1 Eu sou a videira verdadeira, e meu Pai é o lavrador. 2 Toda vara em mim que não dá fruto, a tira; e limpa toda aquela que dá fruto, para que dê mais fruto. 3 Vós já estais limpos pela palavra que vos tenho falado. 4 Estai em mim, e eu, em vós; como a vara de si mesma não pode dar fruto, se não estiver na videira, assim também vós, se não estiverdes em mim. 5 Eu sou a videira, vós, as varas; quem está em mim, e eu nele, este dá muito fruto, porque sem mim nada podereis fazer. 6 Se alguém não estiver em mim, será lançado fora, como a vara, e secará; e os colhem e lançam no fogo, e ardem. 7 Se vós estiverdes em mim, e as minhas palavras estiverem em vós, pedireis tudo o que quiserdes, e vos será feito. 8 Nisto é glorificado meu Pai: que deis muito fruto; e assim sereis meus discípulos. 9 Como o Pai me amou, também eu vos amei a vós; permanecei no meu amor. 10 Se guardardes os meus mandamentos, permanecereis no meu amor, do mesmo modo que eu tenho guardado os mandamentos de meu Pai e permaneço no seu amor. 11 Tenho-vos dito isso para que a minha alegria permaneça em vós, e a vossa alegria seja completa.
12 O meu mandamento é este: Que vos ameis uns aos outros, assim como eu vos amei. 13 Ninguém tem maior amor do que este: de dar alguém a sua vida pelos seus amigos. 14 Vós sereis meus amigos, se fizerdes o que eu vos mando. 15 Já vos não chamarei servos, porque o servo não sabe o que faz o seu senhor, mas tenho-vos chamado amigos, porque tudo quanto ouvi de meu Pai vos tenho feito conhecer. 16 Não me escolhestes vós a mim, mas eu vos escolhi a vós, e vos nomeei, para que vades e deis fruto, e o vosso fruto permaneça, a fim de que tudo quanto em meu nome pedirdes ao Pai ele vos conceda. 17 Isto vos mando: que vos ameis uns aos outros.
18 Se o mundo vos aborrece, sabei que, primeiro do que a vós, me aborreceu a mim. 19 Se vós fôsseis do mundo, o mundo amaria o que era seu, mas, porque não sois do mundo, antes eu vos escolhi do mundo, por isso é que o mundo vos aborrece. 20 Lembrai-vos da palavra que vos disse: não é o servo maior do que o seu senhor. Se a mim me perseguiram, também vos perseguirão a vós; se guardarem a minha palavra, também guardarão a vossa. 21 Mas tudo isso vos farão por causa do meu nome, porque não conhecem aquele que me enviou. 22 Se eu não viera, nem lhes houvera falado, não teriam pecado, mas, agora, não têm desculpa do seu pecado. 23 Aquele que me aborrece aborrece também a meu Pai. 24 Se eu, entre eles, não fizesse tais obras, quais nenhum outro têm feito, não teriam pecado; mas, agora, viram-nas e me aborreceram a mim e a meu Pai. 25 Mas é para que se cumpra a palavra que está escrita na sua lei: Aborreceram-me sem causa. 26 Mas, quando vier o Consolador, que eu da parte do Pai vos hei de enviar, aquele Espírito da verdade, que procede do Pai, testificará de mim. 27 E vós também testificareis, pois estivestes comigo desde o princípio.
1 Ich bi dr wahre Wischtock, un mi Vada (Babbe) dr Wigärtna.
2 Jedi Räbe an ma(mir), de kei Frucht bringt, wird da(er) wägnähme; un jedi, de Frucht brint, wird da(er) sufa mache, daß sie me Frucht bringt.
3 Ihr sin scho sufa wägä d Worte, de i(ich) zue äich gschwätzt ha.
4 Bliebe in ma(mir) un i(ich) in äich. We d Räbe kei Frucht bringe ka üs sich selbscht, wenn sie nit am Wischtock bliebt, so au ihr nit, wenn ihr nit in ma(mir) bliebe.
