Zaqueu, o publicano

1 E, tendo Jesus entrado em Jericó, ia passando. 2 E eis que havia ali um homem, chamado Zaqueu; e era este um chefe dos publicanos e era rico. 3 E procurava ver quem era Jesus e não podia, por causa da multidão, pois era de pequena estatura. 4 E, correndo adiante, subiu a uma figueira brava para o ver, porque havia de passar por ali. 5 E, quando Jesus chegou àquele lugar, olhando para cima, viu-o e disse-lhe: Zaqueu, desce depressa, porque, hoje, me convém pousar em tua casa. 6 E, apressando-se, desceu e recebeu-o com júbilo. 7 E, vendo todos isso, murmuravam, dizendo que entrara para ser hóspede de um homem pecador. 8 E, levantando-se Zaqueu, disse ao Senhor: Senhor, eis que eu dou aos pobres metade dos meus bens; e, se em alguma coisa tenho defraudado alguém, o restituo quadruplicado. 9 E disse-lhe Jesus: Hoje, veio a salvação a esta casa, pois também este é filho de Abraão. 10 Porque o Filho do Homem veio buscar e salvar o que se havia perdido.

A parábola dos dez servos e das dez minas

11 E, ouvindo eles essas coisas, ele prosseguiu e contou uma parábola, porquanto estava perto de Jerusalém, e cuidavam que logo se havia de manifestar o Reino de Deus. 12 Disse, pois: Certo homem nobre partiu para uma terra remota, a fim de tomar para si um reino e voltar depois. 13 E, chamando dez servos seus, deu-lhes dez minas e disse-lhes: Negociai até que eu venha. 14 Mas os seus concidadãos aborreciam-no e mandaram após ele embaixadores, dizendo: Não queremos que este reine sobre nós. 15 E aconteceu que, voltando ele, depois de ter tomado o reino, disse que lhe chamassem aqueles servos a quem tinha dado o dinheiro, para saber o que cada um tinha ganhado, negociando. 16 E veio o primeiro dizendo: Senhor, a tua mina rendeu dez minas. 17 E ele lhe disse: Bem está, servo bom, porque no mínimo foste fiel, sobre dez cidades terás a autoridade. 18 E veio o segundo, dizendo: Senhor, a tua mina rendeu cinco minas. 19 E a este disse também: Sê tu também sobre cinco cidades. 20 E veio outro, dizendo: Senhor, aqui está a tua mina, que guardei num lenço, 21 porque tive medo de ti, que és homem rigoroso, que tomas o que não puseste e segas o que não semeaste. 22 Porém ele lhe disse: Mau servo, pela tua boca te julgarei; sabias que eu sou homem rigoroso, que tomo o que não pus e sego o que não semeei. 23 Por que não puseste, pois, o meu dinheiro no banco, para que eu, vindo, o exigisse com os juros? 24 E disse aos que estavam com ele: Tirai-lhe a mina e dai-a ao que tem dez minas. 25 E disseram-lhe eles: Senhor, ele tem dez minas. 26 Pois eu vos digo que a qualquer que tiver ser-lhe-á dado, mas ao que não tiver até o que tem lhe será tirado. 27 E, quanto àqueles meus inimigos que não quiseram que eu reinasse sobre eles, trazei-os aqui e matai-os diante de mim.

A entrada triunfal de Jesus em Jerusalém

28 E, dito isso, ia caminhando adiante, subindo para Jerusalém. 29 E aconteceu que, chegando perto de Betfagé e de Betânia, ao monte chamado das Oliveiras, mandou dois dos seus discípulos, 30 dizendo: Ide à aldeia que está defronte e aí, ao entrardes, achareis preso um jumentinho em que nenhum homem ainda montou; soltai-o e trazei-o. 31 E, se alguém vos perguntar: Por que o soltais?, assim lhe direis: Porque o Senhor precisa dele. 32 E, indo os que haviam sido mandados, acharam como lhes dissera. 33 E, quando soltaram o jumentinho, seus donos lhes disseram: Por que soltais o jumentinho? 34 E eles responderam: O Senhor precisa dele. 35 E trouxeram-no a Jesus; e, lançando sobre o jumentinho as suas vestes, puseram Jesus em cima. 36 E, indo ele, estendiam no caminho as suas vestes. 37 E, quando já chegava perto da descida do monte das Oliveiras, toda a multidão dos discípulos, regozijando-se, começou a dar louvores a Deus em alta voz, por todas as maravilhas que tinham visto, 38 dizendo: Bendito o Rei que vem em nome do Senhor! Paz no céu e glória nas alturas! 39 E disseram-lhe dentre a multidão alguns dos fariseus: Mestre, repreende os teus discípulos. 40 E, respondendo ele, disse-lhes: Digo-vos que, se estes se calarem, as próprias pedras clamarão.

