A incredulidade dos irmãos de Jesus

1 E, depois disso, Jesus andava pela Galileia e não queria andar pela Judeia, pois os judeus procuravam matá-lo. 2 E estava próxima a festa dos judeus chamada de Festa dos Tabernáculos. 3 Disseram-lhe, pois, seus irmãos: Sai daqui e vai para a Judeia, para que também os teus discípulos vejam as obras que fazes. 4 Porque não há ninguém que procure ser conhecido que faça coisa alguma em oculto. Se fazes essas coisas, manifesta-te ao mundo. 5 Porque nem mesmo seus irmãos criam nele. 6 Disse-lhes, pois, Jesus: Ainda não é chegado o meu tempo, mas o vosso tempo sempre está pronto. 7 O mundo não vos pode odiar, mas ele me odeia a mim, porquanto dele testifico que as suas obras são más. 8 Subi vós a esta festa; eu não subo ainda a esta festa, porque ainda o meu tempo não está cumprido. 9 E, havendo-lhes dito isso, ficou na Galileia.

Jesus ensina no templo na Festa dos Tabernáculos. Dissensão entre os judeus

10 Mas, quando seus irmãos tinham subido à festa, então, subiu ele também não manifestamente, mas como em oculto. 11 Ora, os judeus procuravam-no na festa e diziam: Onde está ele? 12 E havia grande murmuração entre a multidão a respeito dele. Diziam alguns: Ele é bom. E outros diziam: Não; antes, engana o povo. 13 Todavia, ninguém falava dele abertamente, por medo dos judeus.

14 Mas, no meio da festa, subiu Jesus ao templo e ensinava. 15 E os judeus maravilhavam-se, dizendo: Como sabe este letras, não as tendo aprendido? 16 Jesus respondeu e disse-lhes: A minha doutrina não é minha, mas daquele que me enviou. 17 Se alguém quiser fazer a vontade dele, pela mesma doutrina, conhecerá se ela é de Deus ou se eu falo de mim mesmo. 18 Quem fala de si mesmo busca a sua própria glória, mas o que busca a glória daquele que o enviou, esse é verdadeiro, e não há nele injustiça. 19 Não vos deu Moisés a lei? E nenhum de vós observa a lei. Por que procurais matar-me? 20 A multidão respondeu e disse: Tens demônio; quem procura matar-te? 21 Respondeu Jesus e disse-lhes: Fiz uma obra, e todos vos maravilhais. 22 Pelo motivo de que Moisés vos deu a circuncisão (não que fosse de Moisés, mas dos pais), no sábado circuncidais um homem. 23 Se o homem recebe a circuncisão no sábado, para que a lei de Moisés não seja quebrantada, indignais-vos contra mim, porque, no sábado, curei de todo um homem? 24 Não julgueis segundo a aparência, mas julgai segundo a reta justiça.

25 Então, alguns dos de Jerusalém diziam: Não é este o que procuram matar? 26 E ei-lo aí está falando abertamente, e nada lhe dizem. Porventura, sabem, verdadeiramente, os príncipes, que este é o Cristo? 27 Todavia, bem sabemos de onde este é; mas, quando vier o Cristo, ninguém saberá de onde ele é. 28 Clamava, pois, Jesus no templo, ensinando e dizendo: Vós me conheceis e sabeis de onde sou; e eu não vim de mim mesmo, mas aquele que me enviou é verdadeiro, o qual vós não conheceis. 29 Mas eu conheço-o, porque dele sou, e ele me enviou. 30 Procuravam, pois, prendê-lo, mas ninguém lançou mão dele, porque ainda não era chegada a sua hora. 31 E muitos da multidão creram nele e diziam: Quando o Cristo vier, fará ainda mais sinais do que os que este tem feito?

32 Os fariseus ouviram que a multidão murmurava dele essas coisas; e os fariseus e os principais dos sacerdotes mandaram servidores para o prenderem. 33 Disse-lhes, pois, Jesus: Ainda um pouco de tempo estou convosco e, depois, vou para aquele que me enviou. 34 Vós me buscareis e não me achareis; e aonde eu estou vós não podeis vir. 35 Disseram, pois, os judeus uns para os outros: Para onde irá este, que o não acharemos? Irá, porventura, para os dispersos entre os gregos e ensinará os gregos? 36 Que palavra é esta que disse: Buscar-me-eis e não me achareis; e: Aonde eu estou, vós não podeis ir?

37 E, no último dia, o grande dia da festa, Jesus pôs-se em pé e clamou, dizendo: Se alguém tem sede, que venha a mim e beba. 38 Quem crê em mim, como diz a Escritura, rios de água viva correrão do seu ventre. 39 E isso disse ele do Espírito, que haviam de receber os que nele cressem; porque o Espírito Santo ainda não fora dado, por ainda Jesus não ter sido glorificado.

40 Então, muitos da multidão, ouvindo essa palavra, diziam: Verdadeiramente, este é o Profeta. 41 Outros diziam: Este é o Cristo; mas diziam outros: Vem, pois, o Cristo da Galileia? 42 Não diz a Escritura que o Cristo vem da descendência de Davi e de Belém, da aldeia de onde era Davi? 43 Assim, entre o povo havia dissensão por causa dele. 44 E alguns deles queriam prendê-lo, mas ninguém lançou mão dele.

