Introdução. A ascensão de Jesus

1 Fiz o primeiro tratado, ó Teófilo, acerca de tudo que Jesus começou, não só a fazer, mas a ensinar, 2 até ao dia em que foi recebido em cima, depois de ter dado mandamentos, pelo Espírito Santo, aos apóstolos que escolhera; 3 aos quais também, depois de ter padecido, se apresentou vivo, com muitas e infalíveis provas, sendo visto por eles por espaço de quarenta dias e falando do que respeita ao Reino de Deus. 4 E, estando com eles, determinou-lhes que não se ausentassem de Jerusalém, mas que esperassem a promessa do Pai, que (disse ele) de mim ouvistes. 5 Porque, na verdade, João batizou com água, mas vós sereis batizados com o Espírito Santo, não muito depois destes dias.

6 Aqueles, pois, que se haviam reunido perguntaram-lhe, dizendo: Senhor, restaurarás tu neste tempo o reino a Israel? 7 E disse-lhes: Não vos pertence saber os tempos ou as estações que o Pai estabeleceu pelo seu próprio poder. 8 Mas recebereis a virtude do Espírito Santo, que há de vir sobre vós; e ser-me-eis testemunhas tanto em Jerusalém como em toda a Judeia e Samaria e até aos confins da terra. 9 E, quando dizia isto, vendo-o eles, foi elevado às alturas, e uma nuvem o recebeu, ocultando-o a seus olhos. 10 E, estando com os olhos fitos no céu, enquanto ele subia, eis que junto deles se puseram dois varões vestidos de branco, 11 os quais lhes disseram: Varões galileus, por que estais olhando para o céu? Esse Jesus, que dentre vós foi recebido em cima no céu, há de vir assim como para o céu o vistes ir.

12 Então, voltaram para Jerusalém, do monte chamado das Oliveiras, o qual está perto de Jerusalém, à distância do caminho de um sábado. 13 E, entrando, subiram ao cenáculo, onde habitavam Pedro e Tiago, João e André, Filipe e Tomé, Bartolomeu e Mateus, Tiago, filho de Alfeu, Simão, o Zelote, e Judas, filho de Tiago. 14 Todos estes perseveravam unanimemente em oração e súplicas, com as mulheres, e Maria, mãe de Jesus, e com seus irmãos.

Matias é escolhido apóstolo em lugar de Judas

15 E, naqueles dias, levantando-se Pedro no meio dos discípulos (ora a multidão junta era de quase cento e vinte pessoas), disse: 16 Varões irmãos, convinha que se cumprisse a Escritura que o Espírito Santo predisse pela boca de Davi, acerca de Judas, que foi o guia daqueles que prenderam a Jesus; 17 porque foi contado conosco e alcançou sorte neste ministério. 18 Ora, este adquiriu um campo com o galardão da iniquidade e, precipitando-se, rebentou pelo meio, e todas as suas entranhas se derramaram. 19 E foi notório a todos os que habitam em Jerusalém, de maneira que na sua própria língua esse campo se chama Aceldama, isto é, Campo de Sangue. 20 Porque no Livro dos Salmos está escrito: Fique deserta a sua habitação, e não haja quem nela habite; e: Tome outro o seu bispado. 21 É necessário, pois, que, dos varões que conviveram conosco todo o tempo em que o Senhor Jesus entrou e saiu dentre nós, 22 começando desde o batismo de João até ao dia em que dentre nós foi recebido em cima, um deles se faça conosco testemunha da sua ressurreição. 23 E apresentaram dois: José, chamado Barsabás, que tinha por sobrenome o Justo, e Matias. 24 E, orando, disseram: Tu, Senhor, conhecedor do coração de todos, mostra qual destes dois tens escolhido, 25 para que tome parte neste ministério e apostolado, de que Judas se desviou, para ir para o seu próprio lugar. 26 E, lançando-lhes sortes, caiu a sorte sobre Matias. E, por voto comum, foi contado com os onze apóstolos.

1 D erschte Bericht ha i(ich) ge, lieba(lebe) Theophilus, vu all däm, was Jesus vu Afang a doe un glehrt het

2 bis zum Dag, an däm ma(er) ufgnumme wore isch, nohchdem ma(er) d Aposchtel, de er üsgwählt het, durch d heilige Geischt der Wiesig ge het.

