O nascimento de Jesus

1 E aconteceu, naqueles dias, que saiu um decreto da parte de César Augusto, para que todo o mundo se alistasse. 2 (Este primeiro alistamento foi feito sendo Cirênio governador da Síria.) 3 E todos iam alistar-se, cada um à sua própria cidade. 4 E subiu da Galileia também José, da cidade de Nazaré, à Judeia, à cidade de Davi chamada Belém (porque era da casa e família de Davi), 5 a fim de alistar-se com Maria, sua mulher, que estava grávida. 6 E aconteceu que, estando eles ali, se cumpriram os dias em que ela havia de dar à luz. 7 E deu à luz o seu filho primogênito, e envolveu-o em panos, e deitou-o numa manjedoura, porque não havia lugar para eles na estalagem.

Os pastores de Belém

8 Ora, havia, naquela mesma comarca, pastores que estavam no campo e guardavam durante as vigílias da noite o seu rebanho. 9 E eis que um anjo do Senhor veio sobre eles, e a glória do Senhor os cercou de resplendor, e tiveram grande temor. 10 E o anjo lhes disse: Não temais, porque eis aqui vos trago novas de grande alegria, que será para todo o povo, 11 pois, na cidade de Davi, vos nasceu hoje o Salvador, que é Cristo, o Senhor. 12 E isto vos será por sinal: achareis o menino envolto em panos e deitado numa manjedoura. 13 E, no mesmo instante, apareceu com o anjo uma multidão dos exércitos celestiais, louvando a Deus e dizendo: 14 Glória a Deus nas alturas, paz na terra, boa vontade para com os homens! 15 E aconteceu que, ausentando-se deles os anjos para o céu, disseram os pastores uns aos outros: Vamos, pois, até Belém e vejamos isso que aconteceu e que o Senhor nos fez saber. 16 E foram apressadamente e acharam Maria, e José, e o menino deitado na manjedoura. 17 E, vendo-o, divulgaram a palavra que acerca do menino lhes fora dita. 18 E todos os que a ouviram se maravilharam do que os pastores lhes diziam. 19 Mas Maria guardava todas essas coisas, conferindo-as em seu coração. 20 E voltaram os pastores glorificando e louvando a Deus por tudo o que tinham ouvido e visto, como lhes havia sido dito.

A circuncisão e a apresentação de Jesus

21 E, quando os oito dias foram cumpridos para circuncidar o menino, foi-lhe dado o nome de Jesus, que pelo anjo lhe fora posto antes de ser concebido.

22 E, cumprindo-se os dias da purificação, segundo a lei de Moisés, o levaram a Jerusalém, para o apresentarem ao Senhor 23 (segundo o que está escrito na lei do Senhor: Todo macho primogênito será consagrado ao Senhor) 24 e para darem a oferta segundo o disposto na lei do Senhor: um par de rolas ou dois pombinhos.

Simeão e Ana

25 Havia em Jerusalém um homem cujo nome era Simeão; e este homem era justo e temente a Deus, esperando a consolação de Israel; e o Espírito Santo estava sobre ele. 26 E fora-lhe revelado pelo Espírito Santo que ele não morreria antes de ter visto o Cristo do Senhor. 27 E, pelo Espírito, foi ao templo e, quando os pais trouxeram o menino Jesus, para com ele procederem segundo o uso da lei, 28 ele, então, o tomou em seus braços, e louvou a Deus, e disse: 29 Agora, Senhor, podes despedir em paz o teu servo, segundo a tua palavra, 30 pois os meus olhos viram a tua salvação, 31 a qual tu preparaste perante a face de todos os povos, 32 luz para alumiar as nações e para glória de teu povo Israel. 33 José e Maria se maravilharam das coisas que dele se diziam. 34 E Simeão os abençoou e disse à Maria, sua mãe: Eis que este é posto para queda e elevação de muitos em Israel e para sinal que é contraditado 35 (e uma espada traspassará também a tua própria alma), para que se manifestem os pensamentos de muitos corações.

36 E estava ali a profetisa Ana, filha de Fanuel, da tribo de Aser. Esta era avançada em idade, e tinha vivido com o marido sete anos, desde a sua virgindade, 37 e era viúva, de quase oitenta e quatro anos, e não se afastava do templo, servindo a Deus em jejuns e orações, de noite e de dia. 38 E, sobrevindo na mesma hora, ela dava graças a Deus e falava dele a todos os que esperavam a redenção em Jerusalém.