5 Ich bi dr Wischtock, ihr sin d Räbe. Wer in ma(mir) bliebt un i(ich) in nem, der brint viel Frucht; denn ohni mich kennt da nigs doe.
6 Wer nit in ma(mir) bliebt, der wird wäggworfe we ä Räbe un vudorrt, un ma sammlet sie un wirft sie ins Fiir, un sie mehn brenne.
7 Wenn ihr in ma(mir) bliebe un mini Wort in äich bliebe, wenn na bitte, was ihr wen, un s wird äich widafahre.
8 Dodra wird mi Vada (Babbe) vuherrlicht, daß ihr viel Frucht binge un mini Jinger werde.
9 We mich mi Vada (Babbe) liebt (leb het), so liebe (leb) i(ich) äich au. Bliebe in minere Lebi (Liebe)!
10 Wenn ihr mini Gebote hebet (haltet), so bliebe na in minere Lebi (Liebe), we i(ich) vu minem Vada (Babbe) Gebote halt un blieb in sinere Lebi (Liebe).
11 Des sag i(ich) äich, dmit mi Fräid(Freud) in äich bliebt un äiri Fräid(Freud) ganz groß isch.
12 Des isch mi Gebot, daß ihr äich undaänanda liebt (leb hän), we i(ich) äich liebe (leb ha).
13 Nemad het greßeri Lebi (Liebe) als de, daß sa(er) si Läbä losst fir sini Freunde.
14 Ihr sin mini Freunde, wenn na den, was i(ich) äich sag (bpfiehlt).
15 Ich sag etze nit, daß sa Knechte sin; denn ä Knecht weiß nit, was si Herr doet. Äi(ich) aba ha i(ich)`s gsait, daß ihr Freunde sin; denn alles, was i(ich) vu minem Vada (Babbe) ghärt ha, ha i(ich) äich kundgmacht.
16 Nit ihr hän mich üsgwählt, sundern i(ich) ha äich üsgwählt un bschtimmt, daß sa higehn un Frucht bringe un äiri Frucht bliebt, dmit, wenn na d Vada (Babbe) bitte in minem Name, er's äich git.
17 Des bpfiehl i(ich) äich, daß sa äich undaänanda liebt (leb hän).
18 Wenn äich d Welt haßt, so wißt, daß sie mich vor äich ghaßt het.
19 Wäret da vu d Welt, so het de Welt des Ihre leb(lieb). Wel ihr aba nit vu d Welt sin, sundern i(ich) äich üs d Welt üsgwählt ha, drum haßt äich de Welt.
20 Denke an des Wort, des i(ich) äich gsait ha: Dr Knecht isch nit greßa als si Herr. Hän sie mich vufolgt, so wäre sie äich au jage; hän sie mini Wort ghalte, so wäre sie äires au hebed (halte).
21 Aba des alles wäre sie äich doe wägä minem Name; denn sie kenne den nit, der mi gschickt het.
22 Wenn i(ich) nit kumme wär un hät´s ne gsait, so hätte sie keini Sinde; etze aba kenne sie nigs vorbringe, um ihri Sinde zue entschuldige.
23 Wer mich haßt, der haßt au mi Vada (Babbe).
24 Hätt i(ich) nit de Sache (Werke) doe unda ne, de kei andere doe het, so hätte sie keini Sinde. Etze aba hän sie`s gsähne, un doch hasse sie mich un mi Vada (Babbe).
25 Aba s mueß des Wort erfillt wäre, des in ihrem Gsetz gschriebe schtoht: "Sie hass mi ohni Grund" (Psalm 69,5).
26 Wenn aba der Treschta kumme wird, den i(ich) äich schicke wär vum Vada (Babbe), d Geischt dr Wohret, der vum Vada (Babbe) üsgoht, der wird Ziignis ge vu ma(mir).
27 Un au ihr sin mini Ziige, denn ihr sin vu Afang a bi ma(mir) gsi.