O divórcio

1 E, levantando-se dali, foi para o território da Judeia, além do Jordão, e a multidão se reuniu em torno dele; e tornou a ensiná-los, como tinha por costume.

2 E, aproximando-se dele os fariseus, perguntaram-lhe, tentando-o: É lícito ao homem repudiar sua mulher? 3 Mas ele, respondendo, disse-lhes: Que vos mandou Moisés? 4 E eles disseram: Moisés permitiu escrever carta de divórcio e repudiar. 5 E Jesus, respondendo, disse-lhes: Pela dureza do vosso coração vos deixou ele escrito esse mandamento; 6 porém, desde o princípio da criação, Deus os fez macho e fêmea. 7 Por isso, deixará o homem a seu pai e a sua mãe e unir-se-á a sua mulher. 8 E serão os dois uma só carne e, assim, não serão dois, mas uma só carne. 9 Portanto, o que Deus ajuntou, não o separe o homem.

10 E em casa tornaram os discípulos a interrogá-lo acerca disso mesmo. 11 E ele lhes disse: Qualquer que deixar a sua mulher e casar com outra adultera contra ela. 12 E, se a mulher deixar a seu marido e casar com outro, adultera.

Jesus abençoa as crianças

13 E traziam-lhe crianças para que lhes tocasse, mas os discípulos repreendiam aos que lhas traziam. 14 Jesus, porém, vendo isso, indignou-se e disse-lhes: Deixai vir os pequeninos a mim e não os impeçais, porque dos tais é o Reino de Deus. 15 Em verdade vos digo que qualquer que não receber o Reino de Deus como uma criança de maneira nenhuma entrará nele. 16 E, tomando-as nos seus braços e impondo-lhes as mãos, as abençoou.

O jovem rico

17 E, pondo-se a caminho, correu para ele um homem, o qual se ajoelhou diante dele e lhe perguntou: Bom Mestre, que farei para herdar a vida eterna? 18 E Jesus lhe disse: Por que me chamas bom? Ninguém bom senão um, que é Deus. 19 Tu sabes os mandamentos: Não adulterarás; não matarás; não furtarás; não dirás falsos testemunhos; não defraudarás alguém; honra a teu pai e a tua mãe. 20 Ele, porém, respondendo, lhe disse: Mestre, tudo isso guardei desde a minha mocidade. 21 E Jesus, olhando para ele, o amou e lhe disse: Falta-te uma coisa: vai, e vende tudo quanto tens, e dá-o aos pobres, e terás um tesouro no céu; e vem e segue-me. 22 Mas ele, contrariado com essa palavra, retirou-se triste, porque possuía muitas propriedades.

23 Então, Jesus, olhando ao redor, disse aos seus discípulos: Quão dificilmente entrarão no Reino de Deus os que têm riquezas! 24 E os discípulos se admiraram destas suas palavras; mas Jesus, tornando a falar, disse-lhes: Filhos, quão difícil é, para os que confiam nas riquezas, entrar no Reino de Deus! 25 É mais fácil passar um camelo pelo fundo de uma agulha do que entrar um rico no Reino de Deus. 26 E eles se admiravam ainda mais, dizendo entre si: Quem poderá, pois, salvar-se? 27 Jesus, porém, olhando para eles, disse: Para os homens é impossível, mas não para Deus, porque para Deus todas as coisas são possíveis. 28 E Pedro começou a dizer-lhe: Eis que nós tudo deixamos e te seguimos. 29 E Jesus, respondendo, disse: Em verdade vos digo que ninguém há, que tenha deixado casa, ou irmãos, ou irmãs, ou pai, ou mãe, ou mulher, ou filhos, ou campos, por amor de mim e do evangelho, 30 que não receba cem vezes tanto, já neste tempo, em casas, e irmãos, e irmãs, e mães, e filhos, e campos, com perseguições, e, no século futuro, a vida eterna. 31 Porém muitos primeiros serão derradeiros, e muitos derradeiros serão primeiros.

