1 E, naquele mesmo tempo, estavam presentes ali alguns que lhe falavam dos galileus cujo sangue Pilatos misturara com os seus sacrifícios. 2 E, respondendo Jesus, disse-lhes: Cuidais vós que esses galileus foram mais pecadores do que todos os galileus, por terem padecido tais coisas? 3 Não, vos digo; antes, se vos não arrependerdes, todos de igual modo perecereis. 4 E aqueles dezoito sobre os quais caiu a torre de Siloé e os matou, cuidais que foram mais culpados do que todos quantos homens habitam em Jerusalém? 5 Não, vos digo; antes, se vos não arrependerdes, todos de igual modo perecereis.
6 E dizia esta parábola: Um certo homem tinha uma figueira plantada na sua vinha e foi procurar nela fruto, não o achando. 7 E disse ao vinhateiro: Eis que há três anos venho procurar fruto nesta figueira e não o acho; corta-a. Por que ela ocupa ainda a terra inutilmente? 8 E, respondendo ele, disse-lhe: Senhor, deixa-a este ano, até que eu a escave e a esterque; 9 e, se der fruto, ficará; e, se não, depois a mandarás cortar.
10 E ensinava no sábado, numa das sinagogas. 11 E eis que estava ali uma mulher que tinha um espírito de enfermidade havia já dezoito anos; e andava curvada e não podia de modo algum endireitar-se. 12 E, vendo-a Jesus, chamou-a a si, e disse-lhe: Mulher, estás livre da tua enfermidade. 13 E impôs as mãos sobre ela, e logo se endireitou e glorificava a Deus. 14 E, tomando a palavra o príncipe da sinagoga, indignado porque Jesus curava no sábado, disse à multidão: Seis dias há em que é mister trabalhar; nestes, pois, vinde para serdes curados e não no dia de sábado. 15 Respondeu-lhe, porém, o Senhor e disse: Hipócrita, no sábado não desprende da manjedoura cada um de vós o seu boi ou jumento e não o leva a beber água? 16 E não convinha soltar desta prisão, no dia de sábado, esta filha de Abraão, a qual há dezoito anos Satanás mantinha presa? 17 E, dizendo ele isso, todos os seus adversários ficaram envergonhados, e todo o povo se alegrava por todas as coisas gloriosas que eram feitas por ele.
18 E dizia: A que é semelhante o Reino de Deus, e a que o compararei? 19 É semelhante ao grão de mostarda que um homem, tomando-o, lançou na sua horta; e cresceu e fez-se grande árvore, e em seus ramos se aninharam as aves do céu.
20 E disse outra vez: A que compararei o Reino de Deus? 21 É semelhante ao fermento que uma mulher, tomando-o, escondeu em três medidas de farinha, até que tudo levedou.
22 E percorria as cidades e as aldeias, ensinando e caminhando para Jerusalém. 23 E disse-lhe um: Senhor, são poucos os que se salvam? E ele lhe respondeu: 24 Porfiai por entrar pela porta estreita, porque eu vos digo que muitos procurarão entrar e não poderão. 25 Quando o pai de família se levantar e cerrar a porta, e começardes a estar de fora e a bater à porta, dizendo: Senhor, Senhor, abre-nos; e, respondendo ele, vos disser: Não sei de onde vós sois, 26 então, começareis a dizer: Temos comido e bebido na tua presença, e tu tens ensinado nas nossas ruas. 27 E ele vos responderá: Digo-vos que não sei de onde vós sois; apartai-vos de mim, vós todos os que praticais a iniquidade. 28 Ali, haverá choro e ranger de dentes, quando virdes Abraão, e Isaque, e Jacó, e todos os profetas no Reino de Deus e vós, lançados fora. 29 E virão do Oriente, e do Ocidente, e do Norte, e do Sul e assentar-se-ão à mesa no Reino de Deus. 30 E eis que derradeiros há que serão os primeiros; e primeiros há que serão os derradeiros.
31 Naquele mesmo dia, chegaram uns fariseus, dizendo-lhe: Sai e retira-te daqui, porque Herodes quer matar-te. 32 E lhes respondeu: Ide e dizei àquela raposa: eis que eu expulso demônios, e efetuo curas, hoje e amanhã, e, no terceiro dia, sou consumado. 33 Importa, porém, caminhar hoje, amanhã e no dia seguinte, para que não suceda que morra um profeta fora de Jerusalém. 34 Jerusalém, Jerusalém, que matas os profetas e apedrejas os que te são enviados! Quantas vezes quis eu ajuntar os teus filhos, como a galinha ajunta os seus pintos debaixo das asas, e não quiseste? 35 Eis que a vossa casa se vos deixará deserta. E em verdade vos digo que não me vereis até que venha o tempo em que digais: Bendito aquele que vem em nome do Senhor!
1 S kumme aba zue dr Ziit ä baar, de vuzehle nem vu d Galiläern, dere Bloet Pilatus mit ihrem Opfa vumischt het.
2 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Meine ihr, daß de Galiläer me gsindigt hän als alli andere Galiläer, wel sie des glitte hän?
