Os deveres das mulheres e dos maridos cristãos

1 Semelhantemente, vós, mulheres, sede sujeitas ao vosso próprio marido, para que também, se algum não obedece à palavra, pelo procedimento de sua mulher seja ganho sem palavra, 2 considerando a vossa vida casta, em temor. 3 O enfeite delas não seja o exterior, no frisado dos cabelos, no uso de joias de ouro, na compostura de vestes, 4 mas o homem encoberto no coração, no incorruptível trajo de um espírito manso e quieto, que é precioso diante de Deus. 5 Porque assim se adornavam também antigamente as santas mulheres que esperavam em Deus e estavam sujeitas ao seu próprio marido, 6 como Sara obedecia a Abraão, chamando-lhe senhor, da qual vós sois filhas, fazendo o bem e não temendo nenhum espanto.

7 Igualmente vós, maridos, coabitai com ela com entendimento, dando honra à mulher, como vaso mais fraco; como sendo vós os seus coerdeiros da graça da vida; para que não sejam impedidas as vossas orações.

O amor fraternal. A paciência na aflição, segundo o exemplo de Cristo

8 E, finalmente, sede todos de um mesmo sentimento, compassivos, amando os irmãos, entranhavelmente misericordiosos e afáveis, 9 não tornando mal por mal ou injúria por injúria; antes, pelo contrário, bendizendo, sabendo que para isto fostes chamados, para que, por herança, alcanceis a bênção. 10 Porque quem quer amar a vida e ver os dias bons, refreie a sua língua do mal, e os seus lábios não falem engano; 11 aparte-se do mal e faça o bem; busque a paz e siga-a. 12 Porque os olhos do Senhor estão sobre os justos, e os seus ouvidos, atentos às suas orações; mas o rosto do Senhor é contra os que fazem males.

13 E qual é aquele que vos fará mal, se fordes zelosos do bem? 14 Mas também, se padecerdes por amor da justiça, sois bem-aventurados. E não temais com medo deles, nem vos turbeis; 15 antes, santificai a Cristo, como Senhor, em vosso coração; e estai sempre preparados para responder com mansidão e temor a qualquer que vos pedir a razão da esperança que há em vós, 16 tendo uma boa consciência, para que, naquilo em que falam mal de vós, como de malfeitores, fiquem confundidos os que blasfemam do vosso bom procedimento em Cristo, 17 porque melhor é que padeçais fazendo o bem (se a vontade de Deus assim o quer) do que fazendo o mal. 18 Porque também Cristo padeceu uma vez pelos pecados, o justo pelos injustos, para levar-nos a Deus; mortificado, na verdade, na carne, mas vivificado pelo Espírito, 19 no qual também foi e pregou aos espíritos em prisão, 20 os quais em outro tempo foram rebeldes, quando a longanimidade de Deus esperava nos dias de Noé, enquanto se preparava a arca; na qual poucas (isto é, oito) almas se salvaram pela água, 21 que também, como uma verdadeira figura, agora vos salva, batismo, não do despojamento da imundícia da carne, mas da indagação de uma boa consciência para com Deus, pela ressurreição de Jesus Cristo; 22 o qual está à destra de Deus, tendo subido ao céu, havendo-se-lhe sujeitado os anjos, e as autoridades, e as potências.

1 eso sollt ihr Wieba äich äire Männa untaordne, dmit au de, de nit a s Wort glaube, durch s Läbä ihra Wieba ohni Wort gwunne wäre,

2 wenn sie sähn, we ihr in Reinheit un Gottesfurcht läbt.

3 Aira Schmuck soll nit uns(us)ä si we d Hoorflechte, goldeni Kette odr scheni Kleida,

4 sundern dr vuschteckte Mensch im Herz im ewige Schmuck im sanfte un schtille (bscheide) Geischt: des isch guet vor Gott.

5 Denn so hän sich vorziite au de heilige Wieba gschmickt, de ihri Hoffnig uf Gott hocke un sich ihre Männa untaordnete,

6 we Sara Abraham hörig war un nen Herr gheiße het; dere Techta sin ihr wore, wenn ihr recht den un äich durch nigs beirre len.

7 eso, ihr Männa, wohnt vuninftig mit tene zsämme un gen däm wiebliche Gschlecht als däm schwächere Ehri. Denn au de Wieba sin Miterbe vu d Gnade vum Läbä, un aicha mitänanda (gmeinsames) Gebet soll nit vuhindat wäre.

8 Etzed aba sin allisamt glichgsinnt, mitleidig, brüdalich, barmherzig, demitig.

9 Vugelte nit Beses mit Besem odr Scheltwort mit Scheltwort, sundern segnet vielme, wel ihr dzue bruefe sin, daß ihr d Sege ererbt.

10 Denn "wer des Läbä liebt (leb hän) un gueti Däg säh will, der hetet sini Zunge, daß sie nigs Beses sait, un sini Lippen, daß sie nit bschiesse.

11 Er wende sich ab vum Bese un doet Guetes; er suecht Friede un jag nem nohch.

12 Denn d Auge vum Herrn sähn uf d Grechte, un sini Ohre häre uf ihr Gebet; d Gsicht(Visasch) vum Herrn aba schtoht gege dene, de Beses den" (Psalm 34,13-17).

13 Un wer isch's, der äich schade kennt, wenn ihr däm Guete nocheifat?

14 Un wenn ihr au liedet um dr Grechtigkeit wille, so sin ihr doch selig. Firchte äich nit vor ihrem Drohe un vuschreckt nit;

15 heiligt aba Chrischtus d Herr in äire Herz. Sin alliziit parat zue d Vuantwortig vor jedem, der vu äich Antwort fordat iba de Hoffnig, de in äich isch,

16 un des mit Sanftmuet un Gottesfurcht, un hän ä guetes Gwisse, dmit de, de äich vuliigne, zschande wäre, wenn sie äire guete Wandel in Chrischtus bschimpfe.

17 Denn s isch bessa, wenn s Gottes Wille isch, daß ihr wägä gueti Tade liedet als wägä bese Tade.

18 Denn au Chrischtus het eimol fir d Sinde glitte, dr Grechte fir de Ungrechte, dmit da(er) äich zue Gott fihrt, un isch dot nohch rem Fleisch, aba lebändig gmacht nohch rem Geischt.

19 In nem isch scha(er) au higange un het predigt d Geischta im Gfängnis (Loch),

20 de dertmols unghorsam ware, als Gott usgharrt un Geduld ka het zue d Ziit Noahs, als ma de Arche bäut het, in der wenig, nämlich acht Seele, grettet wäre durchs Wassa durch.

21 Des isch ä Vorbild vu d Daufi, de etzed au äich rettet. Denn in ihr wird nit dr Dräck vum Leib (Ranze) abgwäsche, sundern ma(mir) bitte Gott um ä guetes Gwisse, durch d Uferschtehig Jesus Chrischti,

22 der isch zue d Rechte Gottes, ufgfahre gen Himmel, un de sin nem folgsam d Engel un de Gwaltige un de Mächte.