1 E, logo ao amanhecer, os principais dos sacerdotes, e os anciãos, e os escribas, e todo o Sinédrio tiveram conselho; e, amarrando Jesus, o levaram e entregaram a Pilatos. 2 E Pilatos lhe perguntou: Tu és o Rei dos judeus? E ele, respondendo, disse-lhe: Tu o dizes. 3 E os principais dos sacerdotes o acusavam de muitas coisas, porém ele nada respondia. 4 E Pilatos o interrogou outra vez, dizendo: Nada respondes? Vê quantas coisas testificam contra ti. 5 Mas Jesus nada mais respondeu, de maneira que Pilatos se maravilhava.
6 Ora, no dia da festa costumava soltar-lhes um preso qualquer que eles pedissem. 7 E havia um chamado Barrabás, que, preso com outros amotinadores, tinha num motim cometido uma morte. 8 E a multidão, dando gritos, começou a pedir que fizesse como sempre lhes tinha feito. 9 E Pilatos lhes respondeu, dizendo: Quereis que vos solte o Rei dos judeus? 10 Porque ele bem sabia que, por inveja, os principais dos sacerdotes o tinham entregado. 11 Mas os principais dos sacerdotes incitaram a multidão para que fosse solto antes Barrabás. 12 E Pilatos, respondendo, lhes disse outra vez: Que quereis, pois, que faça daquele a quem chamais Rei dos judeus? 13 E eles tornaram a clamar: Crucifica-o. 14 Mas Pilatos lhes disse: Mas que mal fez? E eles cada vez clamavam mais: Crucifica-o. 15 Então, Pilatos, querendo satisfazer a multidão, soltou-lhes Barrabás, e, açoitado Jesus, o entregou para que fosse crucificado.
16 E os soldados o levaram para dentro do palácio, à sala da audiência, e convocaram toda a coorte. 17 E vestiram-no de púrpura e, tecendo uma coroa de espinhos, lha puseram na cabeça. 18 E começaram a saudá-lo, dizendo: Salve, Rei dos judeus! 19 E feriram-no na cabeça com uma cana, e cuspiram nele, e, postos de joelhos, o adoravam. 20 E, havendo-o escarnecido, despiram-lhe a púrpura, e o vestiram com as suas próprias vestes, e o levaram para fora, a fim de o crucificarem.
21 E constrangeram um certo Simão Cireneu, pai de Alexandre e de Rufo, que por ali passava, vindo do campo, a que levasse a cruz.
22 E levaram-no ao lugar do Gólgota, que se traduz por lugar da Caveira. 23 E deram-lhe a beber vinho com mirra, mas ele não o tomou. 24 E, havendo-o crucificado, repartiram as suas vestes, lançando sobre eles sortes, para saber o que cada um levaria. 25 E era a hora terceira, e o crucificaram. 26 E, por cima dele, estava escrita a sua acusação: O Rei dos Judeus. 27 E crucificaram com ele dois salteadores, um à sua direita, e outro à esquerda. 28 E cumpriu-se a Escritura que diz: E com os malfeitores foi contado. 29 E os que passavam blasfemavam dele, meneando a cabeça e dizendo: Ah! Tu que derribas o templo e, em três dias, o edificas! 30 Salva-te a ti mesmo e desce da cruz. 31 E da mesma maneira também os principais dos sacerdotes, com os escribas, diziam uns para os outros, zombando: Salvou os outros e não pode salvar-se a si mesmo. 32 O Cristo, o Rei de Israel, desça agora da cruz, para que o vejamos e acreditemos.
Também os que com ele foram crucificados o injuriavam.
