1 Por aquele mesmo tempo, o rei Herodes estendeu as mãos sobre alguns da igreja para os maltratar; 2 e matou à espada Tiago, irmão de João. 3 E, vendo que isso agradara aos judeus, continuou, mandando prender também a Pedro. E eram os dias dos asmos. 4 E, havendo-o prendido, o encerrou na prisão, entregando-o a quatro quaternos de soldados, para que o guardassem, querendo apresentá-lo ao povo depois da Páscoa. 5 Pedro, pois, era guardado na prisão; mas a igreja fazia contínua oração por ele a Deus.
6 E, quando Herodes estava para o fazer comparecer, nessa mesma noite, estava Pedro dormindo entre dois soldados, ligado com duas cadeias, e os guardas diante da porta guardavam a prisão. 7 E eis que sobreveio o anjo do Senhor, e resplandeceu uma luz na prisão; e, tocando a Pedro no lado, o despertou, dizendo: Levanta-te depressa! E caíram-lhe das mãos as cadeias. 8 E disse-lhe o anjo: Cinge-te e ata as tuas sandálias. E ele o fez assim. Disse-lhe mais: Lança às costas a tua capa e segue-me.
9 E, saindo, o seguia. E não sabia que era real o que estava sendo feito pelo anjo, mas cuidava que via alguma visão. 10 E, quando passaram a primeira e a segunda guarda, chegaram à porta de ferro que dá para a cidade, a qual se lhes abriu por si mesma; e, tendo saído, percorreram uma rua, e logo o anjo se apartou dele. 11 E Pedro, tornando a si, disse: Agora, sei, verdadeiramente, que o Senhor enviou o seu anjo e me livrou da mão de Herodes e de tudo o que o povo dos judeus esperava. 12 E, considerando ele nisso, foi à casa de Maria, mãe de João, que tinha por sobrenome Marcos, onde muitos estavam reunidos e oravam. 13 E, batendo Pedro à porta do pátio, uma menina chamada Rode saiu a escutar. 14 E, conhecendo a voz de Pedro, de alegria não abriu a porta, mas, correndo para dentro, anunciou que Pedro estava à porta. 15 E disseram-lhe: Estás fora de ti. Mas ela afirmava que assim era. E diziam: É o seu anjo. 16 Mas Pedro perseverava em bater, e, quando abriram, viram-no e se espantaram. 17 E, acenando-lhes ele com a mão para que se calassem, contou-lhes como o Senhor o tirara da prisão e disse: Anunciai isto a Tiago e aos irmãos. E, saindo, partiu para outro lugar.
18 E, sendo já dia, houve não pouco alvoroço entre os soldados sobre o que seria feito de Pedro. 19 E, quando Herodes o procurou e o não achou, feita inquirição aos guardas, mandou-os justiçar. E, partindo da Judeia para Cesareia, ficou ali.
20 E ele estava irritado com os de Tiro e de Sidom; mas estes, vindo de comum acordo ter com ele e obtendo a amizade de Blasto, que era o camarista do rei, pediam paz, porquanto o seu país se abastecia do país do rei. 21 E, num dia designado, vestindo Herodes as vestes reais, estava assentado no tribunal e lhes dirigiu a palavra. 22 E o povo exclamava: Voz de Deus, e não de homem! 23 No mesmo instante, feriu-o o anjo do Senhor, porque não deu glória a Deus; e, comido de bichos, expirou.
24 E a palavra de Deus crescia e se multiplicava.
25 E Barnabé e Saulo, havendo terminado aquele serviço, voltaram de Jerusalém, levando também consigo a João, que tinha por sobrenome Marcos.
1 Um de Ziit legt dr Kenig Herodes Hand a a nä baar vu dr Gmeinde, um sie z mißhandle.
2 Er bringt aba Jakobus um, d Brueda vum Johannes, mit däm Schwert.
3 Un als er sieht, daß ses d Jude gfallt, macht da(er) wita un nimmt au Petrus gfange. S ware aba ebe de Däg vu d Ungsäuerte Brot.
