1 Porventura, começamos outra vez a louvar-nos a nós mesmos? Ou necessitamos, como alguns, de cartas de recomendação para vós ou de recomendação de vós? 2 Vós sois a nossa carta, escrita em nossos corações, conhecida e lida por todos os homens, 3 porque já é manifesto que vós sois a carta de Cristo, ministrada por nós e escrita não com tinta, mas com o Espírito do Deus vivo, não em tábuas de pedra, mas nas tábuas de carne do coração. 4 E é por Cristo que temos tal confiança em Deus; 5 não que sejamos capazes, por nós, de pensar alguma coisa, como de nós mesmos; mas a nossa capacidade vem de Deus, 6 o qual nos fez também capazes de ser ministros dum Novo Testamento, não da letra, mas do Espírito; porque a letra mata, e o Espírito vivifica.
7 E, se o ministério da morte, gravado com letras em pedras, veio em glória, de maneira que os filhos de Israel não podiam fitar os olhos na face de Moisés, por causa da glória do seu rosto, a qual era transitória, 8 como não será de maior glória o ministério do Espírito? 9 Porque, se o ministério da condenação foi glorioso, muito mais excederá em glória o ministério da justiça. 10 Porque também o que foi glorificado, nesta parte, não foi glorificado, por causa desta excelente glória. 11 Porque, se o que era transitório foi para glória, muito mais é em glória o que permanece.
12 Tendo, pois, tal esperança, usamos de muita ousadia no falar. 13 E não somos como Moisés, que punha um véu sobre a sua face, para que os filhos de Israel não olhassem firmemente para o fim daquilo que era transitório. 14 Mas os seus sentidos foram endurecidos; porque até hoje o mesmo véu está por levantar na lição do Velho Testamento, o qual foi por Cristo abolido. 15 E até hoje, quando é lido Moisés, o véu está posto sobre o coração deles. 16 Mas, quando se converterem ao Senhor, então, o véu se tirará. 17 Ora, o Senhor é Espírito; e onde está o Espírito do Senhor, aí há liberdade. 18 Mas todos nós, com cara descoberta, refletindo, como um espelho, a glória do Senhor, somos transformados de glória em glória, na mesma imagem, como pelo Espírito do Senhor.
1 Fange ma(mir) denn abamols a, uns(us) selbscht z empfehle? Odr bruuche ma(mir), we gwissi Lit, Empfehlige(Ziignis Bref) an äich odr vu äich?
2 Ihr sin unsa Bref, in unsrem Herz gschriebe, un gläse vu alle Mensch!
3 Isch doch bekannt wore, daß ihr ä Bref Chrischti sin, durch unsa Denscht zuebreitet(zwäg gmacht), gschriebe nit mit Tinte, sundern mit däm Geischt vum lebändige Gott, nit uf schteinerni Blatte(Dafle), sundern uf fleischerne Blatte(Dafle), nämlich äiri Herze.
4 So ä Vuträue aba hän ma(mir) durch Chrischtus zue Gott.
5 Nit daß ma(mir) tichtig sin vu uns(us) selba üs, uns(us) ebis zuezrechne als vu uns(us) selba üs; sundern daß ma(mir) tichtig sin, isch vu Gott,
6 der uns(us) au tichtig gmacht het zue Diena vum näji(naii) Packt(Abkumme), nit vum Buechschtabe, sundern vum Geischt. Denn dr Boechschtabe bringt einem um, aba dr Geischt macht lebändig.
7 Wenn aba scho des Amt, des d Dod brint un des mit Buechschtabe in Schtei (Wackes) ghaue war, Herrlichkeit het, so daß de Israeliten des Gsicht(Visasch) vum Moses nit aluege kenne wägä dr Herrlichkeit uf sinem Gsicht(Visasch), de doch ufghert het,
8 we soll nit viel me des Amt, des d Geischt git, Herrlichkeit ha?
9 Denn wenn des Amt, des zue d Vudammnis fihrt, Herrlichkeit het, weviel me het des Amt, des zue d Grechtigkeit fihrt, ibamessig Herrlichkeit.
10 Jo, säli Herrlichkeit isch nit fir Herrlichkeit z achte gegeiba d ibamessigä Herrlichkeit.
11 Denn wenn des Herrlichkeit het, was ufhert, weviel me wird des Herrlichkeit ha, was bliebt.
12 Wel ma(mir) etze solchi Hoffnig hän, sin ma(mir) voll große Zuevasicht
13 un den nit we Moses, der ä Decki vor si Gsicht(Visasch) ghängt het, dmit de Israelite nit sähn kenne des End dr Herrlichkeit, de ufhert.
14 Aba ihr Gmeht(Sinn) wird vuschtockt. Denn bis uf d hiitige Dag bliebt de Decki zuedeckt iba däm alte Teschtament, wenn sie`s läse, wel sie nur in Chrischtus abdoe wird.
15 Aba bis uf d hiitige Dag, wenn Moses gläse wird, hängt de Decki vor ihrem Herz.
16 Wenn Israel aba sich umkehrt zum Herrn, so wird de Decki wägdoe.
17 Dr Herr isch dr Geischt; wo aba dr Geischt vum Herrn isch, do isch Fräiheit.
18 Etze aba luege ma(mir) alli mit ufdecktem Gsicht(Visasch) de Herrlichkeit vum Herrn we in nem Schpegel, un ma(mir) wäre vuklärt in si Bild vu eina Herrlichkeit zue d andere vum Herrn, der dr Geischt isch.