33 E, chegada a hora sexta, houve trevas sobre toda a terra até à hora nona. 34 E, à hora nona, Jesus exclamou com grande voz, dizendo: Eloí, Eloí, lemá sabactâni? Isso, traduzido, é: Deus meu, Deus meu, por que me desamparaste? 35 E alguns dos que ali estavam, ouvindo isso, diziam: Eis que chama por Elias. 36 E um deles correu a embeber uma esponja em vinagre e, pondo-a numa cana, deu-lho a beber, dizendo: Deixai, vejamos se virá Elias tirá-lo. 37 E Jesus, dando um grande brado, expirou. 38 E o véu do templo se rasgou em dois, de alto a baixo. 39 E o centurião que estava defronte dele, vendo que assim clamando expirara, disse: Verdadeiramente, este homem era o Filho de Deus.
40 E também ali estavam algumas mulheres, olhando de longe, entre as quais também Maria Madalena, e Maria, mãe de Tiago, o menor, e de José, e Salomé, 41 as quais também o seguiam e o serviam, quando estava na Galileia; e muitas outras que tinham subido com ele a Jerusalém.
42 E, chegada a tarde, porquanto era o Dia da Preparação, isto é, a véspera do sábado, 43 chegou José de Arimateia, senador honrado, que também esperava o Reino de Deus, e ousadamente foi a Pilatos, e pediu o corpo de Jesus. 44 E Pilatos se admirou de que já estivesse morto. E, chamando o centurião, perguntou-lhe se já havia muito que tinha morrido. 45 E, tendo-se certificado pelo centurião, deu o corpo a José, 46 o qual comprara um lençol fino, e, tirando-o da cruz, o envolveu nele, e o depositou num sepulcro lavrado numa rocha, e revolveu uma pedra para a porta do sepulcro. 47 E Maria Madalena e Maria, mãe de José, observavam onde o punham.
1 Un bald druf am Morge halte d Hohenprieschter Rot mit d Älteschte un Schriftglehrte un nem ganze Hohe Rot, un sie binde Jesus, fihre nen ab un ibaantworte nen Pilatus.
2 Un Pilatus frogt d: Bisch dü dr Kenig vu d Jude? Er aba git zantwort un sait zue nem: Due sags sches.
3 Un d Hohenprieschter bschuldige nen härt.
4 Pilatus aba frogt nen nochmol: Antwortesch dü nigs? Lueg doch, we härt sie dich vuklage!
5 Jesus aba git zantwort garnigs me, so daß sich Pilatus vuwunderet.
6 Er het Gwonet ka zum Fescht ei Gfangene los zge, der sie hän welle.
7 S war aba eina, Barabbas het da gheiße, gfange mit d Ufrührer, de bim Ufruhr ä Mord gmacht hän.
8 Un s Volk goht ufä un bittet, daß sa(er) des doet, we na(er)`s imma gmacht het.
9 Pilatus aba git zantwort dene: Wen ihr, daß i(ich) äich dr Kenig vu d Jude losgib?
10 Denn na(er) het wohl gwißt, daß nen d Hohenprieschter üs Ifersucht üsglieferet hän.
11 Aba d Hohenprieschter hän d Lit ufghetzt, daß sa(er) ne viel leba d Barabbas losgit.
12 Pilatus aba fangt nochmol a un sait zue nene: Was wen na denn, daß i(ich) doe soll mit däm, d na dr Kenig d Juden heiße?
13 Sie brelle abamols: ans Kriiz mit nem!
14 Pilatus aba sait zue nene: Was hat er denn Beses gmacht? Aba sie brelle noh viel me: ans Kriiz mit nem!
15 Pilatus aba het d Lit zfriede schtelle welle un gib tene Barabbas los un losch Jesus üsgeißle un ibagit nen, daß sa(er) kriizigt wird.
16 D Soldate aba fihre nen in d Palascht, des isch ins Prätorium, un refe die ganz Abteilig zämme
17 un zege nem ä Purpurmatel a un flechte ä Dornekrone un setzte sie nem uf
18 un fange a, nen z greße: Giess di, Jude Kenig!