O pedido dos filhos de Zebedeu

32 E iam no caminho, subindo para Jerusalém; e Jesus ia adiante deles. E eles maravilhavam-se e seguiam-no atemorizados. E, tornando a tomar consigo os doze, começou a dizer-lhes as coisas que lhe deviam sobrevir, 33 dizendo: Eis que nós subimos a Jerusalém, e o Filho do Homem será entregue aos príncipes dos sacerdotes e aos escribas, e o condenarão à morte, e o entregarão aos gentios, 34 e o escarnecerão, e açoitarão, e cuspirão nele, e o matarão; mas, ao terceiro dia, ressuscitará.

35 E aproximaram-se dele Tiago e João, filhos de Zebedeu, dizendo: Mestre, queremos que nos faças o que pedirmos. 36 E ele lhes disse: Que quereis que vos faça? 37 E eles lhe disseram: Concede-nos que, na tua glória, nos assentemos, um à tua direita, e outro à tua esquerda. 38 Mas Jesus lhes disse: Não sabeis o que pedis; podeis vós beber o cálice que eu bebo e ser batizados com o batismo com que eu sou batizado? 39 E eles lhe disseram: Podemos. Jesus, porém, disse-lhes: Em verdade vós bebereis o cálice que eu beber e sereis batizados com o batismo com que eu sou batizado, 40 mas o assentar-se à minha direita ou à minha esquerda não me pertence a mim concedê-lo, mas isso é para aqueles a quem está reservado. 41 E os dez, tendo ouvido isso, começaram a indignar-se contra Tiago e João. 42 Mas Jesus, chamando-os a si, disse-lhes: Sabeis que os que julgam ser príncipes das gentes delas se assenhoreiam, e os seus grandes usam de autoridade sobre elas; 43 mas entre vós não será assim; antes, qualquer que, entre vós, quiser ser grande será vosso serviçal. 44 E qualquer que, dentre vós, quiser ser o primeiro será servo de todos. 45 Porque o Filho do Homem também não veio para ser servido, mas para servir e dar a sua vida em resgate de muitos.

O cego de Jericó

46 Depois, foram para Jericó. E, saindo ele de Jericó com seus discípulos e uma grande multidão, Bartimeu, o cego, filho de Timeu, estava assentado junto ao caminho, mendigando. 47 E, ouvindo que era Jesus de Nazaré, começou a clamar e a dizer: Jesus, Filho de Davi, tem misericórdia de mim! 48 E muitos o repreendiam, para que se calasse; mas ele clamava cada vez mais: Filho de Davi, tem misericórdia de mim! 49 E Jesus, parando, disse que o chamassem; e chamaram o cego, dizendo-lhe: Tem bom ânimo; levanta-te, que ele te chama. 50 E ele, lançando de si a sua capa, levantou-se e foi ter com Jesus. 51 E Jesus, falando, disse-lhe: Que queres que te faça? E o cego lhe disse: Mestre, que eu tenha vista. 52 E Jesus lhe disse: Vai, a tua fé te salvou. E logo viu, e seguiu a Jesus pelo caminho.

1 Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt.

2 Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit.

3 Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait?

4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.

5 Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;

6 aba vum Afang a(vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.

7 Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,

8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.

9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.

10 Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch.

11 Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe;

12 un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.

13 Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a.

14 Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma(mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes.

15 Gwiß, i(ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

16 Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ(Pfode) uf un segnet sie.

17 Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i(ich) dö, dmit i(ich) s ewige Läbä erb?

18 Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei.

19 Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter."

20 Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i(ich) ällei ghalte vu klei uf.

21 Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!

22 Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka.

23 Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes !

24 D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme!

25 S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt.

26 Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann(dnoh) selig wäche?

27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.

28 Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma(mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt.

29 Jesus spricht: Gwiß, i(ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma(mir) un wägä nem Evangelium ,

30 der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä.

31 Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin.

32 Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird:

33 Luege, ma(mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage.

34 De denen dann(dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode.

35 Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma(mir) wen, daß dü fir uns(us) doesch, um was ma dich bitte d.

36 Er sait zue nene: Was wen na, des i(ich) fir äich doe soll?

37 Sie sage zue nem: Gib uns(us), daß ma(mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit.

38 Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i(ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir?

39 Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma(mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i(ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i(ich) dauft wir;

40 aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma(mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch.

41 Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes.

42 Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a.

43 Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si;

44 un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si.

45 Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli.

46 Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns(us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns(us), dr Bue vum Timäuns(us).

47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!

48 Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma(mir)!

49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!

50 Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.

51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i(ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka.

52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.