A Oração Dominical

1 E aconteceu que, estando ele a orar num certo lugar, quando acabou, lhe disse um dos seus discípulos: Senhor, ensina-nos a orar, como também João ensinou aos seus discípulos. 2 E ele lhes disse: Quando orardes, dizei: Pai, santificado seja o teu nome; venha o teu Reino; 3 dá-nos cada dia o nosso pão cotidiano; 4 perdoa-nos os nossos pecados, pois também nós perdoamos a qualquer que nos deve; e não nos conduzas em tentação, mas livra-nos do mal.

A parábola do amigo importuno

5 Disse-lhes também: Qual de vós terá um amigo e, se for procurá-lo à meia-noite, lhe disser: Amigo, empresta-me três pães, 6 pois que um amigo meu chegou a minha casa, vindo de caminho, e não tenho o que apresentar-lhe; 7 se ele, respondendo de dentro, disser: Não me importunes; já está a porta fechada, e os meus filhos estão comigo na cama; não posso levantar-me para tos dar. 8 Digo-vos que, ainda que se não levante a dar-lhos por ser seu amigo, levantar-se-á, todavia, por causa da sua importunação e lhe dará tudo o que houver mister.

9 E eu vos digo a vós: Pedi, e dar-se-vos-á; buscai, e achareis; batei, e abrir-se-vos-á; 10 porque qualquer que pede recebe; e quem busca acha; e a quem bate, abrir-se-lhe-á. 11 E qual o pai dentre vós que, se o filho lhe pedir pão, lhe dará uma pedra? Ou também, se lhe pedir peixe, lhe dará por peixe uma serpente? 12 Ou também, se lhe pedir um ovo, lhe dará um escorpião? 13 Pois, se vós, sendo maus, sabeis dar boas dádivas aos vossos filhos, quanto mais dará o Pai celestial o Espírito Santo àqueles que lho pedirem?

A blasfêmia dos fariseus

14 E estava ele expulsando um demônio, o qual era mudo. E aconteceu que, saindo o demônio, o mudo falou; e maravilhou-se a multidão. 15 Mas alguns deles diziam: Ele expulsa os demônios por Belzebu, príncipe dos demônios. 16 E outros, tentando-o, pediam-lhe um sinal do céu. 17 Mas, conhecendo ele os seus pensamentos, disse-lhes: Todo reino dividido contra si mesmo será assolado; e a casa dividida contra si mesma cairá. 18 E, se também Satanás está dividido contra si mesmo, como subsistirá o seu reino? Pois dizeis que eu expulso os demônios por Belzebu. 19 E, se eu expulso os demônios por Belzebu, por quem os expulsam vossos filhos? Eles, pois, serão os vossos juízes. 20 Mas, se eu expulso os demônios pelo dedo de Deus, certamente, a vós é chegado o Reino de Deus. 21 Quando o valente guarda, armado, a sua casa, em segurança está tudo quanto tem. 22 Mas, sobrevindo outro mais valente do que ele e vencendo-o, tira-lhe toda a armadura em que confiava e reparte os seus despojos. 23 Quem não é comigo é contra mim; e quem comigo não ajunta espalha.

24 Quando o espírito imundo tem saído do homem, anda por lugares secos, buscando repouso; e, não o achando, diz: Tornarei para minha casa, de onde saí. 25 E, chegando, acha-a varrida e adornada. 26 Então, vai e leva consigo outros sete espíritos piores do que ele; e, entrando, habitam ali; e o último estado desse homem é pior do que o primeiro.

27 E aconteceu que, dizendo ele essas coisas, uma mulher dentre a multidão, levantando a voz, lhe disse: Bem-aventurado o ventre que te trouxe e os peitos em que mamaste! 28 Mas ele disse: Antes, bem-aventurados os que ouvem a palavra de Deus e a guardam.

