1 Mas nós que somos fortes devemos suportar as fraquezas dos fracos e não agradar a nós mesmos. 2 Portanto, cada um de nós agrade ao seu próximo no que é bom para edificação. 3 Porque também Cristo não agradou a si mesmo, mas, como está escrito: Sobre mim caíram as injúrias dos que te injuriavam. 4 Porque tudo que dantes foi escrito para nosso ensino foi escrito, para que, pela paciência e consolação das Escrituras, tenhamos esperança. 5 Ora, o Deus de paciência e consolação vos conceda o mesmo sentimento uns para com os outros, segundo Cristo Jesus, 6 para que concordes, a uma boca, glorifiqueis ao Deus e Pai de nosso Senhor Jesus Cristo.
7 Portanto, recebei-vos uns aos outros, como também Cristo nos recebeu para glória de Deus. 8 Digo, pois, que Jesus Cristo foi ministro da circuncisão, por causa da verdade de Deus, para que confirmasse as promessas feitas aos pais; 9 e para que os gentios glorifiquem a Deus pela sua misericórdia, como está escrito: Portanto, eu te louvarei entre os gentios e cantarei ao teu nome. 10 E outra vez diz: Alegrai-vos, gentios, com o seu povo. 11 E outra vez: Louvai ao Senhor, todos os gentios, e celebrai-o todos os povos. 12 E outra vez diz Isaías: Uma raiz em Jessé haverá, e, naquele que se levantar para reger os gentios, os gentios esperarão. 13 Ora, o Deus de esperança vos encha de todo o gozo e paz em crença, para que abundeis em esperança pela virtude do Espírito Santo.
14 Eu próprio, meus irmãos, certo estou, a respeito de vós, que vós mesmos estais cheios de bondade, cheios de todo o conhecimento, podendo admoestar-vos uns aos outros. 15 Mas, irmãos, em parte vos escrevi mais ousadamente, como para vos trazer outra vez isto à memória, pela graça que por Deus me foi dada, 16 que eu seja ministro de Jesus Cristo entre os gentios, ministrando o evangelho de Deus, para que seja agradável a oferta dos gentios, santificada pelo Espírito Santo. 17 De sorte que tenho glória em Jesus Cristo nas coisas que pertencem a Deus. 18 Porque não ousaria dizer coisa alguma, que Cristo por mim não tenha feito, para obediência dos gentios, por palavra e por obras; 19 pelo poder dos sinais e prodígios, na virtude do Espírito de Deus; de maneira que, desde Jerusalém e arredores até ao Ilírico, tenho pregado o evangelho de Jesus Cristo. 20 E desta maneira me esforcei por anunciar o evangelho, não onde Cristo houvera sido nomeado, para não edificar sobre fundamento alheio; 21 antes, como está escrito: Aqueles a quem não foi anunciado o verão, e os que não ouviram o entenderão.
22 Pelo que também muitas vezes tenho sido impedido de ir ter convosco. 23 Mas, agora, que não tenho mais demora nestes sítios, e tendo já há muitos anos grande desejo de ir ter convosco, 24 quando partir para a Espanha, irei ter convosco; pois espero que, de passagem, vos verei e que para lá seja encaminhado por vós, depois de ter gozado um pouco da vossa companhia. 25 Mas, agora, vou a Jerusalém para ministrar aos santos. 26 Porque pareceu bem à Macedônia e à Acaia fazerem uma coleta para os pobres dentre os santos que estão em Jerusalém. 27 Isto lhes pareceu bem, como devedores que são para com eles. Porque, se os gentios foram participantes dos seus bens espirituais, devem também ministrar-lhes os temporais. 28 Assim que, concluído isto, e havendo-lhes consignado este fruto, de lá, passando por vós, irei à Espanha. 29 E bem sei que, indo ter convosco, chegarei com a plenitude da bênção do evangelho de Cristo.
30 E rogo-vos, irmãos, por nosso Senhor Jesus Cristo e pelo amor do Espírito, que combatais comigo nas vossas orações por mim a Deus, 31 para que seja livre dos rebeldes que estão na Judeia, e que esta minha administração, que em Jerusalém faço, seja bem-aceita pelos santos; 32 a fim de que, pela vontade de Deus, chegue a vós com alegria e possa recrear-me convosco. 33 E o Deus de paz seja com todos vós. Amém!
1 Mir aba, de ma(mir) stark sin, solle des Unvumege vu d Schwache trage un nit Gfalle an uns(us) selba ha.
2 Jeda vu uns(us) läbt so, daß sa(er) sinem Nächschte gfallt zum Guete un zue d Erbauig.
3 Denn au Chrischtus het nit a sich selbscht Gfalle ka, sundern we gschriebe schtoht (Psalm 69,10): «De Schmach vu däne, de dich bschimpfe, sin uf mich gflogä."
4 Denn was zvor gschriebe isch, des isch uns(us) als Lehr gschriebä, dmit ma(mir) durch Geduld un d Troscht vu d Schrift Hoffnig hän.
