1 E, passando Jesus, viu um homem cego de nascença. 2 E os seus discípulos lhe perguntaram, dizendo: Rabi, quem pecou, este ou seus pais, para que nascesse cego? 3 Jesus respondeu: Nem ele pecou, nem seus pais; mas foi assim para que se manifestem nele as obras de Deus. 4 Convém que eu faça as obras daquele que me enviou, enquanto é dia; a noite vem, quando ninguém pode trabalhar. 5 Enquanto estou no mundo, sou a luz do mundo. 6 Tendo dito isso, cuspiu na terra, e, com a saliva, fez lodo, e untou com o lodo os olhos do cego. 7 E disse-lhe: Vai, lava-te no tanque de Siloé (que significa o Enviado). Foi, pois, e lavou-se, e voltou vendo. 8 Então, os vizinhos e aqueles que dantes tinham visto que era cego diziam: Não é este aquele que estava assentado e mendigava? 9 Uns diziam: É este. E outros: Parece-se com ele. Ele dizia: Sou eu. 10 Diziam-lhe, pois: Como se te abriram os olhos? 11 Ele respondeu e disse-lhes: O homem chamado Jesus fez lodo, e untou-me os olhos, e disse-me: Vai ao tanque de Siloé e lava-te. Então, fui, e lavei-me, e vi. 12 Disseram-lhe, pois: Onde está ele? Respondeu: Não sei.
13 Levaram, pois, aos fariseus o que dantes era cego. 14 E era sábado quando Jesus fez o lodo e lhe abriu os olhos. 15 Tornaram, pois, também os fariseus a perguntar-lhe como vira, e ele lhes disse: Pôs-me lodo sobre os olhos, lavei-me e vejo. 16 Então, alguns dos fariseus diziam: Este homem não é de Deus, pois não guarda o sábado. Diziam outros: Como pode um homem pecador fazer tais sinais? E havia dissensão entre eles. 17 Tornaram, pois, a dizer ao cego: Tu que dizes daquele que te abriu os olhos? E ele respondeu: Que é profeta.
18 Os judeus, porém, não creram que ele tivesse sido cego e que agora visse, enquanto não chamaram os pais do que agora via. 19 E perguntaram-lhes, dizendo: É este o vosso filho, que vós dizeis ter nascido cego? Como, pois, vê agora? 20 Seus pais responderam e disseram-lhes: Sabemos que este é nosso filho e que nasceu cego, 21 mas como agora vê não sabemos; ou quem lhe tenha aberto os olhos não sabemos; tem idade; perguntai-lho a ele mesmo, e ele falará por si mesmo. 22 Seus pais disseram isso, porque temiam os judeus, porquanto já os judeus tinham resolvido que, se alguém confessasse ser ele o Cristo, fosse expulso da sinagoga. 23 Por isso, é que seus pais disseram: Tem idade; perguntai-lho a ele mesmo.
24 Chamaram, pois, pela segunda vez o homem que tinha sido cego e disseram-lhe: Dá glória a Deus; nós sabemos que esse homem é pecador. 25 Respondeu ele, pois, e disse: Se é pecador, não sei; uma coisa sei, e é que, havendo eu sido cego, agora vejo. 26 E tornaram a dizer-lhe: Que te fez ele? Como te abriu os olhos? 27 Respondeu-lhes: Já vo-lo disse e não ouvistes; para que o quereis tornar a ouvir? Quereis vós, porventura, fazer-vos também seus discípulos? 28 Então, o injuriaram e disseram: Discípulo dele sejas tu; nós, porém, somos discípulos de Moisés. 29 Nós bem sabemos que Deus falou a Moisés, mas este não sabemos de onde é. 30 O homem respondeu e disse-lhes: Nisto, pois, está a maravilha: que vós não saibais de onde ele é e me abrisse os olhos. 31 Ora, nós sabemos que Deus não ouve a pecadores; mas, se alguém é temente a Deus e faz a sua vontade, a esse ouve. 32 Desde o princípio do mundo, nunca se ouviu que alguém abrisse os olhos a um cego de nascença. 33 Se este não fosse de Deus, nada poderia fazer. 34 Responderam eles e disseram-lhe: Tu és nascido todo em pecados e nos ensinas a nós? E expulsaram-no.
35 Jesus ouviu que o tinham expulsado e, encontrando-o, disse-lhe: Crês tu no Filho de Deus? 36 Ele respondeu e disse: Quem é ele, Senhor, para que nele creia? 37 E Jesus lhe disse: Tu já o tens visto, e é aquele que fala contigo. 38 Ele disse: Creio, Senhor. E o adorou. 39 E disse-lhe Jesus: Eu vim a este mundo para juízo, a fim de que os que não veem vejam e os que veem sejam cegos. 40 Aqueles dos fariseus que estavam com ele, ouvindo isso, disseram-lhe: Também nós somos cegos? 41 Disse-lhes Jesus: Se fôsseis cegos, não teríeis pecado; mas como agora dizeis: Vemos, por isso, o vosso pecado permanece.
1 Un Jesus goht vorbi un sieht ä Mensch, der blind uf d Welt kumme war.
2 Un sini Jinger froge nen un sage: Meischta, wer het gsindigt, der odr sini Eltere, daß sa(er) blind uf d Welt kumme isch?
