1 Não se turbe o vosso coração; credes em Deus, crede também em mim. 2 Na casa de meu Pai há muitas moradas; se não fosse assim, eu vo-lo teria dito, pois vou preparar-vos lugar. 3 E, se eu for e vos preparar lugar, virei outra vez e vos levarei para mim mesmo, para que, onde eu estiver, estejais vós também. 4 Mesmo vós sabeis para onde vou e conheceis o caminho. 5 Disse-lhe Tomé: Senhor, nós não sabemos para onde vais e como podemos saber o caminho? 6 Disse-lhe Jesus: Eu sou o caminho, e a verdade, e a vida. Ninguém vem ao Pai senão por mim. 7 Se vós me conhecêsseis a mim, também conheceríeis a meu Pai; e já desde agora o conheceis e o tendes visto. 8 Disse-lhe Filipe: Senhor, mostra-nos o Pai, o que nos basta. 9 Disse-lhe Jesus: Estou há tanto tempo convosco, e não me tendes conhecido, Filipe? Quem me vê a mim vê o Pai; e como dizes tu: Mostra-nos o Pai? 10 Não crês tu que eu estou no Pai e que o Pai está em mim? As palavras que eu vos digo, não as digo de mim mesmo, mas o Pai, que está em mim, é quem faz as obras. 11 Crede-me que estou no Pai, e o Pai, em mim; crede-me, ao menos, por causa das mesmas obras. 12 Na verdade, na verdade vos digo que aquele que crê em mim também fará as obras que eu faço e as fará maiores do que estas, porque eu vou para meu Pai. 13 E tudo quanto pedirdes em meu nome, eu o farei, para que o Pai seja glorificado no Filho. 14 Se pedirdes alguma coisa em meu nome, eu o farei. 15 Se me amardes, guardareis os meus mandamentos.
16 E eu rogarei ao Pai, e ele vos dará outro Consolador, para que fique convosco para sempre, 17 o Espírito da verdade, que o mundo não pode receber, porque não o vê, nem o conhece; mas vós o conheceis, porque habita convosco e estará em vós.
18 Não vos deixarei órfãos; voltarei para vós. 19 Ainda um pouco, e o mundo não me verá mais, mas vós me vereis; porque eu vivo, e vós vivereis. 20 Naquele dia, conhecereis que estou em meu Pai, e vós, em mim, e eu, em vós. 21 Aquele que tem os meus mandamentos e os guarda, este é o que me ama; e aquele que me ama será amado de meu Pai, e eu o amarei e me manifestarei a ele. 22 Disse-lhe Judas (não o Iscariotes): Senhor, de onde vem que te hás de manifestar a nós e não ao mundo? 23 Jesus respondeu e disse-lhe: Se alguém me ama, guardará a minha palavra, e meu Pai o amará, e viremos para ele e faremos nele morada. 24 Quem não me ama não guarda as minhas palavras; ora, a palavra que ouvistes não é minha, mas do Pai que me enviou.
25 Tenho-vos dito isso, estando convosco. 26 Mas aquele Consolador, o Espírito Santo, que o Pai enviará em meu nome, vos ensinará todas as coisas e vos fará lembrar de tudo quanto vos tenho dito. 27 Deixo-vos a paz, a minha paz vos dou; não vo-la dou como o mundo a dá. Não se turbe o vosso coração, nem se atemorize. 28 Ouvistes o que eu vos disse: vou e venho para vós. Se me amásseis, certamente, exultaríeis por ter dito: vou para o Pai, porque o Pai é maior do que eu. 29 Eu vo-lo disse, agora, antes que aconteça, para que, quando acontecer, vós acrediteis. 30 Já não falarei muito convosco, porque se aproxima o príncipe deste mundo e nada tem em mim. 31 Mas é para que o mundo saiba que eu amo o Pai e que faço como o Pai me mandou. Levantai-vos, vamo-nos daqui.
1 Aira Herz soll nit vuschrecke! Glaube an Gott un glaube an mich!
2 In dem Hus vu minem Vada (Babbe) sin vieli Zimma (Schtubene). Wenn's nit so wär, hät i(ich) dann(dnoh) zue äich gsait: Ich gang hi, äich Platz z mache?
3 Un wenn i(ich) higang, äich Platz zue mache, will i(ich) wieda kumme un äich zue ma nähmä, dmit ihr do sin, wo i(ich) bi.
4 Un wo i(ich) higang, d Wäg wiße na.
5 Do sait d Thomas zue nem: Herr, ma(mir) wisse nit, wo dü higosch; we kenne ma d Wäg wisse?
6 Jesus sait zue nem: Ich bi dr Wäg un d Wohret un s Läbä; (d) nemads kummt zum Vada (Babbe) üsa durch mi.
7 Wenn na mich kenne den, dann(dnoh) den na au mi Vada (Babbe) kenne. Un vu etze a kenne na d Vada (Babbe) un hän nen gsähne.
