1 Portanto, agora, nenhuma condenação há para os que estão em Cristo Jesus, que não andam segundo a carne, mas segundo o espírito. 2 Porque a lei do Espírito de vida, em Cristo Jesus, me livrou da lei do pecado e da morte. 3 Porquanto, o que era impossível à lei, visto como estava enferma pela carne, Deus, enviando o seu Filho em semelhança da carne do pecado, pelo pecado condenou o pecado na carne, 4 para que a justiça da lei se cumprisse em nós, que não andamos segundo a carne, mas segundo o Espírito. 5 Porque os que são segundo a carne inclinam-se para as coisas da carne; mas os que são segundo o Espírito, para as coisas do Espírito. 6 Porque a inclinação da carne é morte; mas a inclinação do Espírito é vida e paz. 7 Porquanto a inclinação da carne é inimizade contra Deus, pois não é sujeita à lei de Deus, nem, em verdade, o pode ser. 8 Portanto, os que estão na carne não podem agradar a Deus. 9 Vós, porém, não estais na carne, mas no Espírito, se é que o Espírito de Deus habita em vós. Mas, se alguém não tem o Espírito de Cristo, esse tal não é dele. 10 E, se Cristo está em vós, o corpo, na verdade, está morto por causa do pecado, mas o espírito vive por causa da justiça. 11 E, se o Espírito daquele que dos mortos ressuscitou a Jesus habita em vós, aquele que dos mortos ressuscitou a Cristo também vivificará o vosso corpo mortal, pelo seu Espírito que em vós habita.
12 De maneira que, irmãos, somos devedores, não à carne para viver segundo a carne, 13 porque, se viverdes segundo a carne, morrereis; mas, se pelo espírito mortificardes as obras do corpo, vivereis. 14 Porque todos os que são guiados pelo Espírito de Deus, esses são filhos de Deus. 15 Porque não recebestes o espírito de escravidão, para, outra vez, estardes em temor, mas recebestes o espírito de adoção de filhos, pelo qual clamamos: Aba, Pai. 16 O mesmo Espírito testifica com o nosso espírito que somos filhos de Deus. 17 E, se nós somos filhos, somos, logo, herdeiros também, herdeiros de Deus e coerdeiros de Cristo; se é certo que com ele padecemos, para que também com ele sejamos glorificados.
18 Porque para mim tenho por certo que as aflições deste tempo presente não são para comparar com a glória que em nós há de ser revelada. 19 Porque a ardente expectação da criatura espera a manifestação dos filhos de Deus. 20 Porque a criação ficou sujeita à vaidade, não por sua vontade, mas por causa do que a sujeitou, 21 na esperança de que também a mesma criatura será libertada da servidão da corrupção, para a liberdade da glória dos filhos de Deus. 22 Porque sabemos que toda a criação geme e está juntamente com dores de parto até agora. 23 E não só ela, mas nós mesmos, que temos as primícias do Espírito, também gememos em nós mesmos, esperando a adoção, a saber, a redenção do nosso corpo. 24 Porque, em esperança, somos salvos. Ora, a esperança que se vê não é esperança; porque o que alguém vê, como o esperará? 25 Mas, se esperamos o que não vemos, com paciência o esperamos.
26 E da mesma maneira também o Espírito ajuda as nossas fraquezas; porque não sabemos o que havemos de pedir como convém, mas o mesmo Espírito intercede por nós com gemidos inexprimíveis. 27 E aquele que examina os corações sabe qual é a intenção do Espírito; e é ele que segundo Deus intercede pelos santos.
28 E sabemos que todas as coisas contribuem juntamente para o bem daqueles que amam a Deus, daqueles que são chamados por seu decreto. 29 Porque os que dantes conheceu, também os predestinou para serem conformes à imagem de seu Filho, a fim de que ele seja o primogênito entre muitos irmãos. 30 E aos que predestinou, a esses também chamou; e aos que chamou, a esses também justificou; e aos que justificou, a esses também glorificou.
