Os falsos apóstolos

1 Tomara que me suportásseis um pouco na minha loucura! Suportai-me, porém, ainda. 2 Porque estou zeloso de vós com zelo de Deus; porque vos tenho preparado para vos apresentar como uma virgem pura a um marido, a saber, a Cristo. 3 Mas temo que, assim como a serpente enganou Eva com a sua astúcia, assim também sejam de alguma sorte corrompidos os vossos sentidos e se apartem da simplicidade que há em Cristo. 4 Porque, se alguém for pregar-vos outro Jesus que nós não temos pregado, ou se recebeis outro espírito que não recebestes, ou outro evangelho que não abraçastes, com razão o sofrereis. 5 Porque penso que em nada fui inferior aos mais excelentes apóstolos. 6 E, se sou rude na palavra, não o sou, contudo, na ciência; mas já em tudo nos temos feito conhecer totalmente entre vós.

7 Pequei, porventura, humilhando-me a mim mesmo, para que vós fôsseis exaltados, porque de graça vos anunciei o evangelho de Deus? 8 Outras igrejas despojei eu para vos servir, recebendo delas salário; e, quando estava presente convosco e tinha necessidade, a ninguém fui pesado. 9 Porque os irmãos que vieram da Macedônia supriram a minha necessidade; e em tudo me guardei de vos ser pesado e ainda me guardarei. 10 Como a verdade de Cristo está em mim, esta glória não me será impedida nas regiões da Acaia. 11 Por quê? Porque vos não amo? Deus o sabe. 12 Mas o que eu faço o farei para cortar ocasião aos que buscam ocasião, a fim de que, naquilo em que se gloriam, sejam achados assim como nós. 13 Porque tais falsos apóstolos são obreiros fraudulentos, transfigurando-se em apóstolos de Cristo. 14 E não é maravilha, porque o próprio Satanás se transfigura em anjo de luz. 15 Não é muito, pois, que os seus ministros se transfigurem em ministros da justiça; o fim dos quais será conforme as suas obras.

Os sofrimentos de Paulo por amor do evangelho

16 Outra vez digo: ninguém me julgue insensato ou, então, recebei-me como insensato, para que também me glorie um pouco. 17 O que digo, não o digo segundo o Senhor, mas, como por loucura, nesta confiança de gloriar-me. 18 Pois que muitos se gloriam segundo a carne, eu também me gloriarei. 19 Porque, sendo vós sensatos, de boa mente tolerais os insensatos. 20 Pois sois sofredores, se alguém vos põe em servidão, se alguém vos devora, se alguém vos apanha, se alguém se exalta, se alguém vos fere no rosto. 21 Envergonhado o digo, como se nós fôssemos fracos, mas, no que qualquer tem ousadia (com insensatez falo), também eu tenho ousadia. 22 São hebreus? Também eu. São israelitas? Também eu. São descendência de Abraão? Também eu. 23 São ministros de Cristo? (Falo como fora de mim.) Eu ainda mais: em trabalhos, muito mais; em açoites, mais do que eles; em prisões, muito mais; em perigo de morte, muitas vezes. 24 Recebi dos judeus cinco quarentenas de açoites menos um; 25 três vezes fui açoitado com varas, uma vez fui apedrejado, três vezes sofri naufrágio, uma noite e um dia passei no abismo; 26 em viagens, muitas vezes; em perigos de rios, em perigos de salteadores, em perigos dos da minha nação, em perigos dos gentios, em perigos na cidade, em perigos no deserto, em perigos no mar, em perigos entre os falsos irmãos; 27 em trabalhos e fadiga, em vigílias, muitas vezes, em fome e sede, em jejum, muitas vezes, em frio e nudez. 28 Além das coisas exteriores, me oprime cada dia o cuidado de todas as igrejas. 29 Quem enfraquece, que eu também não enfraqueça? Quem se escandaliza, que eu não me abrase?

30 Se convém gloriar-me, gloriar-me-ei no que diz respeito à minha fraqueza. 31 O Deus e Pai de nosso Senhor Jesus Cristo, que é eternamente bendito, sabe que não minto. 32 Em Damasco, o que governava sob o rei Aretas pôs guardas às portas da cidade dos damascenos, para me prenderem, 33 e fui descido num cesto por uma janela da muralha; e assim escapei das suas mãos.

1 Lena ma(mir) ä weng Dümmi zue! Doch ihr hebet (haltet) ma(mir)'s wohl zguet.

2 Denn i(ich) eifa um äich mit göttlichem Eifa; denn i(ich) ha äich vusproche(vulobt) mit einem Ma, dmit i(ich) Chrischtus äich als ä reini Jungfrau bring.

3 Ich fircht aba, daß, we de Schlange Eva vufihrt het mit ihra Lischt, so au äira denke abbringe will vu dr Ifalt un vum Erlich si gegeiba Chrischtus.

