1 E, pondo Paulo os olhos no conselho, disse: Varões irmãos, até ao dia de hoje tenho andado diante de Deus com toda a boa consciência. 2 Mas o sumo sacerdote, Ananias, mandou aos que estavam junto dele que o ferissem na boca. 3 Então, Paulo lhe disse: Deus te ferirá, parede branqueada! Tu estás aqui assentado para julgar-me conforme a lei e, contra a lei, me mandas ferir? 4 E os que ali estavam disseram: Injurias o sumo sacerdote de Deus? 5 E Paulo disse: Não sabia, irmãos, que era o sumo sacerdote; porque está escrito: Não dirás mal do príncipe do teu povo. 6 E Paulo, sabendo que uma parte era de saduceus, e outra, de fariseus, clamou no conselho: Varões irmãos, eu sou fariseu, filho de fariseu! No tocante à esperança e ressurreição dos mortos sou julgado! 7 E, havendo dito isto, houve dissensão entre os fariseus e saduceus; e a multidão se dividiu. 8 Porque os saduceus dizem que não há ressurreição, nem anjo, nem espírito; mas os fariseus reconhecem uma e outra coisa. 9 E originou-se um grande clamor; e, levantando-se os escribas da parte dos fariseus, contendiam, dizendo: Nenhum mal achamos neste homem, e se algum espírito ou anjo lhe falou, não resistamos a Deus. 10 E, havendo grande dissensão, o tribuno, temendo que Paulo fosse despedaçado por eles, mandou descer a soldadesca, para que o tirassem do meio deles e o levassem para a fortaleza.

11 E, na noite seguinte, apresentando-se-lhe o Senhor, disse: Paulo, tem ânimo! Porque, como de mim testificaste em Jerusalém, assim importa que testifiques também em Roma.

Conspiração dos judeus contra Paulo. Este é mandado para Cesareia

12 Quando já era dia, alguns dos judeus fizeram uma conspiração e juraram dizendo que não comeriam nem beberiam enquanto não matassem a Paulo. 13 E eram mais de quarenta os que fizeram esta conjuração. 14 Estes foram ter com os principais dos sacerdotes e anciãos e disseram: Conjuramo-nos, sob pena de maldição, a nada provarmos até que matemos a Paulo. 15 Agora, pois, vós, com o conselho, rogai ao tribuno que vo-lo traga amanhã, como querendo saber mais alguma coisa de seus negócios, e, antes que chegue, estaremos prontos para o matar.

16 E o filho da irmã de Paulo, tendo ouvido acerca desta cilada, foi, e entrou na fortaleza, e o anunciou a Paulo. 17 E Paulo, chamando a si um dos centuriões, disse: Leva este jovem ao tribuno, porque tem alguma coisa que lhe comunicar. 18 Tomando-o ele, pois, o levou ao tribuno e disse: O preso Paulo, chamando-me a si, me rogou que te trouxesse este jovem, que tem alguma coisa que dizer-te. 19 E o tribuno, tomando-o pela mão e pondo-se à parte, perguntou-lhe em particular: Que tens que me contar? 20 E disse ele: Os judeus se concertaram rogar-te que amanhã leves Paulo ao conselho como tendo de inquirir dele mais alguma coisa ao certo. 21 Mas tu não os creias, porque mais de quarenta homens dentre eles lhe andam armando ciladas, os quais se obrigaram, sob pena de maldição, a não comerem nem beberem até que o tenham morto; e já estão apercebidos, esperando de ti promessa. 22 Então, o tribuno despediu o jovem, mandando-lhe que a ninguém dissesse que lhe havia contado aquilo. 23 E, chamando dois centuriões, lhes disse: Aprontai para as três horas da noite duzentos soldados, e setenta de cavalo, e duzentos lanceiros para irem até Cesareia; 24 e aparelhai cavalgaduras, para que, pondo nelas a Paulo, o levem salvo ao governador Félix. 25 E escreveu uma carta que continha isto:

