1 Estava, então, enfermo um certo Lázaro, de Betânia, aldeia de Maria e de sua irmã Marta. 2 E Maria era aquela que tinha ungido o Senhor com unguento e lhe tinha enxugado os pés com os seus cabelos, cujo irmão, Lázaro, estava enfermo. 3 Mandaram-lhe, pois, suas irmãs dizer: Senhor, eis que está enfermo aquele que tu amas. 4 E Jesus, ouvindo isso, disse: Esta enfermidade não é para morte, mas para glória de Deus, para que o Filho de Deus seja glorificado por ela. 5 Ora, Jesus amava a Marta, e a sua irmã, e a Lázaro. 6 Ouvindo, pois, que estava enfermo, ficou ainda dois dias no lugar onde estava. 7 Depois disso, disse aos seus discípulos: Vamos outra vez para a Judeia. 8 Disseram-lhe os discípulos: Rabi, ainda agora os judeus procuravam apedrejar-te, e tornas para lá? 9 Jesus respondeu: Não há doze horas no dia? Se alguém andar de dia, não tropeça, porque vê a luz deste mundo. 10 Mas, se andar de noite, tropeça, porque nele não há luz. 11 Assim falou e, depois, disse-lhes: Lázaro, o nosso amigo, dorme, mas vou despertá-lo do sono. 12 Disseram, pois, os seus discípulos: Senhor, se dorme, estará salvo. 13 Mas Jesus dizia isso da sua morte; eles, porém, cuidavam que falava do repouso do sono. 14 Então, Jesus disse-lhes claramente: Lázaro está morto, 15 e folgo, por amor de vós, de que eu lá não estivesse, para que acrediteis. Mas vamos ter com ele. 16 Disse, pois, Tomé, chamado Dídimo, aos condiscípulos: Vamos nós também, para morrermos com ele.
17 Chegando, pois, Jesus, achou que já havia quatro dias que estava na sepultura. 18 (Ora, Betânia distava de Jerusalém quase quinze estádios.) 19 E muitos dos judeus tinham ido consolar a Marta e a Maria, acerca de seu irmão. 20 Ouvindo, pois, Marta que Jesus vinha, saiu-lhe ao encontro; Maria, porém, ficou assentada em casa. 21 Disse, pois, Marta a Jesus: Senhor, se tu estivesses aqui, meu irmão não teria morrido. 22 Mas também, agora, sei que tudo quanto pedires a Deus, Deus to concederá. 23 Disse-lhe Jesus: Teu irmão há de ressuscitar. 24 Disse-lhe Marta: Eu sei que há de ressuscitar na ressurreição do último Dia. 25 Disse-lhe Jesus: Eu sou a ressurreição e a vida; quem crê em mim, ainda que esteja morto, viverá; 26 e todo aquele que vive e crê em mim nunca morrerá. Crês tu isso? 27 Disse-lhe ela: Sim, Senhor, creio que tu és o Cristo, o Filho de Deus, que havia de vir ao mundo.
28 E, dito isso, partiu e chamou em segredo a Maria, sua irmã, dizendo: O Mestre está aqui e chama-te. 29 Ela, ouvindo isso, levantou-se logo e foi ter com ele. 30 (Ainda Jesus não tinha chegado à aldeia, mas estava no lugar onde Marta o encontrara.) 31 Vendo, pois, os judeus que estavam com ela em casa e a consolavam que Maria apressadamente se levantara e saíra, seguiram-na, dizendo: Vai ao sepulcro para chorar ali. 32 Tendo, pois, Maria chegado aonde Jesus estava e vendo-o, lançou-se aos seus pés, dizendo-lhe: Senhor, se tu estivesses aqui, meu irmão não teria morrido. 33 Jesus, pois, quando a viu chorar e também chorando os judeus que com ela vinham, moveu-se muito em espírito e perturbou-se. 34 E disse: Onde o pusestes? Disseram-lhe: Senhor, vem e vê. 35 Jesus chorou. 36 Disseram, pois, os judeus: Vede como o amava. 37 E alguns deles disseram: Não podia ele, que abriu os olhos ao cego, fazer também com que este não morresse? 38 Jesus, pois, movendo-se outra vez muito em si mesmo, foi ao sepulcro; e era uma caverna e tinha uma pedra posta sobre ela. 39 Disse Jesus: Tirai a pedra. Marta, irmã do defunto, disse-lhe: Senhor, já cheira mal, porque é já de quatro dias. 40 Disse-lhe Jesus: Não te hei dito que, se creres, verás a glória de Deus? 41 Tiraram, pois, a pedra. E Jesus, levantando os olhos para o céu, disse: Pai, graças te dou, por me haveres ouvido. 42 Eu bem sei que sempre me ouves, mas eu disse isso por causa da multidão que está ao redor, para que creiam que tu me enviaste. 43 E, tendo dito isso, clamou com grande voz: Lázaro, vem para fora. 44 E o defunto saiu, tendo as mãos e os pés ligados com faixas, e o seu rosto, envolto num lenço. Disse-lhes Jesus: Desligai-o e deixai-o ir.