3 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.
4 Odr meinet ihr, daß de achzehn, uf de dr Turm in Siloah flegt un erschlat sie, schuldiga gsi sin als alli andere Lit, de in Jerusalem huse?
5 Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.
6 Er sait tene aba des Glichnis: S het eina ä Fiegebaum, der war abäut in sinem Wiberg, un er kummt un suecht Frucht druf un findet keini.
7 Do sait da(er) zum Wigärtna: Lueg, i(ich) bi etze dräi Johr lang kumme un ha Frucht gsuecht a däm Fiegebaum, un find keini. So hau nen ab! Was nimmt er däm Boden d Kraft?
8 Er aba git zantwort un sait zue nem: Herr, loß nen noh des Johr, bis i(ich) um nen grabe un nen dünge;
9 villicht hole er doch noh Frucht; wenn aba nit, so hau nen ab.
10 Un na(er) lehrt in einarä Synagoge (Gotteshus) am Sabbat.
11 Un lueg, ä Wieb war do, de het sit achzehn Johr ä Geischt, dr sie krank macht; un sie war vukribelt un ka sich nimi ufrichte.
12 Als aba Jesus sie aluegt, reft er sie zue sich un sait zue ihrä: Wieb, dü bisch fräi vu dinere Kranket!
13 Un legt d Händ(Pfode) uf sie; un gli druf richte sie sich uf un priest Gott.
14 Do git zantwort dr Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus), denn er war unwillig, daß Jesus am Sabbat heilt, un sait zue d Lit: S sin sechs Däg, an däne ma schaffe soll; an däne kummt un len äich heile, aba nit am Sabbatdag.
15 Do git zantwort nem dr Herr un sait: Ihr Heuchla! Bindet nit jeda vu äich am Sabbat si Ochs odr si Esel vu dr Krippe los un fihrt nen zue d Tränke?
16 Solltet dann(dnoh) nit de, de doch Abrahams Dochta isch, de dr Sadan scho achzehn Johr bunde het, am Sabbat vu der Fessle glest wäre?
17 Un als er des gsait het, mehn sich alli schäm , de gege nen gsi sin. Un alli Lit freut sich iba alli herrliche Tade, de durch nen gschähe sin.
18 Er aba sait: Wem glicht des Rich Gottes, un womit soll ich's vuglichä?
19 S glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un in sinem Garte sajt; un s isch gwachse un wird ä Baum, un d Vegel vum Himmel husste in sinene Äscht.
20 Un nomol sait da(er): Womit soll i(ich) des Rich Gottes vuglichä?
21 S glich nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchsäuert war.
22 Un na(er) goht durch d Schtädt un Derfa (Käffa) un lehrt un nimmt si Wäg nohch Jerusalem.
23 S sait aba eina zue nem: Herr, meinsch dü, daß nur wenig selig wäre? Er aba sait zue nene:
24 Kämpfe drum, daß ihr durch de enge Pforte inegehn; denn vieli, des sag i(ich) äich, wäre dnohch vulange, we sie inekumme, un wäre's nit kenne.
25 Wenn dr Husherr ufgschtande isch un de Dire vuschlosse het, un ihr afange, druße z schtoh un a d Dire z boldare un sage: Herr, doe uns(us) uf!, dann(dnoh) wird er sage un zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her?
26 Dann(Dnoh) den ihr afange z sage: Mir hän vor dir gässä un trunke, un uf unsere Schtroße hesch dü glehrt.
27 Un na(er) wird zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her? Gehn alli vu ma(mir), ihr Ibeltäta!
28 Do wird Hiele un Zähneklappere si, wenn ihr d Abraham, Isaak un Jakob un alli Prophete im Rich Gottes aluege, äich aba nüsgworfe sähn.
29 Un s wäre kumme vu Oschte un vu Weschte, vu Norde un vum Süde, de z Disch hocke wäre im Rich Gottes.
30 Un lueg, s sin Letschte, de wäre die Erschte si, un sin Erschte, de wäre die Letschte si.
31 Zue der Schtund kumme ä baar Pharisäer un sage zue nem: Mach di uf un gang wäg vu do; denn d Herodes will di umbringe.
32 Un na(er) sait zue nene: Gehn hi un sage däm Fuchs: Lueg, i(ich) trib bese Geischta üs un mach gsund hiit un morge, un am dritte Dag wäre i(ich) gmacht si.
33 Doch mueß i(ich) hiit un morge un in d nägschte Däg nohch wanderä; denn s goht nit a, daß ä Prophet umkumme doet üßahalb vu Jerusalem.
34 Jerusalem, Jerusalem, de dü umbringsch d Prophete un schteinigsch, de zue dir gschickt wäre, we me(oft) ha i(ich) dini Kinda vusammle welle we ä Henne ihri Gigile (Bibile) (Bibile) unda ihri Fligel, un ihr hän nit welle!
35 Luege, "aicha Hus soll äich wescht glo wäre" (Jeremia 22,5; Psalm 69,26). Aba i(ich) sag äich: Ihr den mi nime aluege, bis de Ziit kummt, do ihr sage den: Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn!