1 E, no primeiro dia da semana, Maria Madalena foi ao sepulcro de madrugada, sendo ainda escuro, e viu a pedra tirada do sepulcro. 2 Correu, pois, e foi a Simão Pedro e ao outro discípulo a quem Jesus amava e disse-lhes: Levaram o Senhor do sepulcro, e não sabemos onde o puseram. 3 Então, Pedro saiu com o outro discípulo e foram ao sepulcro. 4 E os dois corriam juntos, mas o outro discípulo correu mais apressadamente do que Pedro e chegou primeiro ao sepulcro. 5 E, abaixando-se, viu no chão os lençóis; todavia, não entrou. 6 Chegou, pois, Simão Pedro, que o seguia, e entrou no sepulcro, e viu no chão os lençóis 7 e que o lenço que tinha estado sobre a sua cabeça não estava com os lençóis, mas enrolado, num lugar à parte. 8 Então, entrou também o outro discípulo, que chegara primeiro ao sepulcro, e viu, e creu. 9 Porque ainda não sabiam a Escritura, que diz que era necessário que ressuscitasse dos mortos. 10 Tornaram, pois, os discípulos para casa.
11 E Maria estava chorando fora, junto ao sepulcro. Estando ela, pois, chorando, abaixou-se para o sepulcro 12 e viu dois anjos vestidos de branco, assentados onde jazera o corpo de Jesus, um à cabeceira e outro aos pés. 13 E disseram-lhe eles: Mulher, por que choras? Ela lhes disse: Porque levaram o meu Senhor, e não sei onde o puseram. 14 E, tendo dito isso, voltou-se para trás e viu Jesus em pé, mas não sabia que era Jesus. 15 Disse-lhe Jesus: Mulher, por que choras? Quem buscas? Ela, cuidando que era o hortelão, disse-lhe: Senhor, se tu o levaste, dize-me onde o puseste, e eu o levarei. 16 Disse-lhe Jesus: Maria! Ela, voltando-se, disse-lhe: Raboni (que quer dizer Mestre)! 17 Disse-lhe Jesus: Não me detenhas, porque ainda não subi para meu Pai, mas vai para meus irmãos e dize-lhes que eu subo para meu Pai e vosso Pai, meu Deus e vosso Deus. 18 Maria Madalena foi e anunciou aos discípulos que vira o Senhor e que ele lhe dissera isso.
19 Chegada, pois, a tarde daquele dia, o primeiro da semana, e cerradas as portas onde os discípulos, com medo dos judeus, se tinham ajuntado, chegou Jesus, e pôs-se no meio, e disse-lhes: Paz seja convosco! 20 E, dizendo isso, mostrou-lhes as mãos e o lado. De sorte que os discípulos se alegraram, vendo o Senhor. 21 Disse-lhes, pois, Jesus outra vez: Paz seja convosco! Assim como o Pai me enviou, também eu vos envio a vós. 22 E, havendo dito isso, assoprou sobre eles e disse-lhes: Recebei o Espírito Santo. 23 Àqueles a quem perdoardes os pecados, lhes são perdoados; e, àqueles a quem os retiverdes, lhes são retidos.
24 Ora, Tomé, um dos doze, chamado Dídimo, não estava com eles quando veio Jesus. 25 Disseram-lhe, pois, os outros discípulos: Vimos o Senhor. Mas ele disse-lhes: Se eu não vir o sinal dos cravos em suas mãos, e não puser o dedo no lugar dos cravos, e não puser a minha mão no seu lado, de maneira nenhuma o crerei.
26 E, oito dias depois, estavam outra vez os seus discípulos dentro, e, com eles, Tomé. Chegou Jesus, estando as portas fechadas, e apresentou-se no meio, e disse: Paz seja convosco! 27 Depois, disse a Tomé: Põe aqui o teu dedo e vê as minhas mãos; chega a tua mão e põe-na no meu lado; não sejas incrédulo, mas crente. 28 Tomé respondeu e disse-lhe: Senhor meu, e Deus meu! 29 Disse-lhe Jesus: Porque me viste, Tomé, creste; bem-aventurados os que não viram e creram!
30 Jesus, pois, operou também, em presença de seus discípulos, muitos outros sinais, que não estão escritos neste livro. 31 Estes, porém, foram escritos para que creiais que Jesus é o Cristo, o Filho de Deus, e para que, crendo, tenhais vida em seu nome.
1 Am erschte Dag vu d Wuche kummt Maria vu Magdala freh, als ses noh finschta war, zum Grab un sieht, daß dr Schtei (Wackes) vum Grab wäg war.