45 Muitos, pois, dentre os judeus que tinham vindo a Maria e que tinham visto o que Jesus fizera creram nele.
46 Mas alguns deles foram ter com os fariseus e disseram-lhes o que Jesus tinha feito.
47 Depois, os principais dos sacerdotes e os fariseus formaram conselho e diziam: Que faremos? Porquanto este homem faz muitos sinais. 48 Se o deixamos assim, todos crerão nele, e virão os romanos e tirar-nos-ão o nosso lugar e a nação. 49 E Caifás, um deles, que era sumo sacerdote naquele ano, lhes disse: Vós nada sabeis, 50 nem considerais que nos convém que um homem morra pelo povo e que não pereça toda a nação. 51 Ora, ele não disse isso de si mesmo, mas, sendo o sumo sacerdote naquele ano, profetizou que Jesus devia morrer pela nação. 52 E não somente pela nação, mas também para reunir em um corpo os filhos de Deus que andavam dispersos. 53 Desde aquele dia, pois, consultavam-se para o matarem. 54 Jesus, pois, já não andava manifestamente entre os judeus, mas retirou-se dali para a terra junto do deserto, para uma cidade chamada Efraim; e ali andava com os seus discípulos.
55 E estava próxima a Páscoa dos judeus, e muitos daquela região subiram a Jerusalém antes da Páscoa, para se purificarem. 56 Buscavam, pois, a Jesus e diziam uns aos outros, estando no templo: Que vos parece? Não virá à festa? 57 Ora, os principais dos sacerdotes e os fariseus tinham dado ordem para que, se alguém soubesse onde ele estava, o denunciasse, para o prenderem.
1 S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta.
2 Maria aba war`s, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank.
3 Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb(lieb) hesch, liet krank do.
4 Als Jesus des ghärt het, sait da(er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird.
5 Jesus aba het Marta leb(lieb) un ihri Schweschta un Lazarus.
6 Als sa etze ghärt het, daß sa(er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war;
7 dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns(us) wieda nohch Judäa ze!
8 Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze?
9 Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt.
10 Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem.
11 Des het da gsait, un dnoh sait da(er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ(Freund), schloft, aba i(ich) gang hi, nen ufzwecke.
12 Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem.
13 Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss).
14 Do het`s ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe;
15 un i(ich) bi froh um äich, daß i(ich) nit dogsi bi, dmit da glaubt. Aba len uns(us) zue nem go!
16 Do sait Thomas, der Zwilling gnennt wird, zue d Jinger: Len uns(us) mit nem go, daß ma(mir) mit nem schterbe!
17 Als Jesus kummt, findet da Lazarus scho vier Däg im Grab liege.
18 Betanien aba war nohch bi Jerusalem, etwa ä halbe Schtund wäg.
19 Un vieli Jude ware zue Marta un Maria kumme, sie z tröschte wägä ihrem Brueda.
20 Als Marta etze ghärt het, daß Jesus kummt, goht sie nem entgegä; Maria aba bliebt dheim hocke.
21 Do sait Marta zue Jesus: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.
22 Aba au etzed weiß i(ich): Was dü bittesch vu Gott, des wird dir Gott ge.
23 Jesus sait zue ihr: Di Brueda wird ufschtoh.
24 Marta sait zue nem: Ich weiß wohl, daß sa ufschtoh wird - bi dr Uferschtehig am Jingschte Dag.
25 Jesus sait zue ihr: Ich bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer an mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt;
26 un wer do läbt un glaubt an mi, der wird nimmi schterbe. Glaubsch dü des?
27 Sie sait zue nem: Jo, Herr, i(ich) glaub, daß dü dr Chrischtus bisch, dr Bue Gottes, der in d Welt kumme isch.
28 Un als sie des gsait het, goht sie hi un reft ihri Schweschta Maria heimlich un sait zue ihr: Dr Meischta isch do un rueft di.