O menino Jesus no meio dos doutores

39 E, quando acabaram de cumprir tudo segundo a lei do Senhor, voltaram à Galileia, para a sua cidade de Nazaré. 40 E o menino crescia e se fortalecia em espírito, cheio de sabedoria; e a graça de Deus estava sobre ele.

41 Ora, todos os anos, iam seus pais a Jerusalém, à Festa da Páscoa. 42 E, tendo ele doze anos, subiram a Jerusalém, segundo o costume do dia da festa. 43 E, regressando eles, terminados aqueles dias, ficou o menino Jesus em Jerusalém, e não o souberam seus pais. 44 Pensando, porém, eles que viria de companhia pelo caminho, andaram caminho de um dia e procuravam-no entre os parentes e conhecidos. 45 E, como o não encontrassem, voltaram a Jerusalém em busca dele. 46 E aconteceu que, passados três dias, o acharam no templo, assentado no meio dos doutores, ouvindo-os e interrogando-os. 47 E todos os que o ouviam admiravam a sua inteligência e respostas. 48 E, quando o viram, maravilharam-se, e disse-lhe sua mãe: Filho, por que fizeste assim para conosco? Eis que teu pai e eu, ansiosos, te procurávamos. 49 E ele lhes disse: Por que é que me procuráveis? Não sabeis que me convém tratar dos negócios de meu Pai? 50 E eles não compreenderam as palavras que lhes dizia. 51 E desceu com eles, e foi para Nazaré, e era-lhes sujeito. E sua mãe guardava no coração todas essas coisas.

52 E crescia Jesus em sabedoria, e em estatura, e em graça para com Deus e os homens.

1 S isch bassiert zue dr Ziit, daß ä Gebot vum Kaisa Augustus üsgange isch, daß alli Welt gschätzt wird.

2 Un de Schätzig war de allaerschti un isch bassiert zue d Ziit, do Quirinius Schtadthaltr in Syrien war.

3 Un jeda goht, dmit da sich schätze lo ka, in si Schtadt.

4 Do macht sich au Josef uf üs Galiläa, üs dr Schtadt Nazareth, in des jüdische Land zue d Schtadt David, de do heißt Bethlehem, wel er üs däm Hus un Gschlecht David war,

5 dmit er sich schätze losst mit Maria, sinem vutraute Wib; de war schwanger.

6 Un als sie dert ware, kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll.

7 Un sie gregt ihren erschte Bue un wickelt nen in Windle un legt nen in ä Krippe; denn sie hän sunscht kei Platz in dr Herberge.

8 Un s ware Hirte in dselbe Gegend uf fem Feld bi d Hürde, de hete in d Nacht ihri Herde.

9 Un dr Engel vum Herrn kunnt zue nene, un d Herrlichkeit vum Herrn laichtet um sie; un sie firchte sich arg.

10 Un dr Engel sait zue nene: Firchte äich nit! Lueg, i(ich) vuzehl äich großi Fräid(Freud), de alle Velka widafahre wird;

11 denn äich isch hiit dr Heiland uf d Welt kumme , welcha isch Chrischtus, dr Herr, in dr Schtadt David.

12 Un des hän zum Zeiche: ihr finde des Kind in Windle gwickelt un in einarä Krippe liege.

13 Un drno war do bi däm Engel ä Schar vu himmlische Heerschare, de lobe Gott un sage:

14 Ehri kert Gott in dr Hechi un Friede uf d Erde bi d Mensch vu sinem Wohlgfalle.

15 Un als de Engel vu nene in d Himmel fahre, sage de Hirte undaänanda: Len uns(us) etze go nohch Bethlehem un de Gschichte aluege, de do gschähe isch, de uns(us) dr Herr kundgmacht het.

16 Un sie kumme schnell un find beidi, Maria un Josef, dzue des Kind in dr Krippe liege.

17 Als sie s aba gsähne hän, vukündige sie des Wort , des zue nene vu däm Kind gsait war.

18 Un alli, vor de s kummt, wundre sich iba des, was ne de Hirte gsait hän.

19 Maria aba merkt sich alli de Wort un bwegt sie in ihrem Herz.

20 Un de Hirte kähre wieda um, priese un lobe Gott fir alles, was sie ghärt un gsähne hän, we denn zue nene gsait war.

21 Un als acht Däg um ware un ma des Kind bschnide moeß, git ma nem d Name Jesus, we er gnennt war vum Engel, bvor ra(er) im Muetterleib gregt war.