31 Que diremos, pois, a estas coisas? Se Deus é por nós, quem será contra nós? 32 Aquele que nem mesmo a seu próprio Filho poupou, antes, o entregou por todos nós, como nos não dará também com ele todas as coisas? 33 Quem intentará acusação contra os escolhidos de Deus? É Deus quem os justifica. 34 Quem os condenará? Pois é Cristo quem morreu ou, antes, quem ressuscitou dentre os mortos, o qual está à direita de Deus, e também intercede por nós. 35 Quem nos separará do amor de Cristo? A tribulação, ou a angústia, ou a perseguição, ou a fome, ou a nudez, ou o perigo, ou a espada? 36 Como está escrito: Por amor de ti somos entregues à morte todo o dia: fomos reputados como ovelhas para o matadouro. 37 Mas em todas estas coisas somos mais do que vencedores, por aquele que nos amou. 38 Porque estou certo de que nem a morte, nem a vida, nem os anjos, nem os principados, nem as potestades, nem o presente, nem o porvir, 39 nem a altura, nem a profundidade, nem alguma outra criatura nos poderá separar do amor de Deus, que está em Cristo Jesus, nosso Senhor!
1 So git`s etze kei Vudammnis fir de, de in Chrischtus Jesus sin.
2 Denn des Gsetz vum Geischt, der lebändig macht in Chrischtus Jesus, het di fräi gmacht vum Gsetz dr Sinde un vum Dod.
3 Denn was däm Gsetz unmeglich war, wel`s durch des Fleisch gschwächt war, des doet Gott: er schickt si Bue in dr Gschtalt vum sindige Fleisches un um dr Sinde wille un vudammt d Sinde im Fleisch,
4 dmit d Grechtigkeit, vum Gsetz gforderet, in uns(us) erfillt wird, de ma(mir) etze nit nohch rem Fleisch läbä, sundern nohch rem Geischt.
5 Denn de do fleischlich sin, de sin fleischlich gsinnt; de aba geischtlich sin, de sin geischtlich gsinnt.
6 Aba fleischlich gsinnt si isch d Dod, un geischtlich gsinnt si isch Läbä un Friede.
7 Denn fleischlich gsinnt si isch Feindschaft gege Gott, wel des Fleisch däm Gsetz Gottes nit folgsam isch; denn s vumag's au nit.
8 De aba fleischlich sin, kenne Gott nit gfalle.
9 Ihr aba sin nit fleischlich, sundern geischtlich, wenn denn Gottes Geischt in äich wohnt. Wer aba Chrischti Geischt nit het, der isch nit si.
10 Wenn aba Chrischtus in äich isch, so isch dr Leib (Ranze) zwar dot um dr Sinde wille, dr Geischt aba isch Läbä um dr Grechtigkeit wille.
11 Wenn etze dr Geischt vu däm, der wo Jesus vu d Dote uferweckt het, in äich wohnt, so wird da(er), der wo Chrischtus vu d Dote uferweckt het, au äiri schterbliche Leiba (Ranze) lebändig mache durch si Geischt, der in äich wohnt.
12 So sin ma(mir) etze, lebi Breda, nit däm Fleisch schuldig, daß ma(mir) nohch rem Fleisch läbä.
13 Denn wenn ihr nohch rem Fleisch läbt, so den na schterbe mese; wenn ihr aba durch d Geischt de Tade vum Fleisch ablege(umbringe), so den na läbä.
14 Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda.
15 Denn ihr hän nit ä knechtische Geischt gregt, daß sa äich abamols firchte men; sundern ihr hän ä kindliche Geischt gregt, durch den ma(mir) röfä: Abba, liebe Vada (Babbe)!
16 Dr Geischt selbscht git Ziignis unsam Geischt, daß ma(mir) Gottes Kinda sin.
17 Sind ma(mir) aba Kinda, so sin ma(mir) au Erbe, nämlich Gottes Erbe un Miterbe Chrischti, wenn ma(mir) denn mit nem liede, dmit ma(mir) au mit zue d Herrlichkeit erhobe wäre.