2 Do lauft sie un kummt zum Simon Petrus un zum andere Jinger, den wo Jesus leb(lieb) het, un sait zue nene: Sie hän d Herr wäggnumme üs säm Grab, un ma(mir) wisse nit, wo sie nen higlegt hän.
3 Do goht Petrus un dr andere Jinger üsä, un sie kumme zum Grab.
4 Sin aba de zwei mitänanda glofe, un dr andere Jinger lauft vorus, schneller als Petrus, un kummt zerscht zum Grab,
5 luegt inä un sieht d Liendecha liege; er goht aba nit inä.
6 Do kummt Simon Petrus nohch un goht in s Grab inä un sieht d Liendecha liege,
7 aba des Schweißduech, des Jesus um d Schädel bunde war, nit bi d Liendecha liege, sundern dnäbe, zsämmegwickelt a nem bsundere Plätzli.
8 Do goht au d andere Jinger inä, der wo zerscht zum Grab kumme war, un luegt un glaubt.
9 Denn sie vuschten d Schrift noh nit, daß sa(er) vu d Dote ufschtoh mueß.
10 Do gehn de Jinger wieda heim.
11 Maria aba schtoht druße vor rem Grab un hiilt. Als sie etze hiilt, luegt sie in`s Grab
12 un sieht zwei Engel in wieße Gwända hocke, eina am Kopf un d andere bi d Feß, wo sie d Leiche vu Jesus higlegt hän.
13 Un de sage zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Sie sait zue nene: Sie hän mi Herr wäggnumme, un i(ich) weiß nit, wo sie nen higlegt hän.
14 Un als sie des gsait het, drillt sie sich um un sieht Jesus do schtoh un weiß nit, daß ses Jesus isch.
15 Do sait Jesus zue nare: Wieb, was hiilsch dü? Wen suechsch dü? Sie meint, s isch dr Gärtna, un sait zue nem: Herr, hesch dü nen wägtrage, so sag ma, wo dü nen higlegt hesch; dann(dnoh) will i(ich) nen holen.
16 Do sait Jesus zue nare: Maria! Do drillt sie sich um un sait zue nem uf hebräisch: Rabbuni!, des heißt: Meischta!
17 Do sait Jesus zue nare: Läng mi nit a! denn i(ich) bi noh nit ufgfahre zum Vada (Babbe). Gang aba hi zue minene Breda un sag nene: Ich fahr uf zue minem Vada (Babbe) un zue äirem Vada (Babbe), zue minem Gott un zue äirem Gott.
18 Maria vu Magdala goht un vukindigt d Jinger: Ich ha d Herr gsähne, un des het da zue ma(mir) gsait.
19 Am Obend aba vum erschte Dag vu d Wuche, als d Jinger vusammelt un d Direne vuschlosse ware üs Angscht vor d Jude, kummt Jesus un kunnt midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!
20 Un als sa des gsait het, zeigt da ne d Händ(Pfode) un sini Site. Do wäre d Jinger froh, daß sie d Herr sähn.
21 Do sait Jesus abamols zue nene: Friede isch mit äich! We mich dr Vada (Babbe) gschickt het, so schick i(ich) äich.
22 Un als sa des gsait het, blost er sie a un sait zue nene: Nähme hi d heilige Geischt!
23 Wem ihr d Sinde erlenn, däne däm sin sie erlosse; un wem ma sie bhaltet, däm sin sie bhalte.
24 Thomas aba, der Zwilling gnennt wird, eina vu d Zwöelf, war nit bi nene, als Jesus kumme war.
25 Do sag di andere Jinger zue nem: Mir hän d Herr gsähne. Er aba sait zue nene: Wenn i(ich) nit in sinene Händ(Pfode) de Nägelmal sieh un mi Finga in de Nägelmal lege un mi Hand in sini Site lege darf, ka ich's nit glaube.
26 Un nohch acht Däg ware sini Jinger abamols drinne vusammelt, un Thomas war bi nene. Do kummt Jesus, als de Direne vuschlosse ware, un kummt midde unda sie un sait: Friede isch mit äich!
27 Dnohch sait da zue Thomas: Bring dini Finga her un lueg mini Händ(Pfode) a un schtreck di Hand her un leg sie in mi Site, un blib nit ungläubig, sundern glaub!
28 Thomas git zantwort un sait zue nem: Mi Herr un mi Gott!
29 Do sait Jesus zue nem: Wel dü mich gsähne hesch, Thomas, drum glaubsch dü. Selig sin, de nit sähn un doch glaube!
30 Nohch vieli andere Zeiche doet Jesus vor sinene Jinger, de nit gschriebe sin in däm Boech.
31 De aba sin gschriebe, dmit da glaubt, daß Jesus dr Chrischtus isch, dr Bue Gottes, un dmit da durch d Glaube des Läbä hän in sinem Name.