Consagração a Deus. Humildade e fidelidade no uso de seus dons

1 Rogo-vos, pois, irmãos, pela compaixão de Deus, que apresenteis o vosso corpo em sacrifício vivo, santo e agradável a Deus, que é o vosso culto racional. 2 E não vos conformeis com este mundo, mas transformai-vos pela renovação do vosso entendimento, para que experimenteis qual seja a boa, agradável e perfeita vontade de Deus.

3 Porque, pela graça que me é dada, digo a cada um dentre vós que não saiba mais do que convém saber, mas que saiba com temperança, conforme a medida da fé que Deus repartiu a cada um. 4 Porque assim como em um corpo temos muitos membros, e nem todos os membros têm a mesma operação, 5 assim nós, que somos muitos, somos um só corpo em Cristo, mas individualmente somos membros uns dos outros. 6 De modo que, tendo diferentes dons, segundo a graça que nos é dada: se é profecia, seja ela segundo a medida da fé; 7 se é ministério, seja em ministrar; se é ensinar, haja dedicação ao ensino; 8 ou o que exorta, use esse dom em exortar; o que reparte, faça-o com liberalidade; o que preside, com cuidado; o que exercita misericórdia, com alegria.

O amor, o fervor, a humildade, a beneficência

9 O amor seja não fingido. Aborrecei o mal e apegai-vos ao bem. 10 Amai-vos cordialmente uns aos outros com amor fraternal, preferindo-vos em honra uns aos outros. 11 Não sejais vagarosos no cuidado; sede fervorosos no espírito, servindo ao Senhor; 12 alegrai-vos na esperança, sede pacientes na tribulação, perseverai na oração; 13 comunicai com os santos nas suas necessidades, segui a hospitalidade; 14 abençoai aos que vos perseguem; abençoai e não amaldiçoeis. 15 Alegrai-vos com os que se alegram e chorai com os que choram. 16 Sede unânimes entre vós; não ambicioneis coisas altas, mas acomodai-vos às humildes; não sejais sábios em vós mesmos. 17 A ninguém torneis mal por mal; procurai as coisas honestas perante todos os homens. 18 Se for possível, quanto estiver em vós, tende paz com todos os homens. 19 Não vos vingueis a vós mesmos, amados, mas dai lugar à ira, porque está escrito: Minha é a vingança; eu recompensarei, diz o Senhor. 20 Portanto, se o teu inimigo tiver fome, dá-lhe de comer; se tiver sede, dá-lhe de beber; porque, fazendo isto, amontoarás brasas de fogo sobre a sua cabeça. 21 Não te deixes vencer do mal, mas vence o mal com o bem.

1 Ich vumahn äich etze, lebi Breda, durch de Barmherzigkeit Gottes, daß ihr äiri Leiba (Ranze) higän als ä Opfa, des lebändig, heilig un Gott ä freud isch. Des isch äira vuninftige Gottesdenscht.

2 Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.

3 Denn i(ich) sag durch de Gnade, de ma(mir) ge isch, jeda unda äich, daß nemads me vu sich halte soll, als sich's kert z halte, sundern daß sa(er) maßvoll vu sich halte(denkt),jeda, we Gott des Maß vum Glaube usdeilt het.

4 Denn we ma(mir) am Leib (Ranze) vieli Glieda hän, aba nit alli Glieda dieselb Ufgab hän,

5 so sin ma(mir) vieli ä Leib (Ranze) in Chrischtus, aba undaänanda isch eina vum andere Glied,

6 un hän vuschiedeni Gabe noh dr Gnade, de uns(us) ge isch. Isch jemads prophetisches ge, so ebt da(er) sie däm Glaube glich.

7 Isch jemads ä Amt ge, so dient da(er). Isch jemads Lehr ge, so lehrt da(er).

8 Isch jemads s Vumahne ge, so vumahn na(er). Gibt jemads, so gib da(er) mit luterem Sinn (Gmeht). Schtoht jemads dr Gmeinde vor, so isch scha(er) genau. Ebt jemads Barmherzigkeit, so doets da`s(er's) gern.

9 Di Lebi (Liebe) isch ohni Falsch. Haßt des Bese, hängt däm Guete a.

10 Di bruedalichi Lebi (Liebe) undaänanda isch herzlig. Eina kummt däm andere mit Ehrerbietig zvor.

11 Sin nit träg(full) in däm, was ihr doe sollt. Sin brennend im Geischt. Dient däm Herrn.

12 Sin frehlich in Hoffnig, geduldig in Trebsal, imma im Gebet.

13 Nähme äich dr Nöte dr Heilige a. Ebt Gastfreundschaft.

14 Segne, de äich jage; segne, un flueche nit.

15 Fräie(Freuet) äich mit d Frehliche un hiile mit d Hiilende.

16 Sin vu einem Sinn undaänanda. Trachte nit nohch hohe Dinge, sundern hebet (haltet) äich rab zue d gringe. Halte äich nit selbscht fir schlau.

17 Vugelte nemads Beses mit Besem. Sin uf Guetes iggschtelt(üs) gegeiba jedem.

18 Isch's meglich, soviel an äich liet, so hän mit alle Mensche Friede.

19 Räche äich nit selba, mini Liebe, sundern gen Platz däm Zorn (Wuet) Gottes; denn s schtoht gschriebe (5. Moses 32,35): "Die Rache isch mi; i(ich) will zruck ge, sait dr Herr."

20 Vielmeh, "wenn di Fäind hunga het, gib nem z ässä; durschtig isch, gib nem z trinke. Wenn dü des doesch, so wirsch dü feurigi Kohle uf si Schädel sammeln" (Sprich 25,21.22).

21 Loß di nit vum Bese ibawinde, sundern ibawind des Bese mit Gutem.