1 Admoesta-os a que se sujeitem aos principados e potestades, que lhes obedeçam e estejam preparados para toda boa obra; 2 que a ninguém infamem, nem sejam contenciosos, mas modestos, mostrando toda mansidão para com todos os homens. 3 Porque também nós éramos, noutro tempo, insensatos, desobedientes, extraviados, servindo a várias concupiscências e deleites, vivendo em malícia e inveja, odiosos, odiando-nos uns aos outros. 4 Mas, quando apareceu a benignidade e o amor de Deus, nosso Salvador, para com os homens, 5 não pelas obras de justiça que houvéssemos feito, mas, segundo a sua misericórdia, nos salvou pela lavagem da regeneração e da renovação do Espírito Santo, 6 que abundantemente ele derramou sobre nós por Jesus Cristo, nosso Salvador, 7 para que, sendo justificados pela sua graça, sejamos feitos herdeiros, segundo a esperança da vida eterna.

8 Fiel é a palavra, e isto quero que deveras afirmes, para que os que creem em Deus procurem aplicar-se às boas obras; estas coisas são boas e proveitosas aos homens. 9 Mas não entres em questões loucas, genealogias e contendas e nos debates acerca da lei; porque são coisas inúteis e vãs. 10 Ao homem herege, depois de uma e outra admoestação, evita-o, 11 sabendo que esse tal está pervertido e peca, estando já em si mesmo condenado.

Recomendações particulares. Saudações

12 Quando te enviar Ártemas ou Tíquico, procura vir ter comigo a Nicópolis; porque deliberei invernar ali. 13 Acompanha, com muito cuidado, Zenas, doutor da lei, e Apolo, para que nada lhes falte. 14 E os nossos aprendam também a aplicar-se às boas obras, nas coisas necessárias, para que não sejam infrutuosos. 15 Saúdam-te todos os que estão comigo. Saúda tu os que nos amam na fé.

A graça seja com vós todos. Amém!

1 Erinnre sie dra, daß sie dr Gwalt vu d Obrigkeit folgsam un hörig sin, zue allem guete Gschäft parat,

2 nemads vuliigne, nit schtriete, gütig sin, alli Sanftmuet bewiese gege alli Mensche.

3 Denn au ma(mir) ware freher unvuschtändig, unfolgsam, sin in Irre gange, ware mancha Luscht un Glüschte dienschtbar un läbte in Bosheit un Näid, ware vuhaßt un haßte uns(us) undaänanda.

4 Als aba erschiene isch de Freundlichkeit un Menscheliebe Gottes, unsares Heilands,

5 macht da(er) uns(us) selig - nit um d Werke vu d Grechtigkeit wille, de ma(mir) doe hän, sundern noh sinere Barmherzigkeit - durch des Bad vu d Wiedageburt un Ernaiarig im heilige Geischt,

6 de na(er) iba uns(us) viel üsgosse het durch Jesus Chrischtus, unsren Heiland,

7 dmit ma(mir), durch sini Gnade Grecht wore, Erbe vum ewige Läbä däte noh unsri Hoffnig.

8 Des isch gwißlig wohr.

9 Vu dumme Froge aba, vu Gschlechtsregischter, vu Zank un Händel iba des Gsetz halt di wiet wäg; denn sie sin unnitz un nichtig.

10 Ä ketzerische Mensch meid, wenn na(er) eimol un noh ämol ermahnt isch,

11 un wisse, daß ä solcha ganz vukehrt isch un sindigt un sich selbscht dmit des Urdeil sait.

12 Wenn i(ich) Artemas odr Tychikus zue dir schicke wäre, so kumm schnell zue ma(mir) noh Nikopolis; denn i(ich) ha bschlosse, dert d Winta iba z bliebe.

13 Zenas, d Rechtsglehrte, un Apollos rüscht guet üs zue d Reise, dmit ne nigs fehlt.

14 Loß aba au di Unsre lerne, sich vorzdoe mit guete Werke, wo sie nedig sin, dmit sie kei fruchtloses Läbä fihre.

15 S greße di alli, de bi ma(mir) sin. Greß alli, de uns(us) leb(lieb) hän im Glaube. Di Gnade isch mit äich ällei!