5 Gott aba vu d Geduld un vum Troscht gib äich, daß ihr iträchtig gsinnt sin undaänanda, Chrischtus Jesus gmäß,
6 dmit ihr imetig mit nem Mul (Gosch) Gott lobe, d Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus.
7 Drum nämme änanda a, we Chrischtus äich agnumme het zue Gottes Lob.
8 Denn i(ich) sag: Chrischtus isch ä Diena dr Jude wore um dr Wahrhaftigkeit Gottes wägä, um de Vuheißige (Vuschpreche) zue bschtätige, de d Vädere ge sin;
9 de Heide aba solle Gott lobe um dr Barmherzigkeit wägä, we gschriebe schtoht (Psalm 18,50): «Dorum will i di lobe unda d Heide un dinem Name singen."
10 Un nomol heißt´s (5. Moses 32,43): «Fraie äich, ihr Heide, mit sinem Volk!"
11 Un nomol (Psalm 117,1): «Lobet d Herrn, alli Heide, un preise nen, alli Velka!"
12 Un nomol sait Jesaja (Jesaja 11,10): «S wird kumme dr Sproß üs dr Wurzle Isais un wird ufschtoh, um z herrsche iba de Heide; uf das de Heide hoffe wäre."
13 D Gott vu d Hoffnig aba mach äich mit alle Fräid(Freud) voll un Friede im Glaube, daß ihr imma rich sin an Hoffnig durch de Kraft vum heiligem Geischt.
14 Ich weiß aba selbscht arg wohl vu äich, lebi Breda, daß au ihr selba voll Geti sin, erfillt mit allem Wisse, so daß ihr äich undaänanda vumahne kennt.
15 Ich ha´s aba trozdem gwagt un äich manches gschriebä, um äich zue erinnere kraft dr Gnade, de ma(mir) vu Gott ge isch,
16 dmit i(ich) ä Diena Chrischti Jesus unda d Heide bin, um des Evangelium Gottes prieschterlich uszrichte, dmit de Heide ä Opfa wäre, des Gott ä freud isch, gheiligt durch d heilige Geischt.
17 Drum ka i(ich) mi rehme in Chrischtus Jesus vor Gott.
18 Denn i(ich) wär nit wage, vu ebis z schwätze, des nit Chrischtus durch mi gwirkt het, um de Heide zum Folge (Brav si) z bringe durch Wort un Gschafftes,
19 in dr Kraft vu Zeiche un Wunda un in d Kraft vum Geischt Gottes. So ha i(ich) vu Jerusalem üs ringsumher bis nohch Illyrien des Evangelium vum Chrischtus voll usgrichtet.
20 Däbi ha i(ich) mi Ehri dodra bschtimmt, des Evangelium z predige, wo Chrischti Name noh nit bkannt isch, dmit i(ich) nit uf ä fremde Grund bäut hät,
21 sundern i(ich) ha doe, we´s gschriebe schtoht (Jesaja 52,15): «Däne nigs vu nem vukindigt worde isch, de solle säh, un de nigs ghärt hän, solle vuschtoh."
22 Des isch au d Grund, wurum i(ich) so vieli Mol dra ghindat wore bi, zue äich z kumme.
23 Etze aba ha i(ich) keini Ufgabe me in däne Lända, ha aba sit vieli Johr des Vulange, zue äich z kumme,
24 wenn i(ich) nohch Spanien reise wir. Denn i(ich) hoff, daß i(ich) bi äich durchreis un äich säh ka un vu äich derthi wietagleitet wir, doch so, daß i(ich) mi zvor ä weng an äich erquick.
25 Etze aba fahr i(ich) hi nohch Jerusalem, um d Heilige z diene.
26 Denn de in Mazedonie un Achaja hän willig ä Gabe zsämmeglegt fir de Armi unda d Heilige in Jerusalem.
27 Sie hän's willig doe un sin au ihri Schuldna. Denn wenn de Heide a ihre geischtliche Gabe Adeil gregä hän, isch s recht un billig, daß sie ne au mit leibliche Gabe Denscht erwiese.
28 Wenn i(ich) des etze üsgrichtet un nene d Ertrag zuevalässig ibage ha, will i(ich) vu äich üs nohch Spanien ze.
29 Ich weiß aba, wenn i(ich) zue äich kumm, daß i(ich) mit däm volle Sege Chrischti kumme wir.
30 Ich vumahn äich aba, lebi Breda, durch unseren Herrn Jesus Chrischtus un durch de Lebi (Liebe) vum Geischt, daß ihr ma(mir) kämpfe helft durch äiri Gebete fir mich zue Gott,
31 dmit i(ich) errettet wir vu d Ungläubige in Judäa un mi Denscht, den i(ich) fir Jerusalem doe, d Heilige willkumme isch,
32 dmit i(ich) mit Fräid(Freud) zue äich kumm noh Gottes Wille un mi mit äich erquick.
33 D Gott vum Friede aba isch mit äich allene! Amen.