1 Tenho-vos dito essas coisas para que vos não escandalizeis. 2 Expulsar-vos-ão das sinagogas; vem mesmo a hora em que qualquer que vos matar cuidará fazer um serviço a Deus. 3 E isso vos farão, porque não conheceram ao Pai nem a mim. 4 Mas tenho-vos dito isso, a fim de que, quando chegar aquela hora, vos lembreis de que já vo-lo tinha dito; e eu não vos disse isso desde o princípio, porque estava convosco. 5 E, agora, vou para aquele que me enviou; e nenhum de vós me pergunta: Para onde vais? 6 Antes, porque isso vos tenho dito, o vosso coração se encheu de tristeza. 7 Todavia, digo-vos a verdade: que vos convém que eu vá, porque, se eu não for, o Consolador não virá a vós; mas, se eu for, enviar-vo-lo-ei. 8 E, quando ele vier, convencerá o mundo do pecado, e da justiça, e do juízo: 9 do pecado, porque não creem em mim; 10 da justiça, porque vou para meu Pai, e não me vereis mais; 11 e do juízo, porque já o príncipe deste mundo está julgado. 12 Ainda tenho muito que vos dizer, mas vós não o podeis suportar agora. 13 Mas, quando vier aquele Espírito da verdade, ele vos guiará em toda a verdade, porque não falará de si mesmo, mas dirá tudo o que tiver ouvido e vos anunciará o que há de vir. 14 Ele me glorificará, porque há de receber do que é meu e vo-lo há de anunciar. 15 Tudo quanto o Pai tem é meu; por isso, vos disse que há de receber do que é meu e vo-lo há de anunciar.
16 Um pouco, e não me vereis; e outra vez um pouco, e ver-me-eis, porquanto vou para o Pai. 17 Então, alguns dos seus discípulos disseram uns para os outros: Que é isto que nos diz: Um pouco, e não me vereis, e outra vez um pouco, e ver-me-eis; e: Porquanto vou para o Pai? 18 Diziam, pois: Que quer dizer isto: um pouco? Não sabemos o que diz. 19 Conheceu, pois, Jesus que o queriam interrogar e disse-lhes: Indagais entre vós acerca disto que disse: um pouco, e não me vereis, e outra vez um pouco, e ver-me-eis? 20 Na verdade, na verdade vos digo que vós chorastes e vos lamentareis, e o mundo se alegrará, e vós estareis tristes; mas a vossa tristeza se converterá em alegria. 21 A mulher, quando está para dar à luz, sente tristeza, porque é chegada a sua hora; mas, depois de ter dado à luz a criança, já se não lembra da aflição, pelo prazer de haver nascido um homem no mundo. 22 Assim também vós, agora, na verdade, tendes tristeza; mas outra vez vos verei, e o vosso coração se alegrará, e a vossa alegria, ninguém vo-la tirará. 23 E, naquele dia, nada me perguntareis. Na verdade, na verdade vos digo que tudo quanto pedirdes a meu Pai, em meu nome, ele vo-lo há de dar. 24 Até agora, nada pedistes em meu nome; pedi e recebereis, para que a vossa alegria se cumpra.
25 Disse-vos isso por parábolas; chega, porém, a hora em que vos não falarei mais por parábolas, mas abertamente vos falarei acerca do Pai. 26 Naquele dia, pedireis em meu nome, e não vos digo que eu rogarei por vós ao Pai, 27 pois o mesmo Pai vos ama, visto como vós me amastes e crestes que saí de Deus. 28 Saí do Pai e vim ao mundo; outra vez, deixo o mundo e vou para o Pai.
29 Disseram-lhe os seus discípulos: Eis que, agora, falas abertamente e não dizes parábola alguma. 30 Agora, conhecemos que sabes tudo e não precisas de que alguém te interrogue. Por isso, cremos que saíste de Deus. 31 Respondeu-lhes Jesus: Credes, agora? 32 Eis que chega a hora, e já se aproxima, em que vós sereis dispersos, cada um para sua casa, e me deixareis só, mas não estou só, porque o Pai está comigo. 33 Tenho-vos dito isso, para que em mim tenhais paz; no mundo tereis aflições, mas tende bom ânimo; eu venci o mundo.
1 Des ha i(ich) zue äich gsait, dmit ihr nit wäggehn (abfallt).
2 Sie wäre äich üs dr Synagoge (Gotteshus) üsschtoße. S kummt aba de Ziit, daß, wer äich umbringt, meine wird, er doet Gott ä Denscht dmit.
3 Un des wäre sie nit dorum doe, sundern wel sie nit mi Vada (Babbe) nohch mich kenne.
4 Aba des ha i(ich) zue äich gsait, dmit, wenn ihri Schtund kumme wird, ihr dra denkt, daß ich's äich gsait ha. Am Afang aba ha i(ich)`s äich nit gsait, denn i(ich) war jo bi äich.