4 Als sa(er) nen etze packt het, wirft er nen ins Gfängnis (Loch) un ibaantwortet nen vier Wache vu je vier Soldate, nen z bewache. Denn er denkt, nen nohch rem Fescht vor des Volk z schtelle.
5 So wird etze Petrus im Gfängnis (Loch) vuwahrt; aba d Gmeinde bätet ohni Päuns(us) fir nen zue Gott.
6 Un in sella Nacht, als nen Herodes vorfihre losse wot, schloft Petrus zwische zwei Soldate, mit zwei Kette gfesselt, un vor dr Dire hän de Wache des Gfängnis (Loch) bwacht.
7 Un lueg, dr Engel vum Herrn kummt ri, un Lecht laichtet uf in däm Platz; un er schlat Petrus in d Site un weckt nen un sait: Schtand schnell uf! Un d Kette flege nem vu sinene Händ(Pfode).
8 Un dr Engel sait zue nem: Gürt di un ze dini Schoeh a! Un na(er) doet`s. Un na(er) sait zue nem: Wirf di Mandel um un folg ma(mir)!
9 Un na(er) goht üsä un goht un wußt nit, daß des wohr gschiht durch d Engel, sundern meint, ä Erschinig z säh.
10 Sie gehn aba durch di erschti un zweiti Wache un kumme zum iserne Dor, des zue d Schtadt fihrt; des doet sich ne vu selba uf. Un sie kumme üsä un gehn ä Schtroß wit, un drno vuloßt nen dr Engel.
11 Un als Petrus zue sich kumme war, sait da(er): Etze weiß i(ich) wohr, daß dr Herr si Engel gschickt un mich üs dr Hand vum Herodes errettet het un vu allem, was des jüdische Volk erwartet.
12 Un als er sich bsunne het, goht da(er) zum Hus Marias, dr Muetter vum Johannes mit däm Bainame Markus, wo vieli binanda ware un bäte.
13 Als sa(er) aba an des Hofdor klopft, kummt ä Magd mit Name Rhode, um z härä, wer do wär.
14 Un als sie de Schtimm vum Petrus erkennt, doet sie vor Fräid(Freud) des Dor nit uf, lauft inä un vukindet, Petrus schtänd vor rem Dor.
15 Sie aba sage zue nare(ihr): Dü bisch vu Vuruckt(Sinne). Doch sie bschtodt druf, s isch(wär) so. Do sage sie: S isch si Engel.
16 Petrus aba klopft witer a. Als sie etze ufmache, sähn sie nen un vuschrecke.
17 Er aba winkt ne mit dr Hand, daß sie schwiege solle, un vuzehlt ne, we nen dr Herr üs däm Gfängnis (Loch) gfihrt het, un sait: Vukinde des däm Jakobus un d Breda. Dann(Dnoh) goht da(er) üsä un zeht an ä andere Platz.
18 Als ses aba Dag wird, git`s ä nit gringi Vuwirrig unda d Soldate, was wohl mit Petrus gschähe isch.
19 Als aba Herodes nen hole losse wot un nen nit findet, vuhert er de Wache un het sie abfihre lo. Dann(Dnoh) zeht er vu Judäa nab nohch Cäsarea un bliebt dert ä Ziitlang.
20 Er war aba wetig(zornig) uf de Inwohna vu Tyrus un Sidon. Sie aba kumme imetig zue nem un ibaräde Blastus, d Kämmerer vum Kenig, un bitt um Friede, wel ihr Land s Ässä üs däm Land vum Kenig gregt.
21 Un a nem feschtgsetzte Dag legt Herodes des kenigliche Gwand (Häß) a, het sich anekockt uf d Thron un hebt (haltet) ä Wort an sie.
22 Des Volk aba reft nem zue: Des isch Gottes Schtimm un nit de vumä Mensch!
23 Glidruf schlat nen dr Engel vum Herrn, wel la(er) Gott nit d Ehri git. Un vu Wirma vufrässä, git da(er) d Geischt uf.
24 Un des Wort Gottes isch gwachse un breitet sich üs.
25 Barnabas un Saulus aba kähre zruck, nohchdem sie in Jerusalem de Gabe ibabrocht hän, un nähmä mit sich Johannes, der d Bainame Markus het.