1 Entrando, pois, Festo na província, subiu dali a três dias de Cesareia a Jerusalém. 2 E o sumo sacerdote e os principais dos judeus compareceram perante ele contra Paulo e lhe rogaram, 3 pedindo como favor, contra ele, que o fizesse vir a Jerusalém, armando ciladas para o matarem no caminho. 4 Mas Festo respondeu que Paulo estava guardado em Cesareia e que ele brevemente partiria para lá. 5 Os que, pois, disse, dentre vós têm poder desçam comigo e, se neste varão houver algum crime, acusem-no. 6 E, não se demorando entre eles mais de dez dias, desceu a Cesareia; e, no dia seguinte, assentando-se no tribunal, mandou que trouxessem Paulo. 7 Chegando ele, o rodearam os judeus que haviam descido de Jerusalém, trazendo contra Paulo muitas e graves acusações, que não podiam provar. 8 Mas ele, em sua defesa, disse: Eu não pequei em coisa alguma contra a lei dos judeus, nem contra o templo, nem contra César. 9 Todavia, Festo, querendo comprazer aos judeus, respondendo a Paulo, disse: Queres tu subir a Jerusalém e ser lá perante mim julgado acerca destas coisas? 10 Mas Paulo disse: Estou perante o tribunal de César, onde convém que seja julgado; não fiz agravo algum aos judeus, como tu muito bem sabes. 11 Se fiz algum agravo ou cometi alguma coisa digna de morte, não recuso morrer; mas, se nada há das coisas de que estes me acusam, ninguém me pode entregar a eles. Apelo para César. 12 Então, Festo, tendo falado com o conselho, respondeu: Apelaste para César? Para César irás.
13 Passados alguns dias, o rei Agripa e Berenice vieram a Cesareia, a saudar Festo. 14 E, como ali ficassem muitos dias, Festo contou ao rei os negócios de Paulo, dizendo: Um certo varão foi deixado por Félix aqui preso, 15 a respeito de quem os principais dos sacerdotes e os anciãos dos judeus, estando eu em Jerusalém, compareceram perante mim, pedindo sentença contra ele. 16 A eles respondi que não é costume dos romanos entregar algum homem à morte, sem que o acusado tenha presentes os seus acusadores e possa defender-se da acusação. 17 De sorte que, chegando eles aqui juntos, no dia seguinte, sem fazer dilação alguma, assentado no tribunal, mandei que trouxessem o homem.
18 Acerca dele, estando presentes os acusadores, nenhuma coisa apontaram daquelas que eu suspeitava. 19 Tinham, porém, contra ele algumas questões acerca de sua superstição e de um tal Jesus, defunto, que Paulo afirmava viver. 20 E, estando eu perplexo acerca da inquirição desta causa, perguntei se queria ir a Jerusalém e lá ser julgado acerca destas coisas. 21 Mas, apelando Paulo para que fosse reservado ao conhecimento de Augusto, mandei que o guardassem até que o envie a César. 22 Então, Agripa disse a Festo: Bem quisera eu ouvir também esse homem. E ele disse: Amanhã o ouvirás.
23 No dia seguinte, vindo Agripa e Berenice, com muito aparato, entraram no auditório com os tribunos e varões principais da cidade, sendo trazido Paulo por mandado de Festo. 24 E Festo disse: Rei Agripa e todos os varões que estais presentes conosco, aqui vedes um homem de quem toda a multidão dos judeus me tem falado, tanto em Jerusalém como aqui, clamando que não convém que viva mais. 25 Mas, achando eu que nenhuma coisa digna de morte fizera, e apelando ele mesmo também para Augusto, tenho determinado enviar-lho. 26 Dele, porém, não tenho coisa alguma certa que escreva ao meu senhor e, por isso, perante vós o trouxe, principalmente perante ti, ó rei Agripa, para que, depois de interrogado, tenha alguma coisa que escrever. 27 Porque me parece contra a razão enviar um preso e não notificar contra ele as acusações.
1 Als etze Festus ins Land kumme war, zeht er noh dräi Däg vu Cäsarea nuf nohch Jerusalem.
2 Do erschiene de Hohenpriester un de Agsähene dr Jude vor nem gege Paulus un dränge in nen
3 un bitte nen um ä Gfalle (de Gunst), daß sa(er) Paulus nohch Jerusalem kumme losst; denn sie wen nem ä Hintahalt lege, um nen undawägs umzbringe.
4 Do git ne Festus zantwort, Paulus wird witer in Gwahrsam ghalte in Cäsarea; er selba aba wird in Kiirzi wieda derthi ze.