O sinal do profeta Jonas

29 E, ajuntando-se a multidão, começou a dizer: Maligna é esta geração; ela pede um sinal; e não lhe será dado outro sinal, senão o sinal do profeta Jonas. 30 Porquanto assim como Jonas foi sinal para os ninivitas, assim o Filho do Homem o será também para esta geração. 31 A rainha do Sul se levantará no Dia do Juízo com os homens desta geração e os condenará; pois até dos confins da terra veio ouvir a sabedoria de Salomão; e eis aqui está quem é maior do que Salomão. 32 Os homens de Nínive se levantarão no Dia do Juízo com esta geração e a condenarão; pois se converteram com a pregação de Jonas; e eis aqui está quem é maior do que Jonas.

A candeia do corpo

33 E ninguém, acendendo uma candeia, a põe em oculto, nem debaixo do alqueire, mas no velador, para que os que entram vejam a luz. 34 A candeia do corpo é o olho. Sendo, pois, o teu olho simples, também todo o teu corpo será luminoso; mas, se for mau, também o teu corpo será tenebroso. 35 Vê, pois, que a luz que em ti há não sejam trevas. 36 Se, pois, todo o teu corpo é luminoso, não tendo em trevas parte alguma, todo será luminoso, como quando a candeia te alumia com o seu resplendor.

Jesus censura os fariseus e os escribas

37 E, estando ele ainda falando, rogou-lhe um fariseu que fosse jantar com ele; e, entrando, assentou-se à mesa. 38 Mas o fariseu admirou-se, vendo que se não lavara antes do jantar. 39 E o Senhor lhe disse: Agora, vós, fariseus, limpais o exterior do copo e do prato, mas o vosso interior está cheio de rapina e maldade. 40 Loucos! O que fez o exterior não fez também o interior? 41 Dai, antes, esmola do que tiverdes, e eis que tudo vos será limpo. 42 Mas ai de vós, fariseus, que dizimais a hortelã, e a arruda, e toda hortaliça e desprezais o Juízo e o amor de Deus! Importava fazer essas coisas e não deixar as outras. 43 Ai de vós, fariseus, que amais os primeiros assentos nas sinagogas e as saudações nas praças! 44 Ai de vós, escribas e fariseus hipócritas, que sois como as sepulturas que não aparecem, e os homens que sobre elas andam não o sabem!

45 E, respondendo um dos doutores da lei, disse-lhe: Mestre, quando dizes isso também nos afrontas a nós. 46 E ele lhe disse: Ai de vós também, doutores da lei, que carregais os homens com cargas difíceis de transportar, e vós mesmos nem ainda com um dos vossos dedos tocais essas cargas! 47 Ai de vós que edificais os sepulcros dos profetas, e vossos pais os mataram! 48 Bem testificais, pois, que consentis nas obras de vossos pais; porque eles os mataram, e vós edificais os seus sepulcros. 49 Por isso, diz também a sabedoria de Deus: Profetas e apóstolos lhes mandarei; e eles matarão uns e perseguirão outros; 50 para que desta geração seja requerido o sangue de todos os profetas que, desde a fundação do mundo, foi derramado; 51 desde o sangue de Abel até ao sangue de Zacarias, que foi morto entre o altar e o templo; assim, vos digo, será requerido desta geração. 52 Ai de vós, doutores da lei, que tirastes a chave da ciência! Vós mesmos não entrastes e impedistes os que entravam.

53 E, dizendo-lhes ele isso, começaram os escribas e os fariseus a apertá-lo fortemente e a fazê-lo falar acerca de muitas coisas, 54 armando-lhe ciladas, a fim de apanharem da sua boca alguma coisa para o acusarem.

1 Un s isch bassiert, daß er a nem Platz war un bätet. Als er ufghert het, sait eina vu sinene Jinger zue nem: Herr, lehr uns(us) bäte, we au Johannes sini Jinger glehrt het.

