1 Dizia-lhes também: Em verdade vos digo que, dos que aqui estão, alguns há que não provarão a morte sem que vejam chegado o Reino de Deus com poder.

A transfiguração

2 E, seis dias depois, Jesus tomou consigo a Pedro, a Tiago e a João, e os levou sós, em particular, a um alto monte, e transfigurou-se diante deles. 3 E as suas vestes tornaram-se resplandecentes, em extremo brancas como a neve, tais como nenhum lavadeiro sobre a terra as poderia branquear. 4 E apareceram-lhes Elias e Moisés e falavam com Jesus. 5 E Pedro, tomando a palavra, disse a Jesus: Mestre, bom é que nós estejamos aqui e façamos três cabanas, uma para ti, outra para Moisés e outra para Elias. 6 Pois não sabia o que dizia, porque estavam assombrados. 7 E desceu uma nuvem que os cobriu com a sua sombra, e saiu da nuvem uma voz, que dizia: Este é o meu Filho amado; a ele ouvi. 8 E, tendo olhado ao redor, ninguém mais viram, senão Jesus com eles.

9 E, descendo eles do monte, ordenou-lhes que a ninguém contassem o que tinham visto, até que o Filho do Homem ressuscitasse dos mortos. 10 E eles retiveram o caso entre si, perguntando uns aos outros que seria aquilo, ressuscitar dos mortos. 11 E interrogaram-no, dizendo: Por que dizem os escribas que é necessário que Elias venha primeiro? 12 E, respondendo ele, disse-lhes: Em verdade Elias virá primeiro e todas as coisas restaurará; e, como está escrito do Filho do Homem, que ele deva padecer muito e ser aviltado. 13 Digo-vos, porém, que Elias já veio, e fizeram-lhe tudo o que quiseram, como dele está escrito.

O jovem lunático

14 E, quando se aproximou dos discípulos, viu ao redor deles grande multidão e alguns escribas que disputavam com eles. 15 E logo toda a multidão, vendo-o, ficou espantada, e, correndo para ele, o saudaram. 16 E perguntou aos escribas: Que é que discutis com eles? 17 E um da multidão, respondendo, disse: Mestre, trouxe-te o meu filho, que tem um espírito mudo; 18 e este, onde quer que o apanha, despedaça-o, e ele espuma, e range os dentes, e vai-se secando; e eu disse aos teus discípulos que o expulsassem, e não puderam. 19 E ele, respondendo-lhes, disse: Ó geração incrédula! Até quando estarei convosco? Até quando vos sofrerei ainda? Trazei-mo. 20 E trouxeram-lho; e, quando ele o viu, logo o espírito o agitou com violência; e, caindo o endemoninhado por terra, revolvia-se, espumando. 21 E perguntou ao pai dele: Quanto tempo há que lhe sucede isto? E ele disse-lhe: Desde a infância. 22 E muitas vezes o tem lançado no fogo e na água, para o destruir; mas, se tu podes fazer alguma coisa, tem compaixão de nós e ajuda-nos. 23 E Jesus disse-lhe: Se tu podes crer; tudo é possível ao que crê. 24 E logo o pai do menino, clamando, com lágrimas, disse: Eu creio, Senhor! Ajuda a minha incredulidade. 25 E Jesus, vendo que a multidão concorria, repreendeu o espírito imundo, dizendo-lhe: Espírito mudo e surdo, eu te ordeno: sai dele e não entres mais nele. 26 E ele, clamando e agitando-o com violência, saiu; e ficou o menino como morto, de tal maneira que muitos diziam que estava morto. 27 Mas Jesus, tomando-o pela mão, o ergueu, e ele se levantou.

28 E, quando entrou em casa, os seus discípulos lhe perguntaram à parte: Por que o não pudemos nós expulsar? 29 E disse-lhes: Esta casta não pode sair com coisa alguma, a não ser com oração e jejum.

O maior no Reino dos céus

30 E, tendo partido dali, caminharam pela Galileia, e não queria que alguém o soubesse, 31 porque ensinava os seus discípulos e lhes dizia: O Filho do Homem será entregue nas mãos dos homens e matá-lo-ão; e, morto, ele ressuscitará ao terceiro dia. 32 Mas eles não entendiam esta palavra e receavam interrogá-lo.