5 Etze aba gang i(ich) hi zue dem, der mi gschickt het; un nemads vu äich frogt mi: Wo gohsch dü hi?
6 Doch wel i(ich) des zue äich gsait ha, isch aicha Herz arg Trurig.
7 Aba i(ich) sag äich d Wohret: S isch guet fir äich, daß i(ich) wäggang. Denn wenn i(ich) nit wäggang, kummt d Treschta nit zue äich. Wenn i(ich) aba gang, will i(ich) nen zue äich schicke.
8 Un wenn na(er) kummt, wird da d Welt d Auge ufdoe iba d Sinde un iba d Grechtigkeit un iba s Gricht;
9 iba d Sinde: wel sie nit a mi glaube; iba
10 d Grechtigkeit: wel i(ich) zum Vada (Babbe) gang un ihr mi etze nit sähn
11 iba des Gricht: wel d Firscht dr Welt grichtet isch.
12 Ich ha äich noh viel z sage; aba ihr kennt`s etzed nit vutrage.
13 Wenn aba sella, d Geischt dr Wohret, kumme wird, wird da(er) äich in alli Wohret leite. Denn na(er) wird nit üs sich selba schwätze; sundern was sa härä wird, des wird da schwätze, un was schbeda isch, wird da äich vukündige.
14 Er wird mich vuherrliche; denn vum Mir wird er's nähmä un äich vukündige.
15 Alles, was d Vada (Babbe) het, des isch mi. Drum ha i(ich) gsait: Er wird's vum Mir nähmä un äich vukündige.
16 Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nimi säh un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh.
17 Do sage ä baar vu sinene Jinger undaänanda: Was beditet des, was sa(er) zue uns(us) sait: Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh; un: Ich gang zum Vada (Babbe)?
18 Do sage sie: Was beditet des, was sa sait: Nohch ä kleini Wieli? Mir wisse nit, was sa schwätzt.
19 Do het Jesus gmerk, daß sie nen froge wen, un sait zue nene: Wurum froge ihr äich undaänanda, daß i(ich) gsait ha: Nohch ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich nit säh; un abamols ä kleini Wieli, dann(dnoh) den na mich säh?
20 Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ihr wäre hiile un klage, aba d Welt wird sich fräie; ihr wäre trurig si, doch äiri Trurigkeit soll in Fräid(Freud) vuwandlet wäre.
21 Ä Wieb, wenn sie gebiert, so het sie Weh (Schmerz), denn ihri Schtund isch kumme. Wenn sie aba des Kind uf d Welt brocht het, denkt sie nimi an d Angscht um dr Fräid(Freud) wägä, daß ä Mensch uf d Welt kumme isch.
22 Un au ihr hän etze Trurigkeit; aba i(ich) will äich wiedasäh, un aicha Herz soll sich fräie, un äiri Fräid(Freud) soll nemads vu äich nähmä.
23 An däm Dag wäre na mich nigs froge. Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr d Vada (Babbe) um ebis bitte den in minem Name, wird er's äich ge.
24 Sunscht hän ihr um nigs gfrogt in minem Name. Bitte, so das ihr nähmä, daß äiri Fräid(Freud) ganz guet isch.
25 Des ha i(ich) äich in Bilda gsait. S kummt de Ziit, daß i(ich) nigs me in Bilda mit äich schwätze doe, sundern äich fräi üsä vukündig vu minem Vada (Babbe).
26 An däm Dag den ihr bitte in minem Name. Un i(ich) sag äich nit, daß i(ich) d Vada (Babbe) fir äich bitte will;
27 denn er selbscht, d Vada (Babbe), het äich leb(lieb), wel ihr mich liebt (leb hän) un glaube, daß i(ich) vu Gott üsgange bi.
28 Ich bi vum Vada (Babbe) üsgange un in de Welt kumme; i(ich) vuloss de Welt wieda un gang zum Vada (Babbe).
29 Do sage zue nem sini Jinger: Lueg, etze schwätzesch dü fräi üsä un nimi in Bilda.
30 Etze wisse ma, daß dü alli Sach weisch un bruchsch des nit, daß di jemads frogt. Drum glaube ma(mir), daß dü vu Gott üsgange bisch.
31 Jesus git ne zantwort: Etze glaube na?
32 Lueg, s kummt de Schtund un isch scho do, daß ihr vudeilt wäre, jeda in des Sine (heim goht), un mich ällei len. Aba i(ich) bi nit ällei, denn d Vada (Babbe) isch bi ma(mir).
33 Des ha i(ich) mit äich gsait, dmit ihr in ma(mir) Friede hän. In d Welt hän na Angscht; aba sin froh, i(ich) ha d Welt ibawunde (bsiegt).