3 Jesus git zantwort: S het nit der gsindigt noh sini Eltere, sundern s solle de Werke Gottes bekannt wäre a nem.
4 Mir mehn de Werke, vu däm der mi gschickt het doe, solang`s Dag isch; s kummt d Nacht, do nemads wirke ka.
5 Solang i(ich) in d Welt bi, bi i(ich) des Lecht dr Welt.
6 Als sa(er) des gsait het, spuckt da uf d Bode, macht drus ä Brei un strich d Brei uf d Aug vum Blindä.
7 Un na(er) sait zue nem: Gang zum Teich Siloah - des heißt ibasetzt: gschickt - un wäsch di! Do goht da(er) hi un wäscht sich un kummt sehend wieda.
8 D Nochbere etze un de, de nen freher als Bettler gsähne hän, sage: Isch des nit der Ma, der dogsäße un bettlet het?
9 Ä baar sage: Er isch's; andere: Nei, aba na(er) isch nem ähnlich. Er selbscht aba sait: Ich bi's.
10 Do froge sie nen: We sin dini Auge ufdoe worde?
11 Er git zantwort: Der Mensch, der Jesus heißt, het ä Brei gmacht un schtricht nen uf mini Auge un sait: Gang zum Teich Siloah un wäsch di! Ich bi higange un ha mi gwäsche un ka wieda säh.
12 Do froge sie nen: Wo isch scha? Er git zantwort: Ich weiß ses nit.
13 Do fihre sie nen, der dvor blind gsi war, zue d Pharisäer.
14 S war aba Sabbat a däm Dag, als Jesus d Brei macht un sini Auge ufdoe het.
15 Do froge nen au d Pharisäer, we na sehend wore wa. Er aba sait zue nene: Ä Brei het da ma(mir) uf Auge glegt, un i(ich) ha mi gwäsche un bi etze sehend.
16 Do sage ä baar vu d Pharisäer: Der Mensch isch nit vu Gott, wel la d Sabbat nit hebet (haltet). Anderi aba sage: We ka ä sindige Mensch solchi Zeiche doe? Un s entschtoht Zwitracht unda ne.
17 Do sage sie wieda zum Blindä: Was saisch dü vu nem, daß sa dini Auge ufdoe het? Er aba sait: Er isch ä Prophet.
18 Etze glaube d Jude nit vu nem, daß sa blind gsi un sehend wore wa, bis sie däm sini Eltere refe, der sehend wore wa,
19 un sie froge sie un sage: Isch des aicha Bue, vu däm ihr sage, er isch blind uf d Welt kumme ? Wieso isch scha(er) etze sehend?
20 Sini Eltere antworte ne un sage: Mir wisse, daß der unsa Bue isch un daß sa blind uf d Welt kumme isch.
21 Aba wieso er etze säh ka, wisse ma(mir) nit, un wer nem sini Auge ufdoe het, wisse ma(mir) au nit. Froge nen, er isch alt gnoe; len nen fir sich selbscht schwätze.
22 Des sage sini Eltere, denn sie firchte sich vor d Jude. Denn d Jude hän sich scho geinigt: wenn jemads nen als d Chrischtus bekenne doet, der soll üs dr Synagoge (Gotteshus) üsgschtoße wäre.
23 Drum sage sini Eltere: Er isch alt gnoe, froge nen selbscht.
24 Do refe sie noh mol, der blind gsi war, un sage zue nem: Gib Gott d Ehri! Mir wisse, daß der Mensch ä Sinda isch.
25 Er git zantwort: Isch er ä Sinda? Des weiß i(ich) nit; ebis aba weiß i(ich): daß i(ich) blind war un bi etze sehend.
26 Do froge sie nen: Was het da(er) mit dir doe? We het da(er) dini Auge ufdoe?
27 Er git ne zantwort: Ich ha`s äich scho gsait, un ihr hän's nit ghärt ! Was wen ihr's abamols härä? Wellet ihr au sini Jinger wäre?
28 Do schmähe sie nen un sage: Dü bisch si Jinger; ma(mir) aba sin Moses sini Jinger.
29 Mir wisse, daß Gott mit Moses gschwätzt het; woher aba der isch, wisse ma(mir) nit.
30 Der Mensch git zantwort un sait zue nene: Des isch komisch, daß ihr nit wißet, woher er isch, un na(er) het mini Auge ufdoe.
31 Mir wisse, daß Gott d Sinda nit erhäre doet; sundern den, der gottesfirchtig isch un si Wille doet, den erhärt da.
32 Vu Afand dr Welt a het ma nit ghärt , daß jemads nem Blindgeborenen d Auge ufdoe het.
33 Wär der nit vu Gott, kennt da nigs doe.
34 Sie sage zue nem: Dü bisch ganz in Sinde uf d Welt kumme un lehrsch uns(us)? Un sie schtoße nen üsä.
35 S kummt vor Jesus, daß sie nen üsgschtoße hän. Un als sa(er) nen findet, het da gfrogt: Glaubsch dü an d Menschebue?
36 Er git zantwort un sait: Herr, wer isch's? daß i(ich) a nen glaube ka.
37 Jesus sait zue nem: Dü hesch nen gsähne, un der mit dir schwätzt, der isch's.
38 Er aba sait: Herr, i(ich) glaub, un bätet nen a.
39 Un Jesus sait: Ich bi zum Gricht in d Welt kumme, dmit, de nit sähn, sehend wäre, un de sähn, blind wäre.
40 Des hän ä baar vu d Pharisäer ghärt, de bi nem ware, un froge nen: Sind ma(mir) denn au blind?
41 Jesus sait zue nene: Wärt ihr blind, so hättet ihr keini Sinde; wel ihr aba sage: Mir sin sehend, bliebe äiri Sinde.