41 E, quando ia chegando, vendo a cidade, chorou sobre ela, 42 dizendo: Ah! Se tu conhecesses também, ao menos neste teu dia, o que à tua paz pertence! Mas, agora, isso está encoberto aos teus olhos. 43 Porque dias virão sobre ti, em que os teus inimigos te cercarão de trincheiras, e te sitiarão, e te estreitarão de todas as bandas, 44 e te derribarão, a ti e a teus filhos que dentro de ti estiverem, e não deixarão em ti pedra sobre pedra, pois que não conheceste o tempo da tua visitação.

A purificação do templo

45 E, entrando no templo, começou a expulsar todos os que nele vendiam e compravam, 46 dizendo-lhes: Está escrito: A minha casa é casa de oração; mas vós fizestes dela covil de salteadores.

47 E todos os dias ensinava no templo; mas os principais dos sacerdotes, e os escribas, e os principais do povo procuravam matá-lo 48 e não achavam meio de o fazer, porque todo o povo pendia para ele, escutando-o.

1 Un na(er) goht nohch Jericho inä un zeht durch.

2 Un lueg, do war ä Ma mit Name Zachäuns(us), der war ä Oberschte vu d Zöllna un war rich.

3 Un na(er) wot, Jesus gern aluege, wer ra wär, un ka s nit wägä d Lit; denn er war klei vu Gschtalt.

4 Un na(er) lauft vorus un schtiegt uf ä Mulbeerbaum, um nen z säh; denn dert soll er durchkumme.

5 Un als Jesus an de Schtell kummt, luegt da ufe un sait zue nem: Zachäuns(us), schtieg schnell rab; denn i(ich) mueß hiit in dinem Hus ikehre.

6 Un na(er) schtiegt schnell rab un nimmt nen uf mit Fräid(Freud).

7 Als sie des sähn, hän sie alli gschtängert un gsait: Bi nem Sinda isch er ikehrt.

8 Zachäuns(us) aba kunnt vor d Herr un sait: Lueg, Herr, d Hälfti vu minem Hab un Guet gib i(ich) d Arme, un wenn i(ich) eina bschiese ha, so gib i(ich) s vierfach zruck.

9 Jesus aba sait zue nem: Hiit isch däm Hus Heil widafahre, denn au er isch Abrahams Bue.

10 Denn dr Menschebue isch kumme, zum sueche un selig z machen, was vulore isch.

11 Als sie etze zueghert hä, sait da(er) ä witares Glichnis; denn er war nooch bi Jerusalem, un sie meine, s Rich Gottes dät gli druf bekannt wäre.

12 Un na(er) sait: Ä Firscht zeht in ä fernes Land, um ä Kenigrich z gregä un dann(dnoh) zruckzku.

13 Der losst zehn vu sinene Knecht röfä un git tene zehn Pfund un sait zue nene: Handle (Feilsche) dmit, bis i(ich) wiedakumm!

14 Sini Birga aba ware nem bess un schickte ä Gsandtschaft hinda nem her un len sage: Mir wen nit, daß der iba uns(us) herrscht.

15 Un s isch bassiert, als er wiedakummt, nochdem er des Kenigrich gregt het, do losst da de Knecht röfä, däne er des Geld ge het, um z häre, was jeda gfeilscht het.

16 Do kunnt d erschte dzue un sait: Herr, di Pfund het zehn Pfund ibrocht.

17 Un na(er) sait zue nem: Recht so, dü tichtige Knecht; wel dü im Kleinschte treu gsi bisch, sollsch dü Macht ha iba zehn Schtädt.