22 Un als de Däg vum Sufa wäre nohch rem Gesetz vum Moses ume ware, bringe sie nen nohch Jerusalem, um nen däm Herrn s zeig,

23 we gschriebe schtoht im Gesetz vum Herrn (2. Moses 13,2.15): "Alles Männliche, des zerscht d Muetterschoß durchbricht, soll däm Herrn heiligt heiße,

24 un um des Opfa darzbringe, we s gsait isch im Gesetz vum Herrn: " ä Baar Turtelduebe odr zwei jungi Dueben" (3. Moses 1,6-8).

25 Un lueg, ä Ma war in Jerusalem, mit Name Simeon; un der Ma war fromm un gottesfirchtig un het gwartet uf d Troscht Israels, un dr heilige Geischt war mit nem.

26 Un nem war ä Wort zdeil wore vum heilige Geischt, er soll d Dod nit säh, er het denn zvor d Chrischtus vum Herrn gsähne.

27 Un na(er) kummt uf Arege vum Geischt in d Tempel. Un als d Eltere des Kind Jesus in d Tempel bringe, um mit nem z doe, we`s Bruech isch nohch rem Gesetz,

28 do nimmt er nen uf sini Arm un lobt Gott un sait:

29 Herr, etze losch dü di Diena in Friede fahre, we dü gsait hesch;

30 denn mini Auge hän di Heiland gsähne,

31 den dü gmacht hesch vor alle Mensch,

32 ä Lecht, zum laichte de Heide un zum Pries vu dinem Volk Israel.

33 Un si Vada (Babbe) un sini Muetter wundre sich iba des, was vu nem gsait wird.

34 Un Simeon segnet sie un sait zue Maria, vu sinere Muetter: Lueg, der isch bschtimmt zum Fall un zum Ufschtoh fir vieli in Israel un zue nem Zeiche, däm dägege gschwätzt wird

35 - un au durch di Seele wird ä Schwert goh -, dmit viele Herze`s denke gwahr wird.

36 Un s war ä Prophetin, Hanna, ä Dochta Phanuëls, üs däm Stamm Asser; de war alt. Sie het siebä Johr mit ihrem Ma gläbt, nochdem sie ghirotet het,

37 un war etze ä Witwe an de vierunachtzig Johr; de wich nit vum Tempel un dient Gott mit Faschte un Bäte Dag un Nacht.

38 De kunnt au dzue zue dselbe Schtund un priest Gott un schwätzt vu nem zue alle, de uf d Erlesig Jerusalems warte.

39 Un als sie alles gmacht hän nohch rem Gesetz vum Herrn, kähre sie wieda zruck nohch Galiläa in ihri Schtadt Nazareth.

40 Des Kind aba isch gwachse un wird stark, volla Wisheit, un Gottes Gnade war bi nem.

41 Un sini Eltere gehn alli Johr nohch Jerusalem zum Passafescht.

42 Un als er zwöelf Johr alt war, gehn sie nuf nohch rem Bruch vum Fescht.

43 Un als de Däg vorbi ware un sie wieda Heim gehn, bliebt des Bebli Jesus in Jerusalem, un sini Eltere wußte's nit.

44 Sie meine aba, er wär unda d Freunde, un kumme ä Dagesreise wit un suechte nen unda d Vuwandte un Bekannte.

45 Un do sie nen nit finde, gehn sie wieda nohch Jerusalem un suechte nen.

46 Un s isch bassiert nohch dräi Däg, do finde sie nen im Tempel hocke, midde unda d Lehra, we er ne zuehert un sie gfrogt het.

47 Un alli, de nem zueghert hä, vuwundrete sich iba si Vuschtand un sini Antworte.

48 Un als sie nen sähn, vuschrecke sie sich. Un sini Muetter sait zue nem: Mensch Bue, wurum hesch dü uns(us) des a doe? Lueg, di Vada (Babbe) un i(ich) hän di arg gsuecht.

49 Un na(er) sait zue nene: Wurum hän ihr mich gsuecht? Wißt ihr nit, daß i(ich) si mueß in däm, was vu minem Vada (Babbe) isch?

50 Un sie vuschten des Wort nit, des er zue nene gsait het.

51 Un na(er) goht mit ne nab un kummt nohch Nazareth un war ne folgsam. Un sini Muetter merkt sich alli de Sach in ihrem Herz.

52 Un Jesus nimmt zue a Wisheit, Altr un Gnade bi Gott un d Mensch.