1 Pelo que, irmãos santos, participantes da vocação celestial, considerai a Jesus Cristo, apóstolo e sumo sacerdote da nossa confissão, 2 sendo fiel ao que o constituiu, como também o foi Moisés em toda a sua casa. 3 Porque ele é tido por digno de tanto maior glória do que Moisés, quanto maior honra do que a casa tem aquele que a edificou. 4 Porque toda casa é edificada por alguém, mas o que edificou todas as coisas é Deus. 5 E, na verdade, Moisés foi fiel em toda a sua casa, como servo, para testemunho das coisas que se haviam de anunciar; 6 mas Cristo, como Filho, sobre a sua própria casa; a qual casa somos nós, se tão somente conservarmos firme a confiança e a glória da esperança até ao fim.
7 Portanto, como diz o Espírito Santo, se ouvirdes hoje a sua voz, 8 não endureçais o vosso coração, como na provocação, no dia da tentação no deserto, 9 onde vossos pais me tentaram, me provaram e viram, por quarenta anos, as minhas obras. 10 Por isso, me indignei contra esta geração e disse: Estes sempre erram em seu coração e não conheceram os meus caminhos. 11 Assim, jurei na minha ira que não entrarão no meu repouso. 12 Vede, irmãos, que nunca haja em qualquer de vós um coração mau e infiel, para se apartar do Deus vivo. 13 Antes, exortai-vos uns aos outros todos os dias, durante o tempo que se chama Hoje, para que nenhum de vós se endureça pelo engano do pecado. 14 Porque nos tornamos participantes de Cristo, se retivermos firmemente o princípio da nossa confiança até ao fim. 15 Enquanto se diz: Hoje, se ouvirdes a sua voz, não endureçais o vosso coração, como na provocação.
16 Porque, havendo-a alguns ouvido, o provocaram; mas não todos os que saíram do Egito por meio de Moisés. 17 Mas com quem se indignou por quarenta anos? Não foi, porventura, com os que pecaram, cujos corpos caíram no deserto? 18 E a quem jurou que não entrariam no seu repouso, senão aos que foram desobedientes? 19 E vemos que não puderam entrar por causa da sua incredulidade.
1 Drum, ihr heilige Breda, de ihr deilhän a dr himmlische Bruefig, luege uf d Aposchtel un Hohenpriester, den ma(mir) bekannt mache, Jesus,
2 der do treu isch däm, der nen gmacht het, we au Moses in Gottes ganzem Hus.
3 Er isch aba greßere Ehri wert als Moses, so we dr Bäuherr vum Hus greßeri Ehri het als des Hus.
4 Denn jedes Hus wird vu jemads bäut; der aba alles bäut het, des isch Gott.
5 Un Moses zwar war treu in Gott sinem ganze Hus als Knecht, zum Ziignis fir des, was schpeta gsait wäre soll,
6 Chrischtus aba war treu als Bue iba Gott si Hus. Si Hus sin ma(mir), wenn ma(mir) des Vuträue un d Röhm dr Hoffnig feschthebä.
7 Drum, we dr heilige Geischt sait (Psalm 95,7-11): "Hiit, wenn ihr sini Schtimm härä den,
8 so vuschtocke äiri Herze nit, we`s bassiert isch bi dr Vubittarig am Dag dr Vusuechig in d Wüschte,
9 wo mi äiri Vädare vusuecht un preft hän un doch mini Werke gsähne hän vierzig Johr lang.
10 Drum wir i(ich) zornig iba des Gschlecht un sag: Immer irre sie im Herz! Aba sie vuschten mi Wäg nit,
11 so daß i(ich) gschwore ha in minem Zorn (Wuet): Sie solle nit zue minere Rueh kumme."
12 Luege zue, liebe Breda, daß keina unda äich ä beses, ungläubiges Herz het, des wäggoht vum lebändige Gott;
13 sundern ermahne äich selba alli Däg, solang´s "hiit" heißt, daß nit jemads unda äich vuschtockt wird durch d Lug vu d Sinde.
14 Denn ma(mir) hän vu Chrischtus ä Adeil gregt, wenn ma(mir) de Zuevasicht vum Afang bis zum End feschthebä.
15 Wenn s heißt: "Hiit, wenn ihr sini Schtimm härä den, so vuschtocke äiri Herze nit, we`s bi dr Vubittarig gschäh isch" -
16 wer het sie denn ghärt un isch bitta wore? Ware's nit alli, de vu Ägypte üszoge sin mit Moses?
17 Un iba wen war Gott zornig vierzig Johr lang? War's nit iba de, de gsindigt hän un dere Leiba (Ranze) in dr Wüschte vufült sin?
18 Wem aba schwor ra(er), daß sie nit zue sinere Rueh kumme solle, wenn nit d Unfolgsame?
19 Un ma(mir) sähn, daß sie nit dohi kumme kenne wägäm Unglaube.