5 De etze unda äich bschtimmt sin, sait da, de len mit nabzeh un der Ma vuklage, wenn ebis Unrechtes a nem isch.
6 Nohchdem aba Festus bi nene nit me als acht odr zehn Däg gsi war, zeht er nab nohch Cäsarea. Un am nägschte Dag het da sich uf d Richtaschtuehl kockt un het Paulus hole lo.
7 Als der aba vor nen kummt, umzingle nen d Jude, de vu Jerusalem rabkumme ware, un bringe vieli schwäri Klage gege nen vor, de sie aba nit bwiese kenne.
8 Paulus aba wert (vuteidigt) sich: Ich ha mi nit am Gsetz vu d Jude noh am Tempel noh am Kaisa vusindigt.
9 Festus aba wot d Jude ä Gfalle doe (Gunst erwiese) un git zantwort Paulus un sait: Willsch dü nuf nohch Jerusalem un di dert in däre Sach vu ma(mir) richte losse?
10 Paulus aba sait: Ich schtand vor dem Kaisa Gricht; do mueß i(ich) grichtet wäre. D Jude ha i(ich) kei Unrecht doe, we au dü arg wohl weisch.
11 Ha i(ich) aba Unrecht doe un doe uf was d Dod schtoht, so weiga i(ich) mi nit z schterbe; isch aba nigs an däm, wurum sie mi vuklage, so darf mi ne nemads priesge. Ich bruef mi uf d Kaisa!
12 Do bspricht sich Festus mit sinene Rotgeba un git zantwort: Uf d Kaisa hesch dü dich bruefe, zum Kaisa sollsch dü go.
13 Nohch ä baar Däg kumme d Kenig Agrippa un Berenike nohch Cäsarea, um Festus z begreße.
14 Un als sie mehreri Däg dert ware, legt Festus däm Kenig de Sach vum Paulus vor un sait: Do isch ä Ma vu Felix als Gfangene zruckglo worde;
15 wägä däm erschiene de Hohenpriester un Älteschte vu d Jude vor ma(mir), als i(ich) in Jerusalem war, un bitte, i(ich) soll nen richte losse.
16 Däne sag i(ich): S isch dr Röma Art nit, ä Agklagte prieszge, bvor ra(er) sinene Kläga gegeibagschtande isch un Glegeheit ka het, sich gege de Aklage z vuteidige.
17 Als sie aba do zsämmekumme, duld i(ich) kei Ufschub, sundern halt am nägschte Dag Gricht un ha d Ma vorfihre lo.
18 Als sini Akläga ufträte, bringe sie keini Aklage vor wägä Vubreche, we i(ich)`s gmeint hät.
19 Sie hän aba Händel mit nem iba ä baar Froge vu ihrem Glaube un iba ä vuschtorbene Jesus, vu dem Paulus behauptet, er läbt.
20 Do i(ich) aba vu däm Händel nigs vuschtande ha, ha i(ich) gfrogt, ob ba(er) nohch Jerusalem go(reise) un sich dert wägä däm richte losse wott.
21 Als aba Paulus sich uf si Recht berueft, bis zue d Entschiedig vum Kaisa in Gwahrsam z bliebe, ha i(ich) nen gfange lo, bis i(ich) nen zum Kaisa schicke kennt.
22 Agrippa sait zum Festus: Ich mächt der Mensch au gern härä. Er aba sait: Morge sollsch dü nen härä.
23 Un am nägschte Dag kumme Agrippa un Berenike mit großem Tam Tam (Gepränge) un gehn in d Palascht mit d Hauptlit un vornehmschte Männa vu d Schtadt. Un als Festus s bpfiehlt, wird Paulus brocht.
24 Un Festus sait: Kenig Agrippa un all ihr Männa, de ihr mit uns(us) do sin, do sähn ihr den, wägä däm di ganze Jude in Jerusalem un au do in mi dringe un brelle, er dirft nit länga läbä.
25 Als i(ich) aba gmerkt ha, daß sa(er) nigs doe het, des d Dod wert isch, un na(er) au selba sich uf d Kaisa beruefe het, bschloß i(ich), nen derthi z schicke.
26 Ebis Gnaues iba nen aba ha i(ich) nit, des i(ich) minem Herrn schriebe kennt. Drum ha i(ich) nen vor äich bringe losse, vor allem aba vor dich, Kenig Agrippa, dmit i(ich) nohch däm Vuhär ebis ha, was i(ich) schriebe kennt.
27 Denn`s erschien ma(mir) vuruckt, ä Gfangene z schicke un kei Bschuldig gege nen azge.