26 Cláudio Lísias a Félix, potentíssimo governador, saúde. 27 Este homem foi preso pelos judeus; e, estando a ponto de ser morto por eles, sobrevim eu com a soldadesca e o livrei, informado de que era romano. 28 Querendo saber a causa por que o acusavam, o levei ao seu conselho. 29 E achei que o acusavam de algumas questões da sua lei, mas que nenhum crime havia nele digno de morte ou de prisão. 30 E, sendo-me notificado que os judeus haviam de armar ciladas a esse homem, logo to enviei, mandando também aos acusadores que perante ti digam o que tiverem contra ele. Passa bem.

31 Tomando, pois, os soldados a Paulo, como lhes fora mandado, o trouxeram de noite a Antipátride. 32 No dia seguinte, deixando aos de cavalo irem com ele, tornaram à fortaleza; 33 os quais, logo que chegaram a Cesareia e entregaram a carta ao governador, lhe apresentaram Paulo. 34 E o governador, lida a carta, perguntou de que província era; e, sabendo que era da Cilícia, 35 disse: Ouvir-te-ei quando também aqui vierem os teus acusadores. E mandou que o guardassem no pretório de Herodes.

1 Paulus aba luegt d Hohe Rot a un sait: Ihr Männa, liebe Breda, i(ich) ha mi Läbä mit guetem Gwisse vor Gott gfihrt, bis uf dän Dag.

2 Dr Hohepriester Hananias aba bpfiehlt däne, de um nen gschtande sin, nem uf s Mul (d Gosch) z schla.

3 Do sait Paulus zue nem: Gott wird di schla, dü Schienheiliger (vubutzti Wand)! Dü sitzesch do un richtesch mi nohch rem Gsetz un losch mi schla gege s Gsetz?

4 Aba de däbischtehn, sage: Bleidig nit d Hohenpriester Gottes?

5 Un Paulus sait: Lebi (Liebe) Breda, i(ich) wußt`s nit, daß sa(er) dr Hohepriester isch. Denn`s schtoht gschriebe (2. Moses 22,27): "Däm Obaschte vu dinem Volk sollsch dü nit flueche."

6 Als aba Paulus erkennt, daß ä Deil Sadduzäer war un dr andere Deil Pharisäer, reft er im Rot: Ihr Männa, liebe Breda, i(ich) bi ä Pharisäer un ä Bue vu mä Pharisäer. Ich wir azeigt um dr Hoffnig un um dr Uferschtehig vu d Dote wägä.

7 Als sa(er) aba des gsait het, entschtoht Zwitracht zwische Pharisäer un Sadduzäer, un de Vusammlig (Bagasch) schpaltet sich.

8 Denn de Sadduzäer sage, s gib keini Uferschtehig noh Engel un Geischta; de Pharisäer aba lehre beides.

9 S entschtoht aba ä großes Gschrei (Geblär); un ä baar Schriftglehrti vu d Partai dr Pharisäer isch uf gschtande, schtritt un sage: Mir finde nigs Beses a däm Mensch; villicht het ä Geischt odr ä Engel mit nem gschwätzt.

10 Als aba de Zwitracht groß wird, bfirchtet dr Oberscht, sie kennte Paulus zerrieße, un het Soldate nabgoh lo um Paulus ne wägzrieße un in d Burg zfihre.

11 In dr nägschte Nacht aba schtoht dr Herr bi nem un sait: Nur nit d Muet vuliere (Kopf hoch)! denn we dü fir mi in Jerusalem Ziige warsch, so mueß dü au in Rom Ziige si.

12 Als ses aba Dag wird, find(rottete) sich ä baar Jude zsämme un vuschwäre sich, nit z ässä noh zue trinke, bis sie Paulus umbrocht hän.

