1 Ora, pois, já que Cristo padeceu por nós na carne, armai-vos também vós com este pensamento: que aquele que padeceu na carne já cessou do pecado, 2 para que, no tempo que vos resta na carne, não vivais mais segundo as concupiscências dos homens, mas segundo a vontade de Deus. 3 Porque é bastante que, no tempo passado da vida, fizéssemos a vontade dos gentios, andando em dissoluções, concupiscências, borracheiras, glutonarias, bebedices e abomináveis idolatrias; 4 e acham estranho não correrdes com eles no mesmo desenfreamento de dissolução, blasfemando de vós, 5 os quais hão de dar conta ao que está preparado para julgar os vivos e os mortos; 6 porque, por isto, foi pregado o evangelho também aos mortos, para que, na verdade, fossem julgados segundo os homens, na carne, mas vivessem segundo Deus, em espírito.
7 E já está próximo o fim de todas as coisas; portanto, sede sóbrios e vigiai em oração. 8 Mas, sobretudo, tende ardente amor uns para com os outros, porque o amor cobrirá a multidão de pecados, 9 sendo hospitaleiros uns para os outros, sem murmurações. 10 Cada um administre aos outros o dom como o recebeu, como bons despenseiros da multiforme graça de Deus. 11 Se alguém falar, fale segundo as palavras de Deus; se alguém administrar, administre segundo o poder que Deus dá, para que em tudo Deus seja glorificado por Jesus Cristo, a quem pertence a glória e o poder para todo o sempre. Amém!
12 Amados, não estranheis a ardente prova que vem sobre vós, para vos tentar, como se coisa estranha vos acontecesse; 13 mas alegrai-vos no fato de serdes participantes das aflições de Cristo, para que também na revelação da sua glória vos regozijeis e alegreis. 14 Se, pelo nome de Cristo, sois vituperados, bem-aventurados sois, porque sobre vós repousa o Espírito da glória de Deus. 15 Que nenhum de vós padeça como homicida, ou ladrão, ou malfeitor, ou como o que se entremete em negócios alheios; 16 mas, se padece como cristão, não se envergonhe; antes, glorifique a Deus nesta parte. 17 Porque já é tempo que comece o julgamento pela casa de Deus; e, se primeiro começa por nós, qual será o fim daqueles que são desobedientes ao evangelho de Deus? 18 E, se o justo apenas se salva, onde aparecerá o ímpio e o pecador? 19 Portanto, também os que padecem segundo a vontade de Deus encomendem-lhe a sua alma, como ao fiel Criador, fazendo o bem.
1 Wel etze Chrischtus im Fleisch glitte het, so mache äich au parrat mit demselbe Sinn (Gmeht); denn wer im Fleisch glitte het, dr het ufghert mit d Sinde,
2 daß sa(er) etze de noh ibrigi Ziit im Fleisch nit d Luscht dr Mensche, sundern däm Wille Gottes läbt.
3 Denn s isch genoe, daß ihr de vugangeni Ziit zuebrocht hän nohch heidnischem Wille, als ihr ä Läbä gfihrt hän in Uswiichs, Luscht, Bsofe, Frässarei, Sufarei un schrecklichen Götzedenst.
4 Des isch ne fremdt, daß ihr äich nimi mit tene schtirzt in desselbe weschte, wilde Triebe, un sie läschtere;
5 aba sie wäre Antwort ge mese däm, dr parat isch, z richte de Lebändige un de Dote.
6 Denn dzue isch au d Dote s Evangelium vukindigt, daß sie zwar nohch Menscheart grichtet wäre im Fleisch, aba nohch Gottes Art des Läbä hän im Geischt.
7 S isch aba nooch kumme des End alla Sacha. So sin etze besunne un nichtern zum Gebet.
8 Vor alle Dinge hän undaänanda bschtändige Lebi (Liebe); denn "d Lebi (Liebe) deckt au vieli Sinde zue" (Sprich 10,12).
9 Hän ä offenes Hus undaänanda ohni Murre (Motze).
10 Un dient änanda, jeda mit dr Gabe, de na(er) gregt het, als gueti Hushalta vu mancha Gnade Gottes:
11 wenn jemads predigt, daß er's sait als Gottes Wort; wenn jemads dient, daß er's doets üs dr Kraft, de Gott gwährt, dmit in ällei Dinge Gott globt wird durch Jesus Chrischtus. Ihm isch d Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.
12 Ihr Liebi, len äich durch de Hitzi nit bfremde, de äich widafahrt zue äira Vusuechig, als gschieht äich ebis Seltsames,
13 sundern freut äich, daß ihr mit Chrischtus liedet, dmit ihr au zue d Ziit dr Offenbarig vu sinere Herrlichkeit Fräid(Freud) un Wonne hän.
14 Selig sin ihr, wenn ihr gscholte wäre wägem Name Chrischti, denn dr Geischt, der ä Geischt dr Herrlichkeit un Gottes isch, rueht uf äich.
15 Nemad aba unda äich lied als ä Mörda odr Deb odr Ibeltäta odr als eina, dr in ä fremdes Amt grieft.
16 Liedet er aba als ä Christ, so schämt er sich nit, sundern ehre Gott mit däm Name.
17 Denn de Ziit isch do, daß des Gricht afangt am Hus Gottes. Wenn aba zerscht a uns(us), was wird s fir ä End nähmä mit däne, de däm Evangelium Gottes nit glaube?
18 Un wenn d Grechti kum grettet wird, wo wird dann(dnoh) d Gottlose un Sinda bliebe?
19 Drum solle au de, de nohch Gottes Wille liede, nem ihri Seele abfehle als däm treue Schepfa un Guetes doe.