33 E chegou a Cafarnaum e, entrando em casa, perguntou-lhes: Que estáveis vós discutindo pelo caminho? 34 Mas eles calaram-se, porque, pelo caminho, tinham disputado entre si qual era o maior. 35 E ele, assentando-se, chamou os doze e disse-lhes: Se alguém quiser ser o primeiro, será o derradeiro de todos e o servo de todos. 36 E, lançando mão de uma criança, pô-la no meio deles e, tomando-a nos seus braços, disse-lhes: 37 Qualquer que receber uma destas crianças em meu nome a mim me recebe; e qualquer que a mim me receber recebe não a mim, mas ao que me enviou.

Quem não é contra nós é por nós

38 E João lhe respondeu, dizendo: Mestre, vimos um que, em teu nome, expulsava demônios, o qual não nos segue; e nós lho proibimos, porque não nos segue. 39 Jesus, porém, disse: Não lho proibais, porque ninguém há que faça milagre em meu nome e possa logo falar mal de mim. 40 Porque quem não é contra nós é por nós. 41 Porquanto qualquer que vos der a beber um copo de água em meu nome, porque sois discípulos de Cristo, em verdade vos digo que não perderá o seu galardão.

Os escândalos

42 E qualquer que escandalizar um destes pequeninos que creem em mim, melhor lhe fora que lhe pusessem ao pescoço uma grande pedra de moinho e que fosse lançado no mar. 43 E, se a tua mão te escandalizar, corta-a; melhor é para ti entrares na vida aleijado do que, tendo duas mãos, ires para o inferno, para o fogo que nunca se apaga, 44 onde o seu bicho não morre, e o fogo nunca se apaga. 45 E, se o teu pé te escandalizar, corta-o; melhor é para ti entrares coxo na vida do que, tendo dois pés, seres lançado no inferno, no fogo que nunca se apaga, 46 onde o seu bicho não morre, e o fogo nunca se apaga. 47 E, se o teu olho te escandalizar, lança-o fora; melhor é para ti entrares no Reino de Deus com um só olho do que, tendo dois olhos, ser lançado no fogo do inferno, 48 onde o seu bicho não morre, e o fogo nunca se apaga.

49 Porque cada um será salgado com fogo, e cada sacrifício será salgado com sal. 50 Bom é o sal, mas, se o sal se tornar insulso, com que o adubareis? Tende sal em vós mesmos e paz, uns com os outros.

1 Un na sait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de währe d Dod nit schmecke, bis sie s Rich Gottes kumme sähn mit Graft.

2 Un nach sexs Dag nihmt Jesus d Petrus, Jakobus un Johannes mit sich un fihrt sie uf ä hohe Berg, nur de älleinig. Un na wird vor rene vuklärt;

3 un sini Kleida sin hell wore un arg wiß, we sie kei Bleicha uf d Welt so wiß mache ka.

4 Un s erschint tene Elia mit däm Moses, un sie schwätze mit Jesus.

5 Un Petrus fangt a un sait zue Jesus: Rabbi (Meischda), do isch´s fir uns(us) guet tzsi. Mir wen dräi Hittene bäue, dir eini, Moses eini un nem Elia eini.

6 Er het aba nit gwißt, was sa schwätzt; denn sie ware ganz vuschtert.

7 Un s isch ä Wolke ku, de sie ibaschattet het. Un ä Schtimm isch üs d Wolke ku: Des isch mi gliebte Bue; uf d na härä soll!

8 Un uf eimol, als sie um sich luege, sähn sie nemads me bi sich we Jesus alleinig.

9 Als sie aba vum Berg abegange sin, vubitet Jesus dene, daß sie nemadem sage soll, was sie gsähne hän, bis dr Menschebue ufgschtande isch vu d Dote.

10 Un sie bhalte des Wort un hän sich änanda gfrogt: Was isch des, ufschtoh vu d Dote?

11 Un sie froge nen un sage: Sage nit die Schriftglehrte, daß zvor Elia kumme möß?

12 Er aba sait zue nene: Elia soll scho zvor kumme un ällei wieder zrechtbringe. Un wo schtoht dann(dnoh) gschriebe vum Menschebue, daß sa viel leide möß un vuachtet wird?

13 Aba i(ich) sag äich: Elia isch scho gkumme, un sie hän nem adö, was sie hän welle, we vu nem gschriebe schtoht.

14 Un sie kumme zue d Jinger un sähn ä großi Schar um sie rum un d Schriftglehrte, d mit tene schtritte.

15 Un we sie nen sähn, vuschrecke alli, laufe na un greße nen.

16 Un na frogt sie: Was schtritte na mit dene?

17 Eina aba uns(us) d Schar het gsait: Meischda, i(ich) ha mi Bue herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt.