2 Er aba sait zue nene: Wenn ihr bäte den, so sage: Vada (Babbe)! Di Name werd gheiligt. Di Rich soll kumme.

3 Unsa Brot gib uns(us) Dag fir Dag

4 un vugib uns(us) unsreri Sinde; denn au ma(mir) vugen alle, de an uns(us) schuldig wäre. Un fihr uns(us) nit in Vusuechig, sondern erles uns(us) vum Bese.

5 Un na(er) sait zue nene: Wenn jemads unda äich ä Fründ(Freund) het un goht zue nem midde in d Nacht un sait zue nem: Lebe(Lieba) Fründ(Freund), leih ma(mir) dräi Brot;

6 denn mi Fründ(Freund) isch zue ma(mir) kumme uf dr Reise, un i(ich) ha nigs, was i(ich) nem ge ka,

7 un der drinne wird sage un schwätze: Mach ma(mir) kei Unroeh! Dire isch scho zue, un mini Kinda un i(ich) liege scho z Bett; i(ich) ka nit ufschtoh un dir ebis ge.

8 Ich sag äich: Un wenn er scho nit ufschtoht un nem ebis git, wel er si Fründ(Freund) isch, dann(dnoh) wird da doch wägä sinem unvuschämte Dränge ufschtoh un nem ge, soviel er bruuch.

9 Un i(ich) sag äich au: Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.

10 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.

11 Wo isch unda äich ä Vada (Babbe), der sinem Bue, wenn der nen um ä Fisch bittet, ä Schlange fir d Fisch git?

12 odr der nem, wenn er um ä Ei bittet, ä Skorpion dfir git?

13 Wenn etze ihr, de ihr bes sin, äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird dr Vada (Babbe) im Himmel d heilige Geischt däne ge, de nen bitte!

14 Un na(er) trieb ä bese Geischt üs, der war schtumm. Un s isch bassiert, als dr Geischt üsgfahre isch, do schwätzt der Stumme. Un de Lit vuwundrete sich.

15 Ä baar aba unda dene sage: Er tribt di bese Geischta üs durch d Beelzebul, ihrem Obaschte.

16 Anderi aba vusuechte nen un vulangte vu nem ä Zeiche vum Himmel.

17 Er aba weiß ihri Gedanke un sait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet, un ä Hus flegt iba des andre.

18 Isch aba dr Sadan mit sich selbscht ueis, we ka si Rich bschtoh? Denn na sage, i(ich) trib di bese Geischta üs durch d Beelzebul.

19 Wenn aba i(ich) di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.

20 Wenn i(ich) aba durch Gottes Finga di bese Geischta üstrib, so isch jo des Rich Gottes zue äich kumme.

21 Wenn ä Schtarke gwappnet si Palascht bwacht, so bliebt, was er het, in Friede.

22 Wenn aba ä Schtärkare iba nen kummt un ibawindet nen, so nimmt er nem sini Rischtung, uf de er sich vuloßt, un vudeilt sini Habe.

23 Wer nit mit ma(mir) isch, der isch gege mi; un wer nit mit ma(mir) sammlet, dr vudeilt.

24 Wenn dr schlechte Geischt vu nem Mensch üsgfahre isch, so durchschtreift er dürri Schtätte, suecht Rueh un findet sie nit; dann(dnoh) sait da(er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i(ich) furtgange bi.

25 Un wenn er kummt, so findet er's gwischt un gschmückt.

26 Dann(Dnoh) goht er hi un nimmt siebä andari Geischta mit sich, de besa sin als er selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin, un s wird mit däm Mensch dnoh ärger als zvor.

27 Un s isch bassiert, als er so schwätzt, do hebt ä Wieb im Volk ihri Schtimm un sait zue nem: Selig isch der Leib (Ranze), der di trait het, un d Buse, a däne dü gsugt hesch.

28 Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.

29 D Lit aba dränge dzue. Do fangt er a un het gsait: Des Gschlecht isch ä beses Gschlecht; s fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre als nur des Zeiche vum Jona.

