1 E, saindo ele do templo, disse-lhe um dos seus discípulos: Mestre, olha que pedras e que edifícios! 2 E, respondendo Jesus, disse-lhe: Vês estes grandes edifícios? Não ficará pedra sobre pedra que não seja derribada.
3 E, assentando-se ele no monte das Oliveiras, defronte do templo, Pedro, e Tiago, e João, e André lhe perguntaram em particular: 4 Dize-nos quando serão essas coisas e que sinal haverá quando todas elas estiverem para se cumprir. 5 E Jesus, respondendo-lhes, começou a dizer: Olhai que ninguém vos engane, 6 porque muitos virão em meu nome, dizendo: Eu sou o Cristo; e enganarão a muitos. 7 E, quando ouvirdes de guerras e de rumores de guerras, não vos perturbeis, porque assim deve acontecer; mas ainda não será o fim. 8 Porque se levantará nação contra nação, e reino, contra reino, e haverá terremotos em diversos lugares, e haverá fomes. Isso será o princípio de dores.
9 Mas olhai por vós mesmos, porque vos entregarão aos concílios e às sinagogas; sereis açoitados e sereis apresentados ante governadores e reis, por amor de mim, para lhes servir de testemunho. 10 Mas importa que o evangelho seja primeiramente pregado entre todas as nações: 11 Quando, pois, vos conduzirem para vos entregarem, não estejais solícitos de antemão pelo que haveis de dizer; mas o que vos for dado naquela hora, isso falai; porque não sois vós os que falais, mas o Espírito Santo. 12 E o irmão entregará à morte o irmão, e o pai, o filho; e levantar-se-ão os filhos contra os pais e os farão morrer. 13 E sereis aborrecidos por todos por amor do meu nome; mas quem perseverar até ao fim, esse será salvo.
14 Ora, quando vós virdes a abominação do assolamento, que foi predito, estar onde não deve estar (quem lê, que entenda), então, os que estiverem na Judeia, que fujam para os montes; 15 e o que estiver sobre o telhado, que não desça para casa, nem entre a tomar coisa alguma de sua casa; 16 e o que estiver no campo, que não volte atrás, para tomar a sua veste. 17 Mas ai das grávidas e das que criarem naqueles dias! 18 Orai, pois, para que a vossa fuga não suceda no inverno, 19 porque, naqueles dias, haverá uma aflição tal, qual nunca houve desde o princípio da criação, que Deus criou, até agora, nem jamais haverá. 20 E, se o Senhor não abreviasse aqueles dias, nenhuma carne se salvaria; mas, por causa dos escolhidos que escolheu, abreviou aqueles dias. 21 E, então, se alguém vos disser: Eis aqui o Cristo, ou: Ei-lo ali, não acrediteis. 22 Porque se levantarão falsos cristos e falsos profetas e farão sinais e prodígios, para enganarem, se for possível, até os escolhidos. 23 Mas vós vede; eis que de antemão vos tenho dito tudo.
24 Ora, naqueles dias, depois daquela aflição, o sol se escurecerá, e a lua não dará a sua luz. 25 E as estrelas cairão do céu, e as forças que estão nos céus serão abaladas. 26 E, então, verão vir o Filho do Homem nas nuvens, com grande poder e glória. 27 E ele enviará os seus anjos e ajuntará os seus escolhidos, desde os quatro ventos, da extremidade da terra até a extremidade do céu.
28 Aprendei, pois, a parábola da figueira: quando já o seu ramo se torna tenro, e brotam folhas, bem sabeis que já está próximo o verão. 29 Assim também vós, quando virdes sucederem essas coisas, sabei que já está perto, às portas. 30 Na verdade vos digo que não passará esta geração sem que todas essas coisas aconteçam. 31 Passará o céu e a terra, mas as minhas palavras não passarão.
32 Mas, daquele Dia e hora, ninguém sabe, nem os anjos que estão no céu, nem o Filho, senão o Pai.
33 Olhai, vigiai e orai, porque não sabeis quando chegará o tempo. 34 É como se um homem, partindo para fora da terra, deixasse a sua casa, e desse autoridade aos seus servos, e a cada um, a sua obra, e mandasse ao porteiro que vigiasse. 35 Vigiai, pois, porque não sabeis quando virá o senhor da casa; se à tarde, se à meia-noite, se ao cantar do galo, se pela manhã, 36 para que, vindo de improviso, não vos ache dormindo. 37 E as coisas que vos digo digo-as a todos: Vigiai.
1 Un als sa uns(us) sem Tempel goht, sait zue nem eina sina Jinger: Meischda, lueg, was fir Schtei (Wackes) un was fir ä Bäu!
2 Un Jesus sait zue nem: Siehsch dü des große Bäuwerk? Nit ei Schtei (Wackes) wird uf fem andere bliebe, der nit vubroche wird.