45 E os servidores foram ter com os principais dos sacerdotes e fariseus; e eles lhes perguntaram: Por que o não trouxestes? 46 Responderam os servidores: Nunca homem algum falou assim como este homem. 47 Responderam-lhes, pois, os fariseus: Também vós fostes enganados? 48 Creu nele, porventura, algum dos principais ou dos fariseus? 49 Mas esta multidão, que não sabe a lei, é maldita. 50 Nicodemos, que era um deles (o que de noite fora ter com Jesus), disse-lhes: 51 Porventura, condena a nossa lei um homem sem primeiro o ouvir e ter conhecimento do que faz? 52 Responderam eles e disseram-lhe: És tu também da Galileia? Examina e verás que da Galileia nenhum profeta surgiu. 53 E cada um foi para sua casa.

1 Dnohch zeht Jesus umä in Galiläa; denn na(er) wot nit in Judäa umherzehe, wel nem d Jude noh rem Läbä vulange.

2 S war aba nooch des Laubhittefescht vu d Jude.

3 Do sage sini Breda zue nem: Mach di uf vu do un gang nohch Judäa, dmit au dini Jinger de Sache (Werke) sähn, de dü doesch.

4 Nemad doet ebis im Vuborgene un will doch vor ällei ebis gelte. Willsch dü des, so zeig di vor d Welt.

5 Denn au sini Breda glaubte nit a nen.

6 Do sait Jesus zue nene: Mini Ziit isch noh nit do, äiri Ziit isch allewäg do.

7 D Welt ka äich nit hass. Mich aba haßt sie, denn i(ich) beziig vu ihr, daß ihri Sache (Werke) bes sin.

8 Gehn ihr nuf zum Fescht! Ich will nit nufgoh zue däm Fescht, denn mi Ziit isch noh nit do.

9 Des het da gsait un bliebt in Galiläa.

10 Als aba sini Breda nufgange ware zum Fescht, do goht au er nuf, nit vor ällei, sundern heimlich.

11 Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha?

12 Un s war ä großes Gemurmel (Tuschelei) iba nen im Volk. Ä baar sage: Er isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na(er) vufihrt s Volk (d Lit).

13 Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen üs Angscht vor d Jude.

14 Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt.

15 Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na(er)`s doch nit gelernt het?

16 Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma(mir), sundern vu däm, der mi gschickt het.

17 Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da(er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i(ich) vu ma(mir) selbscht üs schwätz.

18 Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem.

19 Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un nemads unda äich doet`s Gsetz. Wurum sueche ihr mi umzbringe?

20 D Lit gän zantwort: Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe?

21 Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i(ich) doe, un s wundert äich alli.

22 Moses het äich doch de Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Mensche au am Sabbat.

23 Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche wär, was zirne ihr dann(dnoh) ma(mir), wel i(ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha?

24 Richte nit nohch däm, was vor Aug isch, sundern richte Grecht.

25 Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche?

26 Un lueg, er schwätzt fräi un vor ällei, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa(er) dr Chrischtus isch?

27 Doch ma(mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher er isch.

28 Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich alli un wißt, wuher i(ich) bi. Aba nit vu ma(mir) selba üs bi i(ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt.

29 Ich aba kenn nen; denn i(ich) bi vu nem, un na(er) het mi gschickt.

30 Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do.

31 Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da(er) etwa me Zeiche doe, als der doe het?

32 Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schickte d Hohenpriester un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle.

33 Do sait Jesus zue nene: Ich bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann(dnoh) gang i(ich) hi zue däm, der mi gschickt het.

34 Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, kenne na nit hikumme.

35 Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma(mir) nen nit find kennte? Will er zue däne go, de in d Zrstreuig unda d Grieche huse, un d Grieche lehre?

36 Was isch des fir ä Wort, des sa(er) uns(us) sait: Ihr den mi sueche un nit find; un wo i(ich) bi, do kenne na nit hikumme ?

37 Aba am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, kunnt Jesus uf un reft: (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma(mir) un trinkt!

38 Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße.

39 Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht.

40 Ä baar etze üs sem Volk, de de Wort ghärt hän, sage: Des isch d Prophet.

41 Anderi sage: Er isch dr Chrischtus. Wieder anderi sage: Soll dr Chrischtus üs Galiläa kumme?

42 Sait nit d Schrift: üs sem Gschlecht David un üs sem Dorf Bethlehem, wo David war, soll dr Chrischtus kumme?

43 So isch sinetwägä Zwitracht in´s Volk kumme.

44 S wen aba ä baar nen packe (fange); aba nemads legt Hand a nen.

45 D Knecht kumme zue d Hohenpriester un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht?

46 D Knecht sage: Nohch ne het ä Mensch so gschwätzt we der.

47 Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse?

48 Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen?

49 Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s.

50 Nikodemus sait zue nene , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war:

51 Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa(er) doe het?

52 Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf.

53 Un jeda goht heim.