30 Denn we Jona ä Zeiche war fir de Lit vu Ninive, so wird s au dr Menschebue si fir des Gschlecht.

31 D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit d Lit vu däm Gschlecht un wird sie vudamme; denn sie kummt vum End vu dr Welt, z häre de Wisheit Salomos. Un lueg, do isch me als Salomo.

32 D Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre's vudamme; denn sie hän Buße gmacht nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg, do isch me als Jona.

33 Nemad zindet ä Lecht a un hockt s in ä Eck, au nit unda ä Scheffel, sundern uf d Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.

34 Di Aug isch des Lecht vum Leib (Ranze). Wenn etze di Aug luta isch, so isch di ganze Leib (Ranze) lecht; wenn s aba bes isch, so isch au di Leib (Ranze) finschta.

35 So lueg druf, daß nit des Lecht in dir Dunkel isch.

36 Wenn etze di Leib (Ranze) ganz lecht isch un kei Deil a nem finschta isch, dann(dnoh) wird er ganz lecht si, we wenn di s Lecht alaichtet mit hellem Schien.

37 Als er noh schwätzt, bittet nen ä Pharisäa, mit nem zue ässä. Un na(er) goht inä un het sich anekockt an d Disch.

38 Als des dr Pharisäa sieht, vuwundret sich er sich, daß sa sich nit vor rem Ässä gwäsche het.

39 Dr Herr aba sait zue nem: Ihr Pharisäer, ihr halte d Becher un Schissle uße sufa; aba aicha Inneres isch voll Raub, Gier un Bosheit.

40 Ihr Narre, het nit der, der s Ußere gschaffe het, au s Innere gschaffe?

41 Gen(Gib) doch, was drinne isch, als Almose, lueg, dann(dnoh) isch äich alles sufa.

42 Aba weh äich Pharisäer! Denn ihr gen(gebt) d Zehnte vu d Minze un d Raute un allaläi Gmes, aba am Recht un an dr Liebe (Lebi) Gottes gehn ihr vorbi. Doch des soll ma doe un jenes nit losse.

43 Weh äich Pharisäer! Denn ihr hockt gern obena in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wen greßt si uf fem Markt.

44 Weh äich! Denn ihr sin we die zödeckte Gräba, iba de d Lit laufe, un wisse`s nit.

45 Do git zantwort eina vu d Schriftglehrte un sait zue nem: Meischta, mit däne Wort schmähsch dü uns(us) au.

46 Er aba sait: Weh au äich Schriftglehrti! Denn ihr ladet d Lit unmeglichi Laschte uf, un ihr selbscht rihrt sie nit mit nem Finga a.

47 Weh äich! Denn ihr bäut d Prophete Grabmäla; äiri Vädare aba hän sie umbrocht.

48 So beziige ihr de Tade äira Vädare; denn sie hän sie umbrocht; un ihr bäut tene Grabmäla!

49 Drum sait d Wisheit Gottes: Ich will Prophete un Aposchtel zue nene schicke, un ä baar vu nene wäre sie umbringe un jage,

50 dmit gforderet wär vu däm Gschlecht des Bloet vu alle Prophete, des vuschittet isch sit Erschaffig vu dr Welt,

51 vu Abels Bloet a bis hi zum Bloet vum Secharja, der umkumme isch zwische nem Altar un Tempel. Nur, i(ich) sag äich: S wird gforderet wäre vu däm Gschlecht.

52 Weh äich Schriftglehrti! Denn ihr hän d Schlissel fir`s Wisse wäggnumme. Ihr selbscht sin nit inegange un hän au däne gwehrt, de ine wen.

53 Un als er vu dert üsä gange isch, fange d Schriftglehrti un Pharisäer a, arg uf nen izdringe un nen mit viele Froge uszhorche,

54 un sin uf d lauer, ob sie ebis üs sinem Mul (Gosch) ha kennte.