4 Denn wenn eina zue äich kummt un ä andere Jesus predigt, den ma(mir) nit predigt hän, odr ihr ä andere Geischt nähmä, den ihr nit gregt hän, odr ä anderes Evangelium, des ihr nit agnumme hän, so dulde ihr des recht gern!

5 Ich mein doch, i(ich) bi nit weniger als de Ibaaposchtel.

6 Un wenn i(ich) scho dabbig(ungschickt) bi im Schwätze, so bi ich's doch nit im Wisse; sundern in jeda Art un vor alle hän ma(mir) sie bi äich kundgmacht.

7 Odr ha i(ich) gsindigt, als i(ich) mi niedrig gmacht ha, dmit ihr hoch waret? Denn i(ich) ha äich des Evangelium Gottes ohni Geld(Kohle,Schotta) vukindigt.

8 Anderi Gmeinde ha i(ich) bschtohle un Geld vu nene gnumme, um äich diene z kenne.

9 Un als i(ich) bi äich war un Mangel ka ha, fleg i(ich) nemads z Lascht. Denn minem Mangel helfe de Breda ab, de üs Mazedonien kumme sin. So bi i(ich) äich in keina Art z Lascht gfalle un will s au wietahi so hebed.

10 So gwiß de Wohret Chrischti in ma(mir) isch, so soll ma(mir) dr Röhm in d Gegend vu Achaja nit vuwehrt wäre.

11 Wurum des? Wel i(ich) äich nit leb(lieb) ha? Gott wiß ses.

12 Was i(ich) aba doe, des will i(ich) au wietahi doe un däne d Alaß nähmä, de ä Alaß sueche, sich z rehme, das sie sin we mir.

13 Denn solchi sin falschi Aposchtel, falschi Arbeita un vuschtelle sich als Aposchtel Chrischti.

14 Un des isch au kei Wunda; denn na(er) selbscht, dr Sadan, vuschtellt sich als Engel vum Lecht.

15 Drum isch`s nigs Großes, wenn sich au sini Diena vuschtelle als Diena dr Grechtigkeit; dere End wird si nohch ihre Tade.

16 Ich sag abamols: nemads haltet mi fir dumm; wenn aba doch, so nähme mi a als ä Dumkopf a, dmit au i(ich) mi ä weng rehme ka.

17 Was i(ich) etzed sag, des sag i(ich) nit däm Herrn glich, sundern we in Dümmi, wel ma(mir) so ins Rehme kumme sin.

18 Do vieli sich rehme nohch rem Fleisch, will i(ich) mi au rehme.

19 Denn ihr dulde gerne de Narre, ihr, de ihr schlau sin!

20 Ihr dulde`s, wenn äich jemads knechtet, wenn äich jemads üsnutzt, wenn äich jemads gfangenimmt, wenn äich jemads niedrig gmacht, wenn äich jemads ins Gsicht (Visasch) schlat.

21 Zue minare Schande mueß i(ich) sage, dzue ware ma(mir) z lasch!

22 Sie sin Hebräer - i(ich) au! Sie sin Israeliten - i(ich) au! Sie sin Abrahams Kinda - i(ich) au!

23 Sie sin Diena Chrischti - i(ich) sag dumm: i(ich) bi's wit me! Ich ha me gschafft, i(ich) bi me(efta) gfange gsi, i(ich) ha me Schläg glitte, i(ich) bi me(oft) in Dodesangscht gsi.

24 Vu d Jude ha i(ich) fünfmol vierzig Geißleschläg weniger eina gregt;

25 i(ich) bi draimol mit Bengel gschla wore, eimol gschteinigt wore; draimol ha i(ich) Schiffbruch glitte, ä Dag un ä Nacht trieb i(ich) uf däm defe Meer.

26 Ich bi me(oft) greist, i(ich) bi in Gfahr gsi durch großi Wildbäch, in Gfahr unda Raiba, in Gfahr unda Jude, in Gfahr unda Heide, in Gfahr in Schtädt, in Gfahr in Wüschte, in Gfahr uf däm Meer, in Gfahr unda falsche Breda;

27 in Meh un Arbet, in viel Wache, in Hunga un Durst, in viel Faschte, in Froscht un Nackedei (Blöße);

28 un üßa däm noh des, was jede Dag uf mi ischtirmt, un de Sorg fir alli Gmeinde.

29 Wer isch schwach, un i(ich) wir nit schwach? Wer wird z Fall brocht(Agfochte), un i(ich) brenn nit[firen]?

30 Wenn i(ich) mi denn rehme soll, will i(ich) mi wägä minere Schwachheit rehme.

31 Gott, dr Vada (Babbe) vum Herrn Jesus, der globt isch in Ewigkeit, weiß, daß i(ich) nit leg.

32 In Damaskus het dr Schtadthaltr vum Kenig Aretas d Schtadt bwacht dr Damaszener un wot mi gfangeneh,

33 un i(ich) wir in nere Kratte(Korb) durch ä Fenschta d Muche rundaglo un enkumm sinene Händ(Pfode).