1 Depois que cessou o alvoroço, Paulo chamou a si os discípulos e, abraçando-os, saiu para a Macedônia. 2 E, havendo andado por aquelas terras e exortando-os com muitas palavras, veio à Grécia. 3 Passando ali três meses e sendo-lhe pelos judeus postas ciladas, como tivesse de navegar para a Síria, determinou voltar pela Macedônia. 4 E acompanhou-o, até à Ásia, Sópatro, de Bereia, e, dos de Tessalônica, Aristarco e Segundo, e Gaio, de Derbe, e Timóteo, e, dos da Ásia, Tíquico e Trófimo. 5 Estes, indo adiante, nos esperaram em Trôade. 6 E, depois dos dias dos pães asmos, navegamos de Filipos e, em cinco dias, fomos ter com eles a Trôade, onde estivemos sete dias.
7 No primeiro dia da semana, ajuntando-se os discípulos para partir o pão, Paulo, que havia de partir no dia seguinte, falava com eles; e alargou a prática até à meia-noite. 8 Havia muitas luzes no cenáculo onde estavam juntos. 9 E, estando um certo jovem, por nome Êutico, assentado numa janela, caiu do terceiro andar, tomado de um sono profundo que lhe sobreveio durante o extenso discurso de Paulo; e foi levantado morto. 10 Paulo, porém, descendo, inclinou-se sobre ele e, abraçando-o, disse: Não vos perturbeis, que a sua alma nele está. 11 E, subindo, e partindo o pão, e comendo, ainda lhes falou largamente até à alvorada; e, assim, partiu. 12 E levaram vivo o jovem, e ficaram não pouco consolados.
13 Nós, porém, subindo ao navio, navegamos até Assôs, onde devíamos receber a Paulo, porque assim o ordenara, indo ele por terra. 14 E, logo que se ajuntou conosco em Assôs, o recebemos e fomos a Mitilene. 15 E, navegando dali, chegamos no dia seguinte defronte de Quios, no outro, aportamos a Samos e, ficando em Trogílio, chegamos no dia seguinte a Mileto. 16 Porque já Paulo tinha determinado passar adiante de Éfeso, para não gastar tempo na Ásia. Apressava-se, pois, para estar, se lhe fosse possível, em Jerusalém no dia de Pentecostes.
17 De Mileto, mandou a Éfeso chamar os anciãos da igreja. 18 E, logo que chegaram junto dele, disse-lhes: Vós bem sabeis, desde o primeiro dia em que entrei na Ásia, como em todo esse tempo me portei no meio de vós, 19 servindo ao Senhor com toda a humildade e com muitas lágrimas e tentações que, pelas ciladas dos judeus, me sobrevieram; 20 como nada, que útil seja, deixei de vos anunciar e ensinar publicamente e pelas casas, 21 testificando, tanto aos judeus como aos gregos, a conversão a Deus e a fé em nosso Senhor Jesus Cristo. 22 E, agora, eis que, ligado eu pelo espírito, vou para Jerusalém, não sabendo o que lá me há de acontecer, 23 senão o que o Espírito Santo, de cidade em cidade, me revela, dizendo que me esperam prisões e tribulações. 24 Mas em nada tenho a minha vida por preciosa, contanto que cumpra com alegria a minha carreira e o ministério que recebi do Senhor Jesus, para dar testemunho do evangelho da graça de Deus. 25 E, agora, na verdade, sei que todos vós, por quem passei pregando o Reino de Deus, não vereis mais o meu rosto. 26 Portanto, no dia de hoje, vos protesto que estou limpo do sangue de todos; 27 porque nunca deixei de vos anunciar todo o conselho de Deus. 28 Olhai, pois, por vós e por todo o rebanho sobre que o Espírito Santo vos constituiu bispos, para apascentardes a igreja de Deus, que ele resgatou com seu próprio sangue. 29 Porque eu sei isto: que, depois da minha partida, entrarão no meio de vós lobos cruéis, que não perdoarão o rebanho. 30 E que, dentre vós mesmos, se levantarão homens que falarão coisas perversas, para atraírem os discípulos após si. 31 Portanto, vigiai, lembrando-vos de que, durante três anos, não cessei, noite e dia, de admoestar, com lágrimas, a cada um de vós. 32 Agora, pois, irmãos, encomendo-vos a Deus e à palavra da sua graça; a ele, que é poderoso para vos edificar e dar herança entre todos os santificados. 33 De ninguém cobicei a prata, nem o ouro, nem a veste. 34 Vós mesmos sabeis que, para o que me era necessário, a mim e aos que estão comigo, estas mãos me serviram. 35 Tenho-vos mostrado em tudo que, trabalhando assim, é necessário auxiliar os enfermos e recordar as palavras do Senhor Jesus, que disse: Mais bem-aventurada coisa é dar do que receber.
36 E, havendo dito isto, pôs-se de joelhos e orou com todos eles. 37 E levantou-se um grande pranto entre todos e, lançando-se ao pescoço de Paulo, o beijavam, 38 entristecendo-se muito, principalmente pela palavra que dissera, que não veriam mais o seu rosto. E acompanharam-no até ao navio.
1 Als etze des Gwimmel ufghert het, reft Paulus de Jinger zue sich un treschtet sie, nimmt Abschied un bricht uf, um nohch Mazedonie z reise.
2 Un als sa de Gegende durchzoge un de Gmeinde mit viele Wort ermahnt het, kummt er nohch Griecheland
3 un bliebt dert dräi Monet. Do nem aba de Jude nohchschtelle, als sa mit dem Schiff nohch Syrie fahre wot, bschloß sa(er), durch Mazedonie zruckzgoh.