19 Un sie schlat nen mit nem Rohr uf d Kopf un spucke nen a un flege uf d Knie un huldige nem zum schpott.
20 Un als sie nen vuschpottet hän, zege sie nem d Purpurmatel üs un zege nem sini Kleida wieda a.Un sie fihre nen üsä, daß sie nen kriizige kenne.
21 Un sie zwinge eina, der vubigoht, der heißt Simon vu Kyrene, der vum Feld kummt, d Vada (Babbe) vum Alexader un vum Rufus, daß sa(er) nem s Kriiz trait.
22 Un sie bringe nen uf Golgatha, des heißt ibasetzt: Schädelstätte.
23 Un sie gän nem Myrrhe in d Wi z trinke; aba na(er) nihmt's nit.
24 Un sie kriizige nen. Un vuteile sini Kleida unda sich un werfe s Los, wer was krege soll.
25 Un s war die dritti Schtund, als sie nen kriizigt hän.
26 Un s schtoht iba nem gschriebe, welchi Schuld ma nem ge het, nämlich: Dr Kenig d Jude.
27
28 Un sie kriizige mit nem zwei Raiber, eina zue sinere Rechte un eina zue sinere Linke.
29 Un de wo vubigange sin, hän nen üsglacht un schittle d Kopf un sage: Ha, der dü d Tempel abrise doesch un bäusch nen uf in dräi Däg,
30 hilf dir doch selba un stig abe vum Kriiz!
31 Genau so vuschpotte nen au d Hohenprieschter undaänader samt d Schriftglehrte un sage: Er het andere ghulfe un kann sich selba nit helfe.
32 Isch er dr Chrischtus, dr Kenig vu Israel, so stig doch abä vum Kriiz, dmit wir sähn un glaube. Un de de mit nem kriizigt ware, hän nen au vuschpottet.
33 Un zue dr sechste Schtund kummt ä Finsternis iba des ganze Land bis zue dr ninte Schtund.
34 Un zue dr ninte Schtund reft Jesus lüt: Eli, Eli, lama asabtai? des heißt ibasetzt: Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mich vulosse?
35 Un ä baar, de debigschdande sin, als sie des ghärt hän, sage sie: Luege, er reft d Elia.
36 Do lauft eina un fillt d Schwamm mit Essig, schteckt nen uf ä Rohr, gib nem z trinke un sait: Loß uns(us) sähne, ob Elia kummt un nen abeholt!
37 Aba Jesus brellt lüt un schtirbt.
38 Un d Vorhang im Tempel vurißt in zwei Schtickle vu obe abe bis unde üsä.
39 D Hauptma aba, der debigschdande isch, Jesus gegeiba, un sieht, daß sa(er) so vuschiede isch, sait: Gwiß, der Mensch isch Gottes Bue gsi!
40 Un s ware au Wieba do, de vu witem zuegluegt hän, unda dene ware Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Jakobus' dr Kleine un vum Joses, un Salome,
41 de nem nochgfolgt ware, als sa in Galiläa war, un nem dient hän, un vieli anderi Wieba, de mit nem uf Jerusalem ufe gange sin.
42 Un als ses scho Obend wird, un wel`s Rischtdag war, des isch d Dag vor rem Sabbat,
43 kummt Josef vu Arimathäa, ä agsähene Rotsherr, der au uf des Rich Gottes gwartet het, der dräut sich un goht ine zue Pilatus un bittet um d Lichnam vu Jesus.
44 Pilatus aba wunderet sich, daß sa(er) scho dot isch, un reft d Hauptma un frogt nen, ob ba(er) scho lang gschtorbe isch.
45 Un als er's ghärt het vum Hauptma, gib er Josef d Lichnam.
46 Un der kauft ä Linwand un nihmt nen abe un wickelt nen in des Döch un legt nen in ä Grab, des war in ä Felse ghaue, un wälzt ä Schtei (Wackes) vor`s Grab.
47 Aba Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Joses, sähn, wo na(er) Jesus higlegt het.