1 Porque sabemos que, se a nossa casa terrestre deste tabernáculo se desfizer, temos de Deus um edifício, uma casa não feita por mãos, eterna, nos céus. 2 E, por isso, também gememos, desejando ser revestidos da nossa habitação, que é do céu; 3 se, todavia, estando vestidos, não formos achados nus. 4 Porque também nós, os que estamos neste tabernáculo, gememos carregados, não porque queremos ser despidos, mas revestidos, para que o mortal seja absorvido pela vida. 5 Ora, quem para isso mesmo nos preparou foi Deus, o qual nos deu também o penhor do Espírito.
6 Pelo que estamos sempre de bom ânimo, sabendo que, enquanto estamos no corpo, vivemos ausentes do Senhor 7 (Porque andamos por fé e não por vista.). 8 Mas temos confiança e desejamos, antes, deixar este corpo, para habitar com o Senhor. 9 Pelo que muito desejamos também ser-lhe agradáveis, quer presentes, quer ausentes. 10 Porque todos devemos comparecer ante o tribunal de Cristo, para que cada um receba segundo o que tiver feito por meio do corpo, ou bem ou mal.
11 Assim que, sabendo o temor que se deve ao Senhor, persuadimos os homens à fé, mas somos manifestos a Deus; e espero que, na vossa consciência, sejamos também manifestos. 12 Porque não nos recomendamos outra vez a vós; mas damo-vos ocasião de vos gloriardes de nós, para que tenhais que responder aos que se gloriam na aparência e não no coração. 13 Porque, se enlouquecemos, é para Deus; e, se conservamos o juízo, é para vós. 14 Porque o amor de Cristo nos constrange, julgando nós assim: que, se um morreu por todos, logo, todos morreram. 15 E ele morreu por todos, para que os que vivem não vivam mais para si, mas para aquele que por eles morreu e ressuscitou. 16 Assim que, daqui por diante, a ninguém conhecemos segundo a carne; e, ainda que também tenhamos conhecido Cristo segundo a carne, contudo, agora, já o não conhecemos desse modo. 17 Assim que, se alguém está em Cristo, nova criatura é: as coisas velhas já passaram; eis que tudo se fez novo.
18 E tudo isso provém de Deus, que nos reconciliou consigo mesmo por Jesus Cristo e nos deu o ministério da reconciliação, 19 isto é, Deus estava em Cristo reconciliando consigo o mundo, não lhes imputando os seus pecados, e pôs em nós a palavra da reconciliação. 20 De sorte que somos embaixadores da parte de Cristo, como se Deus por nós rogasse. Rogamos-vos, pois, da parte de Cristo que vos reconcilieis com Deus. 21 Àquele que não conheceu pecado, o fez pecado por nós; para que, nele, fôssemos feitos justiça de Deus.
1 Denn ma(mir) wisse: wenn unsa irdisches Hus, de Hitte, abbroche wird, so hän ma(mir) ä Bäu, vu Gott bäut, ä Hus, nit mit Händ(Pfode) gmacht, des ewige isch im Himmel.
2 Denn drum jommere ma(mir) au un sehne uns(us) dnohch, daß ma(mir) mit unserem Hus, des vum Himmel isch, azogä wäre,
3 wel ma(mir) dann(dnoh) azogä un nit nackt gfunde wäre.
4 Denn solang ma(mir) in der Hitte sin, jommere ma(mir) un sin bschwert, wel ma(mir) leba nit üszogä, sundern azogä wäre wen, dmit des Schterbliche vuschlunge(gfrässä) wird vum Läbä.
5 Der uns(us) aba dzue gmacht het, des isch Gott, der uns(us) als Pfand d Geischt ge het.
6 So sin ma(mir) denn alliziit getroscht un wisse: solang ma(mir) im Leib (Ranze) huse, vuwiele ma(mir) wiet vum Herrn;
7 denn ma(mir) wandle im Glaube un nit im Klotze(Luege).
8 Mir sin aba getroscht un hän vielme Luscht, d Leib (Ranze) z vulo un dheim z si bim Herrn.
9 Drum setzä ma(mir) au unsri Ehri dori, ob ma(mir) dheim sin odr in dr Fremdi, daß ma(mir) nem gfalle.
10 Denn ma(mir) mese alli bekannt wäre vor rem Richtaschtuehl Chrischti, dmit jeda si Lohn gregt fir des, was sa(er) doe het bi Läbziite, s isch guet odr bese.
11 Wel ma(mir) etze wisse, daß dr Herr z firchte isch, sueche ma(mir) Mensche z gwinne; aba vor Gott sin ma(mir) bekannt. Ich hoffe aba, daß ma(mir) au vor äirem Gwisse bekannt sin.
12 Dmit empfehle ma(mir) uns(us) nit abamols bi äich, sundern gen äich Alaß, äich unsa z rehme, dmit ihr sage kennt däne, de sich vum Üußere rehme un nit vum Herz üs.
13 Denn wenn ma(mir) üßa uns(us) ware, so war`s fir Gott; sin ma(mir) aba bsunne, so sin ma(mir)'s fir äich.
14 Denn de Liebe (Lebi) Chrischti drängt uns(us), zmol ma(mir) ibaziigt sin, daß, wenn eina fir alli gschtorbe isch, so sin sie alli gschtorbe.
15 Un na(er) isch drum fir alli gschtorbe, dmit, de do läbä, etze nit sich selbscha läbä, sundern däm, der fir sie gschtorbe un ufgschtande isch.
16 Drum kennen ma(mir) vu etze a nemads me nohch rem Fleisch; un au wenn ma(mir) Chrischtus kennt hän nohch rem Fleisch, so kenne ma(mir) nen doch etzed so nimi.
17 Drum: Isch jemads in Chrischtus, so isch scha(er) ä näjes(naies) Gschöpf; des Alte isch vugange, lueg, Näjes(Naies) isch wore.
18 Aba des ällei vu Gott, der uns(us) mit sich selba vusehnt het durch Chrischtus un uns(us) des Amt ge, des de Vusehnig predigt.
19 Denn Gott war in Chrischtus un vusehnt de Welt mit sich selba un rechnet ne ihri Sinde nit zue un het unda uns(us) ufgrichtet des Wort vu dr Vusehnig.
20 So sin ma(mir) etze Botschafter an Chrischti Schtatt, denn Gott ermahnt durch uns(us); so bitte ma(mir) etze an Chrischti Schtatt: Len äich vusehne mit Gott!
21 Denn na(er) het den, der vu keina Sinde gwißt het, fir uns(us) als Sinde gmacht, dmit ma(mir) in nem de Grechtigkeit hätte, de vor Gott gilt.