18 D zweite kummt au un sait: Herr, di Pfund het fünf Pfund ibrocht.

19 Zue däm sait da(er) au: Un dü sollsch iba fünf Schtädt si.

20 Un dr dritte kummt un sait: Herr, lueg, do isch di Pfund, des i(ich) in ä Duech vuwahrt ha;

21 denn i(ich) ha mi gfirchtet vor dir, wel dü ä härte Ma bisch; dü nimmsch, was dü nit aglegt hesch, un erntesch, was dü nit gsajt hesch.

22 Er sait zue nem: Mit dinem eigene Wort richte i(ich) di, dü bese Knecht. Dü hesch gwißt, daß i(ich) ä härte Ma bi, nimm, was i(ich) nit aglegt ha, un ernt, was i(ich) nit gsajt ha:

23 wurum hesch dü dann(dnoh) mi Geld nit zue d Bank brocht? Un wenn i(ich) zruchkumme wär, hät ich's mit Zinse igfordert.

24 Un na(er) sait zue däne, de däbischtehn: Nähme des Pfund vu nem un gän's däm, der de zehn Pfund het.

25 Un sie sage zue nem: Herr, er het doch scho zehn Pfund.

26 Ich sag äich aba: Wer do het, däm wird ge wäre; vum däm aba, der nit het, wird au des gnumme wäre, was sa het.

27 Doch de mini Gegna(Feinde), de nit wen, daß i(ich) ihr Kenig wäre, hole sie her un macht sie vor ma(mir) ane.

28 Un als er des gsait het, goht da(er) vora un zeht nuf nohch Jerusalem.

29 Un s isch bassiert, als er nohch vu Betfage un Betanien a d Berg kummt, dr Elberg heißt, do schickt da(er) zwei Jinger

30 un sait: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor uns(us) liet. Un wenn na rikumme, den na ä Esili abunde find, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; bindet s los un hole's her!

31 Un wenn äich jemads froge doet: Wurum bindet ihr s los?, dann(dnoh) sage na: Dr Herr bruuch`s.

32 Un de na(er) gschickt het, gehn hi un find's, we er zue nene gsait het.

33 Als sie aba des Esili losbinde, sage sini Herre zue nene: Wurum binde ihr des Esili los?

34 De aba sage: Dr Herr bruuch`s.

35 Un sie bringe's zue Jesus un werfe ihri Kleida uf des Esili un hocke Jesus druf.

36 Als sa(er) etze nazeht, lege sie ihri Kleida uf d Wäg.

37 Un als er scho nohch am Schtich vum Elberg war, fange de ganze Lit mit d Jinger a, mit Fräid(Freud) Gott z lobe mit luta Schtimm iba alli Tade, de sie gsähne hän,

38 un sage: Globt isch, der do kummt, dr Kenig, in däm Name vum Herrn! Friede isch im Himmel un Ehri in dr Hechi!

39 Un ä baar Pharisäer sage zue nem: Meischta, wies doch dini Jinger zrecht!

40 Er git zantwort un sait: Ich sag äich: Wenn de schwiege den, so wäre de Schtei (Wackes) brelle.

41 Un als er nooch hikummt, luegt er de Schtadt a un hiilt iba sie

42 un sait: Wenn doch au dü kenne dätsch zue d Ziit, was da zum Friede dient! Aba etze isch's vor dinene Auge vuborge.

43 Denn s wird ä Ziit iba di kumme, do wäre dini Gegna(Feinde) um di ä Wall ufwerfe, dich belagere un vu alle Siete agriffä,

44 un wäre di däm Bode gliechmache samt dinene Kinda in dir un kei Schtei (Wackes) uf däm andere losse in dir, wel dü de Ziit nit wißet da hesch, in der dü heimgsuecht worde bisch.

45 Un na(er) goht in d Tempel un fangt a, d Händla usztriebe,

46 un sait zue nene: S schtoht gschriebe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus si"; ihr aba hän s zue nare Raibahehli gmacht.

47 Un na(er) lehrt jede Dag im Tempel. Aba d Hohenpriester un Schriftglehrti un de Agsähene vum Volk vulange dnohch, daß sie nen umbringe,

48 un find nit, we sie s mache solle; denn des ganze Volk hengt nem a un het uf nen ghärt.