie nen un mit nem zwei anderi uf beidi Siete, Jesus aba in d Middi.
19 Pilatus aba schribt ä Däfili un lossts abringe uf des Kriiz; un s war gschriebe: Jesus vu Nazareth, dr Kenig vu d Jude.
20 De Ufschrift läse vieli Jude, an dem Platz, wo Jesus kriizigt wird, der war nohch bi d Schtadt. Un s war gschriebe in hebräischer, lateinischer un griechischer Schproch.
21 Do sage d Hohenpriester vu d Jude zue Pilatus: Schreibe nit: Dr Kenig vu d Jude, sundern, daß sa(er) gsait het: Ich bi dr Kenig vu d Jude.
22 Pilatus git zantwort: Was i(ich) gschriebe ha, des ha i(ich) gschriebe.
23 Als aba d Soldate Jesus kriizigt hän, nähmä sie sini Kleida un mache vier Deil drüs, fir jede Soldate ä Deil, dzue au des Gwand (Häß). Des war aba nit gnaiht, sundern vu obe a gwebt in nem Schtuck.
24 Do sage sie undaänanda: Len uns(us) des nit vudeile, sundern drum lose, wäm`s ghäre soll. So soll d Schrift erfillt wäre, de sait (Psalm 22,19): "Sie hän mi Kleida unda sich deilt un hän iba mi Gwand (Häß) s Los gworfe." Des hän de Soldate gmacht.
25 S sin aba bi däm Kriiz vu Jesus sini Muetter un vu sinere Muetter d Schweschta, Maria, s Wieb vum Klopas, un Maria vu Magdala gschtande.
26 Als etze Jesus sini Muetter sieht un bi ihr d Jinger, den na leb(lieb) het, sait da zue sinere Muetter: Wieb, lueg, des isch di Bue!
27 Dnohch sait da zum Jinger: Lueg, des isch di Muetter! Un vu der Schtund a nimmt sie d Jinger zue sich.
28 Dnohch, als Jesus gwißt het, daß scho alles parat war, sait da, dmit d Schrift erfillt wird: Ich bi durschtig.
29 Do schtoht ä Gfäß voll Essig. Sie aba fillä ä Schwamm mit Essig un schtecke nen uf ä Ysoprohr un halte s nem ans Mul (Gosch).
30 Als etze Jesus d Essig gnumme het, sait da: S isch parat (fertig)! un neigt d Schädel un schtirbt.
31 Wel s aba Rischtdag war un d Leichnam nit am Kriiz bliebe solle d Sabbat iba - denn dr Sabbat war ä hohe Feschtdag -, bitte d Jude Pilatus, daß ne d Bei broche un sie abgnumme wäre.
32 Do kumme d Soldate un bräche däm erschte d Bei un au däm andere, der mit nem kriizigt war.
33 Als sie aba zue Jesus kumme un sähn, daß sa scho gschtorbe war, bräche sie nem d Bei nit;
34 sundern eina vu d Soldate schticht mit däm Speer in sini Site, un gli druf kummt Bloet un Wassa üsä.
35 Un der des gsähne het, der het`s beziigt, un si Ziignis isch wohr, un na wiß, daß sa d Wohret sait, dmit au ihr glaubt.
36 Denn des isch gschähe, dmit d Schrift erfillt wird (2. Moses 12,46): "Ihr sollt nem kei Bei breche."
37 Un nomol sait de Schrift an eina andere Schtell (Sacharja 12,10): "Sie wäre nen säh, den sie durchbohrt hän."
38 Dnohch bittet Josef vu Arimathäa, der ä Jinger Jesus war, doch heimlich, üs Angscht vor d Jude, d Pilatus, daß sa d Leiche Jesus abneh dirft. Un Pilatus gschtatet`s. Do kummt da un nimmt d Leiche Jesus ab.
39 S kummt aba au Nikodemus, der vormols in d Nacht zue Jesus kumme war, un brint Myrrhe gmischt mit Aloe, etwa hundat Pfund.
40 Do nähmä sie d Leiche Jesus un binde nen in Liendecha mit guetschmeckendem El, we d Jude z beerdige pflege.
41 S war aba an dem Platz, wo na kriizigt wird, ä Garte un im Garte ä näjes(naies) Grab, in des nohch ne jemads glegt worde war.
42 Dohi lege sie Jesus wägä nem Rischtdag vu d Jude, wel des Grab nohch war.