1 E, no fim do sábado, quando já despontava o primeiro dia da semana, Maria Madalena e a outra Maria foram ver o sepulcro. 2 E eis que houvera um grande terremoto, porque um anjo do Senhor, descendo do céu, chegou, removendo a pedra, e sentou-se sobre ela. 3 E o seu aspecto era como um relâmpago, e a sua veste branca como a neve. 4 E os guardas, com medo dele, ficaram muito assombrados e como mortos. 5 Mas o anjo, respondendo, disse às mulheres: Não tenhais medo; pois eu sei que buscai a Jesus, que foi crucificado. 6 Ele não está aqui, porque já ressuscitou, como tinha dito. Vinde e vede o lugar onde o Senhor jazia. 7 Ide, pois, imediatamente, e dizei aos seus discípulos que já ressuscitou dos mortos. E eis que ele vai adiante de vós para a Galileia; ali o vereis. Eis que eu vo-lo tenho dito. 8 E, saindo elas pressurosamente do sepulcro, com temor e grande alegria, correram a anunciá-lo aos seus discípulos. 9 E, indo elas, eis que Jesus lhes sai ao encontro, dizendo: Eu vos saúdo. E elas, chegando, abraçaram os seus pés e o adoraram. 10 Então, Jesus disse-lhes: Não temais; ide dizer a meus irmãos que vão a Galileia e lá me verão.

11 E, quando iam, eis que alguns da guarda, chegando à cidade, anunciaram aos príncipes dos sacerdotes todas as coisas que haviam acontecido. 12 E, congregados eles com os anciãos e tomando conselho entre si, deram muito dinheiro aos soldados, ordenando: 13 Dizei: Vieram de noite os seus discípulos e, dormindo nós, o furtaram. 14 E, se isso chegar a ser ouvido pelo governador, nós o persuadiremos e vos poremos em segurança. 15 E eles, recebendo o dinheiro, fizeram como estavam instruídos. E foi divulgado esse dito entre os judeus, até ao dia de hoje.

16 E os onze discípulos partiram para a Galileia, para o monte que Jesus lhes tinha designado. 17 E, quando o viram, o adoraram; mas alguns duvidaram.

18 E, chegando-se Jesus, falou-lhes, dizendo: É-me dado todo o poder no céu e na terra. 19 Portanto, ide, ensinai todas as nações, batizando-as em nome do Pai, e do Filho, e do Espírito Santo; 20 ensinando-as a guardar todas as coisas que eu vos tenho mandado; e eis que eu estou convosco todos os dias, até à consumação dos séculos. Amém!

1 Als aba dr Sabbat vorbi war un d erschte Dag vu d Wuche abroche het, kumme Maria vu Magdala un di andre Maria, um nohch däm Grab z aluege.

2 Un lueg (gib obacht), s isch bassiert ä großes Erdbebe. Denn d Engel vum Herrn kummt vum Himmel rab, kunnt dzue un wälzte d Schtei (Wackes) wäg un het sich anekockt obe druf.

3 Sini Gschtalt war we d Blitz un si Gwand (Häß) wiß we d Schnee.

4 D Wache aba vuschrekä üs Angscht vor nem un ware, als wäre sie dot.

5 Aba d Engel het gsait zue d Wieba: Firchte äich nit! Ich weiß, daß ihr Jesus, d Gkriizigte, sueche.

6 Er isch nit do; er isch ufgschtande, we na(er) gsait het. Kummt her un luege d Platz a, wo na(er) gläge het;

7 un gehn schnell hi un sages sinene Jinger, daß sa(er) ufgschtande isch vu d Dote. Un lueg (gib obacht), er wird vor äich higo nohch Galiläa; dert den ihr nen säh. Lueg (gib obacht), i(ich) ha`s äich gsait.

8 Un sie gehn schnell wäg vum Grab mit Angscht un große Fräid(Freud) un laufe, um`s sinene Jinger z vukündige.

9 Un lueg (gib obacht), do trifft ne Jesus un het gsait: Sin greßt! Un sie kumme zue nem un umfaßte sini Feß un flege vor rem ane.

10 Do het Jesus zue nene gsait: Firchte äich nit! Gehn hi un vukindigt`s minene Breda, daß sie nohch Galiläa gehn: dert wäre sie mi säh.

11 Als sie aba higehn, lueg (gib obacht), do kumme ä baar vu d Wache in d Schtadt un vuzehle d Hohenpriester alles, was bassiert war.

12 Un sie kumme mit d Älteschte zsämme, halte Rot un gän d Soldate viel Geld

13 un hän gsait: Sage, sini Jinger sin in d Nacht kumme un hän nen gschtohle, während ma(mir) gschlofe hän.

14 Un wenn`s däm Schtadthaltr z Ohre kummt, wenn ma(mir) nen bschwichtige un dfir sorge, daß ihr sicha sin.

15 Sie nähmä des Geld un hän gmacht, we sie agwiese ware. Un so isch des zum Gschwätz wore bi d Jude bis uf d hiitige Dag.

16 Aba de elf Jinger gehn nohch Galiläa uf d Berg, wohi Jesus sie bschiede het.

17 Un als sie nen sähn, flege sie vor rem ane; ä baar aba hän zwieflet.

18 Un Jesus kunnt dzue un het gsait zue nene: Mir isch ge alli Gwalt im Himmel un uf d Erde.

19 Drum gehet hi un mache zue Jinger alli Velka: Tauft sie uf d Name vum Vada (Babbe) un vum Bue un vum heilige Geischt

20 un lehrt sie doe alles, was i(ich) äich bfohle ha. Un lueg (gib obacht), i(ich) bi bi äich alli Däg bis an dr Welt End.