18 Denn i(ich) bi ibaziigt, daß de Ziit vu d Liede nit ins Gwicht flege gegeiba dr Herrlichkeit, de an uns(us) zeigt (offenbart) wäre soll.
19 Denn des ängschtliche Harre vu d Gschöpf wartet druf, daß de Kinda Gottes bekannt wäre.
20 D Schöpfig isch jo undaworfe dr Vugänglichkeit - ohni ihr Wille, sundern durch den, der sie undaworfe het -, doch uf Hoffnig;
21 denn au de Schöpfig wird fräi wäre vu d Knechtschaft dr Vugänglichkeit zue d herrliche Fräiheit vu d Kinda Gottes.
22 Denn ma(mir) wisse, daß de ganzi Schöpfig bis zue däm Etze mit uns(us) seufzt un angscht het.
23 Nit ällei aba sie, sundern au mir selba, de ma(mir) d Geischt als Erstlingsgabe hän, seufze in uns(us) selba un sehne uns(us) nohch d Kindschaft, d Erlesig vu unsrem Leib (Ranze).
24 Denn ma(mir) sin zwar grettet, doch uf Hoffnig. D Hoffnig aba, de ma sieht, isch nit Hoffnig; denn we ka ma uf des hoffe, was ma sieht?
25 Wenn ma(mir) aba uf des hoffe, was ma(mir) nit sähn, so warte ma(mir) druf in Geduld.
26 Eso hilft au dr Geischt unsra Schwachheit uf. Denn ma(mir) wisse nit, was ma(mir) bäte solle, we sich's kert; sundern dr Geischt selbscht vutritt uns(us) mit unüsschprechliche Seufze.
27 Der aba de Herze erforscht, der weiß, woruf dr Sinn (s Gmeht) vum Geischt grichtet isch; denn na(er) vutritt di Heilige, we`s Gott gfalle doet.
28 Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin.
29 Denn de na(er) üsgwält het, de het da(er) au vorherbschtimmt, daß sie glich si solle däm Bild vu sinem Bue, dmit der d Erschtgeborene isch unda viele Breda.
30 De er aba vorherbschtimmt het, de het da(er) au bruefe; de na(er) aba bruefe het, de het da(er) au Grecht gmacht; de na(er) aba Grecht gmacht het, de het da(er) au vuherrlicht.
31 Was wen ma(mir) etze dozue sage? Isch Gott fir uns(us), wer ka gege uns(us) si?
32 Der au si eigene Bue nit vuschont het, sundern het nen fir uns(us) alli hige - we soll la(er) uns(us) mit nem nit alles schenke?
33 Wer will de Üserwählte Gottes bschuldige? Gott isch do, der Grecht macht.
34 Wer will vudamme? Chrischtus Jesus isch do, der gschtorbe isch, noh vielme, der au uferweckt isch, der zue d Rechte Gottes isch un uns(us) vutritt.
35 Wer will uns(us) trenne vu d Lebi (Liebe) Chrischti? Trebsal odr Angscht odr Vufolgig odr Hunga odr Nackedei (Blöße) odr Gfahr odr Schwert?
36 we gschriebe schtoht (Psalm 44,23): "Wägä dir wäre ma(mir) umbrocht d ganze Dag; ma(mir) sin gachtet we Schlachtvieh."
37 Aba in däm alle ibawinde ma(mir) wit durch den, der uns(us) gliebt (leb ka) het.
38 Denn i(ich) bi gwiß, daß nit Dod noh Läbä, nit Engel noh Mächte noh Gwalte, nit Gegäwärtiges noh Zuekinftiges,
39 nit Hohes noh Defes noh ä anderi Gschöpf uns(us) trenne ka vu d Lebi (Liebe) Gottes, de in Chrischtus Jesus isch, unsam Herr.