8 Do sait d Philippus zue nem: Herr, zeig uns(us) d Vada (Babbe), un s längt uns(us).
9 Jesus sait zue nem: So lang bi i(ich) bi äich, un dü kennsch mi nit, Philippus? Wer mich sieht, der sieht d Vada (Babbe)! We saisch dü dann(dnoh): Zeig uns(us) d Vada (Babbe)?
10 Glaubsch dü nit, daß i(ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma(mir)? De Wort, de i(ich) zue äich gsait ha, de sag i(ich) nit vu ma(mir) selbscht. Un dr Vada (Babbe), der in ma(mir) wohnt, der doet sini Sache (Werk).
11 Glaube ma(mir), daß i(ich) im Vada (Babbe) bi un dr Vada (Babbe) in ma(mir); wenn nit, so glaube ma(mir) doch wägä d Sache (Werke, Wunda).
12 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer a mich glaubt, der wird de Sache (Werke) au doe, de i(ich) doe ha, un na wird nohch greßeri als i(ich) doe; denn i(ich) gang zum Vada (Babbe).
13 (d) Un was sa bitte den in minem Name, des will i(ich) doe, dmit dr Vada (Babbe) vuherrlicht wird im Bue.
14 Was sa mich bitte den in minem Name, des will i(ich) doe.
15 Wenn na mich Liebt (Leb hän), so den na mi Gebot hebe (halte).
16 Un i(ich) will d Vada (Babbe) bitte, un na(er) wird äich ä andere Treschta ge, daß sa(er) bi äich isch in Ewigkeit:
17 d d Geischt dr Wohret, den de Welt nit gregt ka, denn sie sieht nen nit un kennt nen nit. Ihr kenn nen, denn na(er) bliebt bi äich un wird in äich si.
18 Ich will äich nit als Waisekinda zrucklo; i(ich) kumm zue äich.
19 S isch noh ä kleini Ziit, dann(dnoh) wird mi de Welt nimi säh. Ihr aba sollt mi säh, denn i(ich) läb, un ihr sollet au läbä.
20 An däm Dag wäre na merke, daß i(ich) in minem Vada (Babbe) bi un ihr in ma(mir) un i(ich) in äich.
21 Wer mini Gebote het un hebet (haltet) sie, der isch's, der mi liebt (leb het). Wer mich aba liebt (leb het), der wird vu minem Vada (Babbe) gliebt (leb gnume) wäre, un i(ich) wär nen liebe (leb ha) un mich nem zeige (offenbare).
22 Do sait d Judas zue nem, nit dr Iskariot: Herr, was beditet des, daß dü dich uns(us) zeige (offenbare) willsch un nit d Welt?
23 Jesus git zantwort un sait zue nem: Wer mich liebt (leb het), dr wird mi Wort hebed (halte); un mi Vada (Babbe) wird nen liebe (leb ha), un ma(mir) wäre zue nem kumme un bi nem Huse.
24 Wer aba mich nit liebt (leb het), der hebet (haltet) mi Wort nit. Un des Wort, des sa härt, isch nit mi Wort, sundern des vum Vada (Babbe), der mi gschickt het.
25 Des ha i(ich) zue äich gsait, solang i(ich) bi äich gsi bi.
26 Aba dr Treschta, dr heilige Geischt, den mi Vada (Babbe) schicke wird in minem Name, der wird äich alles lehre un äich an alles erinnere, was i(ich) äich gsait ha.
27 Den Friede los i(ich) äich, mi Friede gib i(ich) äich. Nit gib i(ich) äich, we de Welt git. Aira Herz soll nit vuschrecke un fircht sich nit.
28 Ihr hän ghärt , daß i(ich) äich gsait ha: Ich gang hi un kumm wieda zue äich. Hätte na mich leb(lieb), so däte na äich fräie, daß i(ich) zum Vada (Babbe) gang; denn dr Vada (Babbe) isch greßa als i(ich).
29 Un etzed ha ich's äich gsait, bvor s bassiert, dmit da glaubt, wenn`s etze gschähe wird.
30 Ich doe nimi viel mit äich schwätze, denn`s kummt d Firscht vu d Welt. Er het keini Macht iba mich;
31 aba de Welt soll merke, daß i(ich) d Vada (Babbe) liebe (leb ha) un doe, we ma(mir) dr Vada (Babbe) bpfohle het. Schtehn uf un len uns(us) vu do wäggo.