4 S zen aba mit nem Sopater üs Beröa, dr Bue vum Pyrrhus, üs Thessalonich aba Aristarch un Sekundus un Gajus üs Derbe un Timotheus, üs dr Provinz Asien aba au Tychikus un Trophimus.
5 De reiste vorus un warte uf uns(us) in Troas.
6 Mir aba fahre nohch d Däg vu d Ungsäuerte Brot mit däm Schiff vu Philippi ab un kumme am fünfte Dag zue nene nohch Troas un bliebe dert siebä Däg.
7 Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma(mir) vusammelt ware, des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na(er) am nägschte Dag wiedareise wot, zeht sich s Wort(Predigt) hi bis midde in d Nacht.
8 Un s ware vieli Lampe(Funzle) in däm Obagmach azunde, wo ma(mir) vusammelt ware.
9 S hockt aba ä junge Ma mit Name Eutychus in nem Fenschta un sink in ä defe Schlof, wel Paulus so lang schwätzt; un vum Schlof ibawältigt flegt er abe vum dritte Stock un wird dot ufghobe.
10 Paulus aba goht nab un wirft sich iba nen, umarmt nen un sait: Mache kei Uflauf(Gwimmel); denn s isch Läbä in nem.
11 Dann(Dnoh) goht da(er) nuf un bricht des Brot un ißt un schwätzt viel mit ne, bis dr Dag abroche isch; un so zeht er wäg.
12 Sie bringe aba d junge Ma lebändig ri un wäre arg treschtet.
13 Mir aba zen vorus zum Schiff un fahre nohch Assos un wen dert Paulus zue uns(us) nähmä; denn na(er) het`s so bfohle, wel la(er) selbscht z Fueß go wot.
14 Als sa(er) uns(us) etze trofe het in Assos, nähmä ma(mir) nen zue uns(us) un kumme nohch Mitylene.
15 Un vu dert fahre ma(mir) witer un kumme am nägschte Dag uf de Hechi vu Chios; am nägschte Dag glange ma(mir) nohch Samos un am nägschte Dag kumme ma(mir) nohch Milet.
16 Denn Paulus het bschlosse, an Ephesus vubäizfahre, um in dr Provinz Asien kei Ziit z vuliere; denn na(er) het`s brisant ka (eilte), am Pfingstdag in Jerusalem z si, wenn`s nem meglich wär.
17 Aba vu Milet schickt da(er) nohch Ephesus un het di Älteschte dr Gmeinde röfä lo.
18 Als aba de zue nem kumme, sait da(er) zue nene: Ihr wißt, we i(ich) mi vum erschte Dag a, als i(ich) in de Provinz Asien kumme bi, de ganzi Ziit bi äich vuhalte ha,
19 we i(ich) däm Herrn dient ha in alla Demuet un mit Träne un unda Afechtig, de ma(mir) durch de Nohchschtellige vu d Jude widafahre sin.
20 Ich ha äich nigs ge, was nit nitzlig isch, daß ich's äich nit vukindigt un glehrt hät, uf d Schtroß un in d Hisa,
21 un ha Jude un Grieche beziigt d Umkehr zue Gott un d Glaube an unsere Herrn Jesus.
22 Un etze lueg, durch d Geischt bunde, fahr i(ich) nohch Jerusalem un weiß nit, was ma(mir) dert gschied,
23 nur daß dr heilige Geischt in alle Schtädt ma(mir) beziigt, daß Fessle un Druck(Not) uf mi warte.
24 Aba i(ich) acht mi Läbä nit groß, wenn i(ich) nur mi Lauf zend bring un des Amt üsricht, des i(ich) vum Herrn Jesus gregt ha, z beziige des Evangelium vu dr Gnade Gottes.
25 Un etze lueg, i(ich) weiß, daß ihr mi Gsicht(Visasch) nimi säh wäre, ihr alli, zue däne i(ich) hikumme bi un des Rich predigt ha.
26 Drum beziig i(ich) äich am hiitige Dag, daß i(ich) sufa bi vum Bloet alla;
27 denn i(ich) ha`s nit undalo, äich d ganze Rotschluß Gottes z vukündige.
28 So hän etze acht uf äich selbscht un uf di ganzi Herde, in der äich dr heilige Geischt igsetzt het zue Bischöfe, z weide d Gmeinde Gottes, de na(er) durch si eignes Bloet kauft het.
29 Denn des weiß i(ich), daß nohch minem Abschied gfährlichi Wöelf zue äich kumme, de d Herde nit vuschone wäre.
30 Au üs äira Midde wäre Männa ufschtoh, de Vukehrtes lehre, um de Jinger an sich z ze.
31 Drum sin hellwach un denke dra, daß i(ich) dräi Johr lang Dag un Nacht nit ufkert ha, jede unda Träne z vumahne.
32 Un etze bfehl i(ich) äich Gott un däm Wort vu sinere Gnade a, der do mächtig isch, äich zue erbaue un äich des Erbe z ge mit alle, de gheiligt sin.
33 Ich ha vu nemads Silba odr Gold odr Klamotte welle ha.
34 Denn ihr wiße selba, daß ma(mir) de Händ(Pfode) zum Läbä dient hän fir mich un de, de mit ma(mir) gsi sin.
35 Ich ha äich in allem zeigt, daß ma so schaffe un sich d Schwache anähme mueß im Sinn an des Wort vum Herrn Jesus, dr selba gsait het: Ge isch seliga als neh.
36 Un als er des gsait het, kniet er ane un bätet mit allene.
37 Do fange alli lut z hiile a, un sie flege Paulus um d Hals un küße nen,
38 am allermeischte trurig iba des Wort, des er gsait het, sie däte si Gsicht(Visasch) nimi säh. Un sie bringe nen uf`s Schiff.