1 Pedro e João subiam juntos ao templo à hora da oração, a nona. 2 E era trazido um varão que desde o ventre de sua mãe era coxo, o qual todos os dias punham à porta do templo chamada Formosa, para pedir esmola aos que entravam. 3 Ele, vendo a Pedro e a João, que iam entrando no templo, pediu que lhe dessem uma esmola. 4 E Pedro, com João, fitando os olhos nele, disse: Olha para nós. 5 E olhou para eles, esperando receber alguma coisa. 6 E disse Pedro: Não tenho prata nem ouro, mas o que tenho, isso te dou. Em nome de Jesus Cristo, o Nazareno, levanta-te e anda. 7 E, tomando-o pela mão direita, o levantou, e logo os seus pés e tornozelos se firmaram. 8 E, saltando ele, pôs-se em pé, e andou, e entrou com eles no templo, andando, e saltando, e louvando a Deus. 9 E todo o povo o viu andar e louvar a Deus; 10 e conheciam-no, pois era ele o que se assentava a pedir esmola à Porta Formosa do templo; e ficaram cheios de pasmo e assombro pelo que lhe acontecera.
11 E, apegando-se ele a Pedro e João, todo o povo correu atônito para junto deles no alpendre chamado de Salomão. 12 E, quando Pedro viu isto, disse ao povo: Varões israelitas, por que vos maravilhais disto? Ou, por que olhais tanto para nós, como se por nossa própria virtude ou santidade fizéssemos andar este homem? 13 O Deus de Abraão, e de Isaque, e de Jacó, o Deus de nossos pais, glorificou a seu Filho Jesus, a quem vós entregastes e perante a face de Pilatos negastes, tendo ele determinado que fosse solto. 14 Mas vós negastes o Santo e o Justo e pedistes que se vos desse um homem homicida. 15 E matastes o Príncipe da vida, ao qual Deus ressuscitou dos mortos, do que nós somos testemunhas. 16 E, pela fé no seu nome, fez o seu nome fortalecer a este que vedes e conheceis; e a fé que é por ele deu a este, na presença de todos vós, esta perfeita saúde. 17 E agora, irmãos, eu sei que o fizestes por ignorância, como também os vossos príncipes. 18 Mas Deus assim cumpriu o que já dantes pela boca de todos os seus profetas havia anunciado: que o Cristo havia de padecer. 19 Arrependei-vos, pois, e convertei-vos, para que sejam apagados os vossos pecados, e venham, assim, os tempos do refrigério pela presença do Senhor. 20 E envie ele a Jesus Cristo, que já dantes vos foi pregado, 21 o qual convém que o céu contenha até aos tempos da restauração de tudo, dos quais Deus falou pela boca de todos os seus santos profetas, desde o princípio. 22 Porque Moisés disse: O Senhor, vosso Deus, levantará dentre vossos irmãos um profeta semelhante a mim; a ele ouvireis em tudo quanto vos disser. 23 E acontecerá que toda alma que não escutar esse profeta será exterminada dentre o povo. 24 E todos os profetas, desde Samuel, todos quantos depois falaram, também anunciaram estes dias. 25 Vós sois os filhos dos profetas e do concerto que Deus fez com nossos pais, dizendo a Abraão: Na tua descendência serão benditas todas as famílias da terra. 26 Ressuscitando Deus a seu Filho Jesus, primeiro o enviou a vós, para que nisso vos abençoasse, e vos desviasse, a cada um, das vossas maldades.
1 Petrus aba un Johannes gehn nuf in d Tempel um di ninti Schtund, zue d Bätziit.
2 Un s wird ä Ma hertrage, lahm vu Muetterleib a; den hän si anekockt jede Dag vor de Dire vum Tempel, de do heißt di Schöne, dmit er um Almose bettle ka bi däne, de in d Tempel gehn.
