Jesus instrui Nicodemos acerca do novo nascimento

1 E havia entre os fariseus um homem chamado Nicodemos, príncipe dos judeus. 2 Este foi ter de noite com Jesus e disse-lhe: Rabi, bem sabemos que és mestre vindo de Deus, porque ninguém pode fazer estes sinais que tu fazes, se Deus não for com ele. 3 Jesus respondeu e disse-lhe: Na verdade, na verdade te digo que aquele que não nascer de novo não pode ver o Reino de Deus. 4 Disse-lhe Nicodemos: Como pode um homem nascer, sendo velho? Porventura, pode tornar a entrar no ventre de sua mãe e nascer? 5 Jesus respondeu: Na verdade, na verdade te digo que aquele que não nascer da água e do Espírito não pode entrar no Reino de Deus. 6 O que é nascido da carne é carne, e o que é nascido do Espírito é espírito. 7 Não te maravilhes de te ter dito: Necessário vos é nascer de novo. 8 O vento assopra onde quer, e ouves a sua voz, mas não sabes donde vem, nem para onde vai; assim é todo aquele que é nascido do Espírito. 9 Nicodemos respondeu e disse-lhe: Como pode ser isso? 10 Jesus respondeu e disse-lhe: Tu és mestre de Israel e não sabes isso? 11 Na verdade, na verdade te digo que nós dizemos o que sabemos e testificamos o que vimos, e não aceitais o nosso testemunho. 12 Se vos falei de coisas terrestres, e não crestes, como crereis, se vos falar das celestiais? 13 Ora, ninguém subiu ao céu, senão o que desceu do céu, o Filho do Homem, que está no céu. 14 E, como Moisés levantou a serpente no deserto, assim importa que o Filho do Homem seja levantado, 15 para que todo aquele que nele crê não pereça, mas tenha a vida eterna.

16 Porque Deus amou o mundo de tal maneira que deu o seu Filho unigênito, para que todo aquele que nele crê não pereça, mas tenha a vida eterna. 17 Porque Deus enviou o seu Filho ao mundo não para que condenasse o mundo, mas para que o mundo fosse salvo por ele. 18 Quem crê nele não é condenado; mas quem não crê já está condenado, porquanto não crê no nome do unigênito Filho de Deus. 19 E a condenação é esta: Que a luz veio ao mundo, e os homens amaram mais as trevas do que a luz, porque as suas obras eram más. 20 Porque todo aquele que faz o mal aborrece a luz e não vem para a luz para que as suas obras não sejam reprovadas. 21 Mas quem pratica a verdade vem para a luz, a fim de que as suas obras sejam manifestas, porque são feitas em Deus.

Outro testemunho de João Batista

22 Depois disso, foi Jesus com os seus discípulos para a terra da Judeia; e estava ali com eles e batizava. 23 Ora, João batizava também em Enom, junto a Salim, porque havia ali muitas águas; e vinham ali e eram batizados. 24 Porque ainda João não tinha sido lançado na prisão.

25 Houve, então, uma questão entre os discípulos de João e um judeu, acerca da purificação. 26 E foram ter com João e disseram-lhe: Rabi, aquele que estava contigo além do Jordão, do qual tu deste testemunho, ei-lo batizando, e todos vão ter com ele. 27 João respondeu e disse: O homem não pode receber coisa alguma, se lhe não for dada do céu. 28 Vós mesmos me sois testemunhas de que disse: eu não sou o Cristo, mas sou enviado adiante dele. 29 Aquele que tem a esposa é o esposo; mas o amigo do esposo, que lhe assiste e o ouve, alegra-se muito com a voz do esposo. Assim, pois, essa minha alegria está cumprida. 30 É necessário que ele cresça e que eu diminua.

31 Aquele que vem de cima é sobre todos, aquele que vem da terra é da terra e fala da terra. Aquele que vem do céu é sobre todos. 32 E aquilo que ele viu e ouviu, isso testifica; e ninguém aceita o seu testemunho. 33 Aquele que aceitou o seu testemunho, esse confirmou que Deus é verdadeiro. 34 Porque aquele que Deus enviou fala as palavras de Deus, pois não lhe dá Deus o Espírito por medida. 35 O Pai ama o Filho e todas as coisas entregou nas suas mãos. 36 Aquele que crê no Filho tem a vida eterna, mas aquele que não crê no Filho não verá a vida, mas a ira de Deus sobre ele permanece.

1 S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude.

2 Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma(mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem.

3 Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh.

4 Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme?

5 Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme.

6 Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt.

7 Wundere di nit, daß i(ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre.

8 D Wind blost, wo na(er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch.

9 Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe?

10 Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit?

11 Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: Mir schwätze, was ma(mir) wisse, un beziige, was ma(mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a.

12 Ihr Glaubt nit, wenn i(ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i(ich) äich vu himmlische Dinge sag?

13 Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue.

14 Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre,

15 dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän.

16 Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

17 Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.

18 Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.

19 Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes.

20 Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre.

21 Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin.

22 Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft.

23 Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe.

24 Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe.

25 Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre.

26 Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem.

27 Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch.

28 Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i(ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt.

29 Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ(Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid(Freud) isch etze do.

30 Er mueß wachse, i(ich) aba mueß abneh.

31 Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem

32 un beziigt, was sa(er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a.

33 Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch.

34 Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß.

35 Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge.

36 Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.