3 Däne zeigt er sich nohch sine Liede durch vieli Bewaise als dr Lebendige un het sich säh lo unda ne vierzig Däg lang un schwätzt mit ne vum Rich Gottes.

4 Un als er mit ne zsämme war, bpfiehlt er ne, Jerusalem nit z vulo, sundern z warte uf de Vuheißig vum Vada (Babbe), de ihr, so sait er, vu ma(mir) ghärt hän;

5 denn Johannes het mit Wassa dauft, ihr aba solle mit däm heilige Geischt dauft wäre nit lang noh däne Däg.

6 De etze zsämmekumme ware, froge nen un sage: Herr, wirsch dü in der Ziit des Rich fir Israel wieda ufrichte?

7 Er sait aba zue nene: S kert äich nit, Ziit odr Schtund z wisse, de dr Vada (Babbe) in sinere Macht bschtimmt het;

8 aba ihr den de Kraft vum heilige Geischt gregä, der uf äich kumme wird, un den mini Ziige si in Jerusalem un in ganz Judäa un Samarien un bis a des End dr Welt.

9 Un als er des gsait het, wird da(er) ufghobe, un ä Wolke nimmt nen uf vor ihre Auge wäg.

10 Un als sie nem nochluege, we na(er) gen Himmel fahrt, lueg, do sin bi nene zwei Männa gschtande in wieße Gwända.

11 De sage: Ihr Männa vu Galiläa, was schtehn ihr do un luege zum Himmel? Der Jesus, der vu äich wäg gen Himmel ufgnumme wird, wird so wiedakumme, we ihr nen hän gen Himmel fahre säh.

12 Do kähre sie nohch Jerusalem zruck vum Berg, der heißt Elberg un liet nooch bi Jerusalem, ä Sabbatwäg wäg.

13 Un als sie inekume, schtiege sie nuf in des Obagmach vum Hus, wo sie sich als ufhalte den: Petrus, Johannes, Jakobus un Andreas, Philippus un Thomas, Bartholomäus un Matthäus, Jakobus, dr Bue vum Alphäus, un Simon dr Zelot un Judas, dr Bue vum Jakobus.

14 De alli ware imma binanda einmetig im Gebet samt d Wieba un Maria, dr Muetter Jesus, un sinene Breda.

15 Un in däne Däg kunnt Petrus schtoht uf unda d Breda - s ware aba an Lit binannda vu etwa hundatzwanzig - un sait:

16 Ihr Männa un Breda, s moeß des Wort dr Schrift erfillt wäre, des dr heilige Geischt durch des Mul (de Gosch) David vorusgsait het iba Judas, der däne d Wäg zeigt, de Jesus gfangenähme;

17 denn na(er) het zue uns(us) ghärt un het des Amt mit uns(us) gregt.

18 Der het ä Acka kauft mit däm Lohn fir sini Ungrechtigkeit. Aba na(er) isch runda gfloge (gschtirzt) un midde entzwei broche, so daß alli sini Kuttle(Igweidi) ruskumme sin.

19 Un s isch alle bekannt wore, de in Jerusalem huse, so daß der Acka in ihra Schproch gnennt wird: Hakeldamach, des heißt Bluetacka.

20 Denn`s schtoht gschriebe im Psalmbuech (Psalm 69,26; 109,8): «Si Hus soll vuwüschtet wäre, un nemads wohne drin», un: "Si Amt gregt ä andere."

21 So mueß etze eina vu däne Männa, de bi uns(us) gsi sin di ganzi Ziit iba, als dr Herr Jesus unda uns(us) i- un üsgange isch

22 - vu d Daufi vum Johannes a bis zum Dag, an däm ma(er) vu uns(us) gnumme wore isch -, mit uns(us) Ziige vu sinere Uferschtehig wäre.

23 Un sie schtelle zwei uf: Josef, gnennt Barsabbas, mit däm Bainame Justus, un Matthias,

24 un bäte un sage: Herr, der dü alli Herz kennsch, zeig a, was fir eine dü üsgwählt hesch vu däne beide,

25 dmit er d Denscht un des Aposchtelamt gregt, des Judas vulo het, um an d Platz z go, wohi er ghärt .

26 Un sie werfe des Los iba sie, un des Los flegt uf Matthias; un er wird zue d elf Aposchtel zuegrechnet.