3 Als er etze Petrus un Johannes sieht, we sie in d Tempel inegoh wen, bittet er um ä Almose.
4 Petrus aba blickt nen a mit Johannes un sait: Lueg uns(us) a!
5 Un na(er) luegt sie a un het gwartet druf, daß sa(er) ebis vu nene gregt.
6 Petrus aba sait: Silba un Gold ha i(ich) nit; was i(ich) aba ha, des gib i(ich) dir: Im Name Jesus Chrischti vu Nazareth schtand uf un gang umä!
7 Un na(er) packt nen bi dr rechte Hand un richte nen uf. Gli wäre sini Feß un Knechel fescht,
8 er springt uf, ka go un schtoh un goht mit ne in d Tempel, lauft un springt umä un lobt Gott.
9 Un s sähn nen alli Lit umägo un Gott lobe.
10 Sie erkenne nen au, daß sa(er)`s war, der vor dr Schöne Dire vum Tempel gsässä un um Almose bettelt het; un Vuwunderig un Entsetze erfillt sie iba des, was nem widafahre war.
11 Als er sich aba zue Petrus un Johannes hebt (haltet), laufe alli Lit zue nene in de Halle, de do heißt Salomo, un sie wundre sich arg.
12 Als Petrus des sieht, sait da(er) zum Volk: Ihr Männa vu Israel, was wundere ihr äich doriba, odr was luege ihr uf uns(us), als hätte ma(mir) durch eigeni Kraft odr Fromm si bewirkt, daß der go ka?
13 Dr Gott Abrahams un Isaaks un Jakobs, dr Gott unsrer Vädare, het si Knecht Jesus vuherrlicht, den ihr ibaantwortet un vuliignet hän vor Pilatus, als der nen loslo wot.
14 Ihr aba hän d Heilige un Grechte vuliignet un drum gfrogt, daß ma äich d Mörda schenkt;
15 aba d Firscht vum Läbä hän ihr umbrocht. Den het Gott uferweckt vu d Dote; vu däm sin ma(mir) Ziige.
16 Un durch d Glaube an si Name het si Name dän, den ihr sähn un kenne, stark gmacht; un dr Glaube, der durch nen gwirkt isch, het däm de Gesundheit ge vor aicha alle Auge.
17 Etze, liebe Breda, i(ich) weiß, daß ihr's üs Unwisseheit doe hän we au äiri Obere.
18 Gott aba het erfillt, was sa(er) durch de Müla (Gosche) vu sine Prophete zvor vukindigt het: daß si Chrischtus liede soll.
19 So den etze Buße un bekehre äich, daß äiri Sinde tilgt wäre,
20 dmit de Ziit dr Erquickig kummt vum Agsicht (Gsicht, Visasch) vum Herrn un er den schickt, der äich zvor zum Chrischtus bschtimmt isch: Jesus.
21 Ihn mueß dr Himmel ufnähmä bis zue dr Ziit, in der alles wiedabrocht wird, wovu Gott gsait het durch de Müla (Gosch) vu sine heilige Prophete vu Anbeginn a.
22 Moses het gsait (5. Moses 18,15.19): "Ei Prophete we mich wird äich dr Herr, aicha Gott, mache üs äire Breda; uf den solle na härä in allem, was sa(er) zue äich sage wird.
23 Un s wird gschähe, wer dän Prophete nit härä wird, der soll vutilgt wäre üs däm Volk."
24 Un alli Prophete vu Samuel a, we vieli au dnohch gschwätzt hän, de hän au den Dag vukindigt.
25 Ihr sin de Buebä vu d Prophete un vum Packt(Abkumme), den Gott gschlosse het mit äire Vädere, als er zue Abraham sait (1. Moses 22,18): "Durch di Gschlecht soll gsegnet wäre alli Velka uf Erde."
26 Fir äich zerscht het Gott si Knecht Jesus gweckt un het nen zue äich gschickt, äich z segne, daß jeda sich umkehrt vu sinere Bosheit.