3 Un als sa uf fem Elberg gsäße isch gegeiba vum Tempel, frogt nen Petrus un Jakobus un Johanes un Andreas, als sie älleinig ware:
4 Saisch dü uns(us), wenn wird des gschähe? un was wird s Zeiche si, wenn des ällei basiire soll?
5 Jesus fangt a un sait zue nene: Luege, daß äich nit jemads vufihrt!
6 S werde vieli kumme unda minem Name un sage: Ich bin's, un werden so vieli vufihre.
7 Wenn na aba härä d vum Kreg un Kregsgschrei, so firchte äich nit. S möß so gschähe. Aba s End isch noh nit do.
8 Denn s wird sich ei Volk gege s andere ufmache un ei Kenigrich gege s andre. S werde Erdbebe gschähe do un dert, s wird au Hungasnet ge. Des isch dr Afang vu d Wehe.
9 Ihr aba sähn äich vor! Denn sie werde äich däm Gericht ibaantworte, un in d Synagoge werde na geißlet werde, un vor Schtadthalta un Kenig werde na gfihrt werde wägä ma(mir), dene zum Zaignis.
10 Un des Evagelium möß zvor predigt werde unda ällei Mensche des git.
11 Wenn sie äich dann(dnoh) hifihre un ibaantworte d, so sorge äich nit dvor, was sa sage soll; sundern was äich in däre Schtund ge wird, des sage. Denn ihr sin's nit, de do schwätze, sundern d heilige Geischt is.
12 Un s wird ei Broeder d andre däm Dod prisge un d Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda d sich uflehne gege ihri Eltre un werde sie umbringe helfe.
13 Un äich wird ma haße un zwar vu jedem wägä ma(mir). Wer aba üshaltet bis zum End, der wird selig.
14 Wenn ihr aba des Greuelbild sähn vu dr Veruwüstig do schtoh, wo s nit soll - wer des liest, der git etzed acht! -, drno, der in Judäa isch, der soll uf d Berge haue ab.
15 Der wo uf fem Dach isch, der goht nit abe un goht nit ine, ebis üs sinem Hüs z holen.
16 Un der wo uf fem Feld isch, der graid sich nit um, si Mandel z hole.
17 Wehe aba däne Schwagere un d Schtillende zue däre Ziit!
18 Bitte aba, daß ses nit im Winda gschiht.
19 Denn in däne Dag wird ä so argi Not si, we sie noh ne gsi isch bis etzed vum Afang vu d Schepfig, de Gott gschaffe het, un auch nit wieda si wird.
20 Un wenn dr Herr de Däg nit vukirzt hät, dät kei Mensch selig werde; aba wägä dr Üsawählte, de na(er) üsawählt het, het da de Däg vukirzt.
21 Wenn do jemads zue äich sage döt: Luege, do isch dr Chrischtus! luege, do isch scha(er)!, so glaubet s nit.
22 Denn s werde sich falschi Chrischtuse un falschi Prophete ufmache, de d Zeiche un Wunda, so daß sie sogar de Üsawählte vufihre d, wenn s meglich wär.
23 Ihr aba sähn äich vor! Ich ha äich ällei zvor gsait!
24 Aba in selare Ziit, nohch dere Not, wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schin vuliere,
25 un d Sterne werde vum Himmel flege, un d Kraft vum Himmel wird afange z Wake.
26 Un drno sähn sie d Menschebue kumme in d Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.
27 Un drno wird da d Engel schicke un wird sini Üsawählte vusammle vu d vier Wind, vum End vu dr Erde bis ans End vum Himml.
28 Am Figenbaum aba lerne na ä Glichnis: Wenn etzed sini Zwig saftig werde un Blätta tribä, so wiße na, daß dr Summa nooch isch.
29 Ebeso au: wenn na sähn, daß des gschieht, do wiße na, daß sa nooch vor dr Dire isch.
30 Gwiß, i(ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des ällei gschieht.
31 Himmel un Erde d vugoh; mi Wort aba wird nit vugoh.
32 Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).
33 Sähn äich vor, halte wache (gen obacht)! denn na wißet nit, wenn de Ziit do isch.
34 des isch we bi einem Mensch, der ibas Land zoge isch un vuloßt si Hüs un git sinene Knecht d Vollmacht, jedem si Arbet, un bfiehlt däm Wächta vu d Dire, er soll wache:
35 so wache ihr au; denn na wiße nit, wen dr Herr vum Hus kummt, ob am Obend odr z mitt`s in d Nacht odr um wenn d Gockel brellt odr am Morge,
36 dmit da äich nit schlofend findet, wenn na pletzlig kummt.
37 Was i(ich) aba äich sag, des sag i(ich) ällei: halte wache (gen obacht)!