13 S ware aba me als vierzig, de de Vuschwörig gmacht hän.

14 De gehn zue d Hohenpriester un Älteschte un sage: Mir hän uns(us) durch ä Eid bunde, nigs zue ässä, bis ma(mir) Paulus umbrocht hän.

15 So luege etze ihr mit däm Hohe Rot bi däm Oberscht, daß sa(er) nen zue äich rundafihre losst, als wellet ihr nen gnaua vuhäre; ma(mir) aba sin parat, nen umzbringe, bvor ra(er) vor äich kummt.

16 Als aba dr Bue vu d Schweschta vum Paulus vum Aschlag ghärt het, goht da(er) un kummt in d Burg un vuzehlt`s Paulus.

17 Paulus aba reft eina vu d Hauptlit zue sich un sait: Fihr den jungen Ma zum Oberscht, denn na(er) het nem ebis z sage.

18 Der nimmt nen un fihrt nen zum Oberscht un sait: Dr Gfangene Paulus het mi zue sich röfä losse un mi gfrogt, ob i(ich) den junge Ma zue dir fihre doe, der dir ebis z sage het.

19 Do nimmt nen dr Oberscht bi dr Hand un fihrt nen uf d siete un het nen gfrogt: Was isch's, des dü ma(mir) z sage hesch?

20 Er aba sait: D Jude sin ibaigkumme(einig wore), di z bitte, daß dü Paulus morge vor d Hohe Rot nabbringe losch, so als wen sie nen gnaua vuhäre.

21 Dü aba traue ne nit; denn me als vierzig Männa vu nene lauere nem uf; de hän sich vuschwore, nit z ässä noh z trinke, bis sie nen umbrocht hän; un etzed sin sie parat un warte uf di Zuesag.

22 Do losst dr Oberscht d junge Ma go un bfielt nem, nemads z sage, daß sa(er) nem des gsait(vurote, ereffnet) het.

23 Un dr Oberscht reft zwei Hauptlit zue sich un sait: Zweihundat Soldate solle sich parat mache, daß sie nohch Cäsarea zehn, un siebzig Rieta un zweihundat Schütze fir di dritti Schtund in d Nacht;

24 un hebet (haltet) Tiere parat, Paulus drufzsetze un wohlvuwahrt zum Schtadthaltr Felix z bringe.

25 Un na(er) schribt ä Bref, der lutet:

26 Klaudius Lysias däm edle Schtadthaltr Felix: Größ zvor!

27 Den Ma hän d Jude packt un wen nen umbringe. Do kummt i(ich) mit Soldate dzue un entriß nen un wir gwar, daß sa(er) ä römischa Birga isch.

28 Do i(ich) aba erfahre wot, wurum sie nen aklagt hän, fihr i(ich) nen abe vor ihr Hohe Rot.

29 Do find i(ich), daß sa(er) agschwärzt wird wägä Froge in ihrem Gsetz, aba kei Aklag gege sich het, uf de Dod odr Gfängnis (Loch) schtoht.

30 Un als vor mi kummt, daß ä Aschlag gege der Ma plant isch, schick i(ich) nen gli druf zue dir un wies au de Akläga a, vor dir zue sage, was sie gege nen hän.

31 D Soldate nähmä Paulus, we nene bfohle war, un fihre nen in dr Nacht nohch Antipatris.

32 Am nägschte Dag aba len sie d Rieta mit nem ze un kähre wieda in d Burg zruck.

33 Als aba de nohch Cäsarea kumme, ibagän sie d Bref däm Schtadthaltr un fihre nem au Paulus vor.

34 Als dr Schtadthaltr d Bref gläse het, het da(er) gfrogt, üs welem Land er isch. Un als er gwar wird, daß sa(er) üs Zilizien isch, sait da(er):

35 Ich will di vuhäre, wenn dini Akläga au do sin. Un na(er) losst nen in Gwahrsam neh im Palascht vum Herodes.