29 Als Maria des ghärt het, schtoht sie schnell uf un kummt zue nem.
30 Jesus aba war noh nit in des Dorf (Kaff) kumme, sundern war noh dert, wo nem Marta begegnet war.
31 Als d Jude, de bi ihr im Hus ware un sie tröschtet hän, sähn, daß Maria schnell ufschtod un üsä gange isch, gehn sie ihr nohch, wel sie denkt hän: Sie goht zum Grab, um dert z hiile.
32 Als etze Maria dohi kummt, wo Jesus war, un sieht nen, flegt sie nem vor d Feß un sait zue nem: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.
33 Als Jesus sieht, we sie hiilt un we au d Jude hiilä, de mit ihr kumme ware, wird da bes im Geischt un wird arg trurig
34 un sait: Wo hän ihr nen higlegt? Sie sage nem: Herr, kumm un lueg`s da a!
35 Un Jesus gehn d Auge iba.
36 Do sage d Jude: Lueg, we het da(er) nen leb(lieb) ka!
37 Ä baar aba unda ne sage: Er het däm Blindä d Auge ufdoe; ka er nit au mache, daß der nit schterbe moeß?
38 Do wird Jesus abamols bes un kummt zum Grab. S war aba ä Höhli, un ä Schtei (Wackes) liet dvor.
39 Jesus sait: Hebt d Schtei (Wackes) wäg! Do sait zue nem Marta, de Schweschta vum Vuschtorbene: Herr, er stinkt scho; denn na liet sit vier Däg do.
40 Jesus sait zue ihr: Hab i(ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh?
41 Do hebe sie d Schtei (Wackes) wäg. Jesus aba hebt sini Auge uf un sait: Vada (Babbe), i(ich) dank dir, daß dü mi ghärt hesch.
42 Ich weiß, daß dü mi alliziit hersch; aba um d Lit wägä, de do sin, sag ich's, dmit sie glaube, daß dü mi gschickt hesch.
43 Als sa(er) des gsait het, reft er mit luta Schtimm: Lazarus, kumm üsä!
44 Un dr Vuschtorbene kummt üsä, bunde mit Grabdecha an d Feß un Händ(Pfode), un si Gsicht (Visasch) war vuhillt mit nem Schweißduech. Jesus sait zue nene: Lese de Bindene un len nen go!
45 Vieli etze vu d Jude, de zue Maria kumme ware un gsäh hän, was Jesus doe het, glaube a nen.
46 Ä baar aba vu nene gehn hi zue d Pharisäer un sage ne, was Jesus doe het.
47 Do vusammle d Hohenpriester un d Pharisäer d Hohe Rot un sage: Was den ma(mir)? Der Mensch doet vieli Zeiche.
48 Losse man so, dann(dnoh) wäre sie alli a nen glaube, un dann(dnoh) kumme d Röma un nähmä uns(us) s Land un d Lit.
49 Eina aba vu nene, Kaiphas, der in däm Johr Hoherpriester war, sait zue nene: Ihr wißt nigs;
50 ihr bedenkt au nit: S isch bessa fir äich, ä Mensch schtierbt fir s Volk, als daß des ganze Volk vugoht.
51 Des het da aba nit vu sich üs gsait, sundern wel la in däm Johr Hoherpriester war, wissagt er. Denn Jesus soll schterbe fir s Volk,
52 un nit fir des Volk ällei, sundern au, um de vuschtraite Kinda Gottes zämmezbringe.
53 Vu däm Dag a war`s fir sie bschlosse, daß sie nen umbringe däte.
54 Jesus aba goht nimi fräi umä unda d Jude, sundern goht vu dert wäg in ä Gegend nohch bi d Wüschte, in ä Schtadt mit Name Ephraim, un bliebt dert mit d Jinger.
55 S war aba nohch des Passafescht vu d Jude; un vieli üs dr Gegend gehn nuf nohch Jerusalem vor rem Fescht, daß sie sich sufa gmacht hän.
56 Do froge sie nohch Jesus un schwätze mitänanda, als sie im Tempel gschtande sin: Was meinet ihr? Er wird doch nit zum Fescht kumme?
57 D Hohenpriester un Pharisäer aba hän Bfehl ge: Wenn jemads weiß, wo na(er) isch, soll la(er)'s azeige, dmit sie nen packe kennte.