18 Un wenn nan vuwischt, rißt da ren rum; un na het Schüm vor rem Mul un knirscht mit de Zähn un wird gstief. Un i(ich) ha mit dinene Jingern gschwätzt, daß sie nen ustribe soll, un sie hän´s nit kenne.

19 Er aba sait dene: O ihr ungläubiges Gschlecht, we lang soll i(ich) noh bi äich si? We lang soll i(ich) äich dulde? Bringe nen her zue ma(mir)!

20 Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dann(dnoh) um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schum vor rem Mul.

21 Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Er sait: Vu Kind uf.

22 Un me(oft) het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa ren umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns(us) un hilf uns(us)!

23 Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt.

24 gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: Ich glaub; hilf minem Uglaube!

25 Als Jesus sieht, da ses Volk dezue laufe döt, droht da däm uns(us)übere Geischt un sait zue nem: Due stume un daube Geischt, i(ich) bfiel da: Fahr vu nem uns(us) un fahr nimmi in nen ine!

26 Do brellt da un rißt d arg un fahrt uns(us). Un des Beble isch do gläge we dot, so daß d Schar gsait het: Er isch dot.

27 Jesus aba nimmt d bi dr Hand un hebt d uf, un na isch ufgschtrande.

28 Un als sa heimkume war, frogen nen sini Jinger fir sich alleinig: Wurum hän ma(mir) nen nit ustribe kenne.

29 Un na sait: De Art kann durch nigs usfahre als durch Bäte.

30 Un sie sin vu dert wäg gange un zen durch Galiläa; un na het nit welle, daß ses eba weiss.

31 Denn na het sini Jinger glehrt un zue nene gsait: D Menschebue wird ibage werde in d Hände vu d Mensche, un sie werde nen umbringe; un wenn na umbrocht wore isch, so wird da nach dräi Dag ufschtoh.

32 De aba vuschten des Wort nit un firchte sich, nen z froge.

33 Un sie kumme nach Kapernaum. Un als sie dheim ware, frogt da sie: Was hän na uf fem Wäg vuhandlet?

34 Sie aba hän gschwige; denn sie hän uf fem Wäg mitdenander vuhandlet, wer d Greschte isch.

35 Un na setzt sich ane un reft de Zwölf un sait zue nene: Wenn eina d Erschte si will, der soll d Letschte si vu ällei un jedem Diena.

36 Un na nihmt ä Kind, schtellt s midde unda sie un herzt s un sait zue nene:

37 Wer so ä Kind in minem Name ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt nit mich uf, sundern dän, der mich gschickt het.

38 Johannes sait zue nem: Meischda, ma(mir) hän eine gsäh, der tribt besi Geischter in dinem Namen uns(us), un ma(mir) hän sem vubote, wel la uns(us) nit nachgfolgt isch.

39 Jesus aba sait: Ihr sollt's sem nit vubiete. Denn nemands, der ä Wunda doet in minem Namen, ka so bald iebel vu ma(mir) schwätze.

40 Denn wer nit gege uns(us) isch, der isch fir uns(us).

41 Denn wer äich ei Becha Wassa z trinke gib deswäge, wel la Chrischtus agheret, gwiß, i(ich) sags äich: S wird däm nit uvugolte bliebe.

42 Un wer einem vu däne Kline, de an mich glaube, zum Abfall vufihrt, fir d wär s bessa, daß sem ä Mihlischtei an d Hals ghängt wird un na ins Meer gworfe wird.

43

44 Wenn dich aba di Hand zum Abfall vufihrt, so schla sie ab! S isch bessa fir dich, daß da vukrippelt ins Lebe(Lieba) inegohsch, als daß da zwei Händ(Pfode) hesch un fahrsch in d Hell, ins Fir, des ne üsgoht.

45

46 Wenn dich di Fueß zum Abfall vufihrt, so hauen ab! S isch bessa fir dich, daß dü lahm zum Lebe(Lieba) inegohsch, als daß dü zwei Feß hesch un wirsch in d Hell gworfe.

47 Wenn dich dini Auge zum Abfall vufihre, so wirf sie vu da! S isch bessa fir dich, daß dü blind in d Rich Gottes gohsch, als daß dü zwei Augen hesch un wirsch in d Hell gworfe,

48 wo ihr Wurm nit schtirbt un s Fir nit üsgoht.

49 Denn jeda wird mit Fir gsalze werde. a

50 Salz isch guet; wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? Ihr soll Salz bi äich ha un hän Friede underänanda!