Continuação do sermão da montanha. O hábito de julgar os outros

1 Não julgueis, para que não sejais julgados, 2 porque com o juízo com que julgardes sereis julgados, e com a medida com que tiverdes medido vos hão de medir a vós. 3 E por que reparas tu no argueiro que está no olho do teu irmão e não vês a trave que está no teu olho? 4 Ou como dirás a teu irmão: Deixa-me tirar o argueiro do teu olho, estando uma trave no teu? 5 Hipócrita, tira primeiro a trave do teu olho e, então, cuidarás em tirar o argueiro do olho do teu irmão.

6 Não deis aos cães as coisas santas, nem deiteis aos porcos as vossas pérolas; para que não as pisem e, voltando-se, vos despedacem.

A bondade de Deus

7 Pedi, e dar-se-vos-á; buscai e encontrareis; batei, e abrir-se-vos-á. 8 Porque aquele que pede recebe; e o que busca encontra; e, ao que bate, se abre. 9 E qual dentre vós é o homem que, pedindo-lhe pão o seu filho, lhe dará uma pedra? 10 E, pedindo-lhe peixe, lhe dará uma serpente? 11 Se, vós, pois, sendo maus, sabeis dar boas coisas aos vossos filhos, quanto mais vosso Pai, que está nos céus, dará bens aos que lhe pedirem? 12 Portanto, tudo o que vós quereis que os homens vos façam, fazei-lho também vós, porque esta é a lei e os profetas.

Os dois caminhos

13 Entrai pela porta estreita, porque larga é a porta, e espaçoso, o caminho que conduz à perdição, e muitos são os que entram por ela; 14 E porque estreita é a porta, e apertado, o caminho que leva à vida, e poucos há que a encontrem.

Os falsos profetas

15 Acautelai-vos, porém, dos falsos profetas, que vêm até vós vestidos como ovelhas, mas interiormente são lobos devoradores. 16 Por seus frutos os conhecereis. Porventura, colhem-se uvas dos espinheiros ou figos dos abrolhos? 17 Assim, toda árvore boa produz bons frutos, e toda árvore má produz frutos maus. 18 Não pode a árvore boa dar maus frutos, nem a árvore má dar frutos bons. 19 Toda árvore que não dá bom fruto corta-se e lança-se no fogo. 20 Portanto, pelos seus frutos os conhecereis.

Quem entra no Reino dos céus

21 Nem todo o que me diz: Senhor, Senhor! entrará no Reino dos céus, mas aquele que faz a vontade de meu Pai, que está nos céus. 22 Muitos me dirão naquele Dia: Senhor, Senhor, não profetizamos nós em teu nome? E, em teu nome, não expulsamos demônios? E, em teu nome, não fizemos muitas maravilhas? 23 E, então, lhes direi abertamente: Nunca vos conheci; apartai-vos de mim, vós que praticais a iniquidade.

Os dois alicerces

24 Todo aquele, pois, que escuta estas minhas palavras e as pratica, assemelhá-lo-ei ao homem prudente, que edificou a sua casa sobre a rocha. 25 E desceu a chuva, e correram rios, e assopraram ventos, e combateram aquela casa, e não caiu, porque estava edificada sobre a rocha. 26 E aquele que ouve estas minhas palavras e as não cumpre, compará-lo-ei ao homem insensato, que edificou a sua casa sobre a areia. 27 E desceu a chuva, e correram rios, e assopraram ventos, e combateram aquela casa, e caiu, e foi grande a sua queda.

A autoridade de Jesus

28 E aconteceu que, concluindo Jesus este discurso, a multidão se admirou da sua doutrina, 29 porquanto os ensinava com autoridade e não como os escribas.

1 Richtet nit, dmit ihr nit grichtet wäre.

2 Denn nohch welem Recht ihr richte den, wäre ihr grichtet un mit welem Maß ihr mäßt, wird äich zuegmässä wäre.

3 Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinem Aug un nimmsch nit wohr d Balkä in dinem Aug?

4 Odr we kasch dü sage zue dinem Brueda: Halt, i(ich) will dir d Schplitta üs dinem Aug ze?, un lueg (gib obacht), ä Balkä isch in dinem Aug.

5 Dü Heuchla, zeh zerscht d Balkä üs dinem Aug; dnohch lueg zue, we dü d Schplitta üs dinem Brueda sinem Aug zehsch.

6 Ihr sollt s Heilige nit d Hund ge, un äiri Perle sollt ihr nit vor d Säu werfe, dmit de sie nit vutrambe mit ihre Feß un sich umwende un äich vurieße.

7 Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.

8 Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.

9 Wer isch unda äich Mensche, der sinem Bue, wenn na(er) nen bittet um ä Brot, ä Schtei (Wackes) git?

10 odr, wenn na(er) nen bittet um ä Fisch, ä Schlange git?

11 Wenn drno ihr, de ihr doch bes sin, trozdem äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird aicha Vada (Babbe) im Himmel Guetes ge däne, de nen bitte!

12 Alles des, was ihr wen, daß äich d Lit doe solle, des den nene au! Des isch`s Gsetz un d Prophete.

13 Gehn inä durch di engi Pforte. Denn d Pforte isch wit, un dr Wäg isch breit, der zue d Vudammnis fihrt, un vieli sin's, de uf fem inegehn.

14 We eng isch d Pforte un we schmal dr Wäg, der zum Läbä fihrt, un wenig sin's, de nen finde!

15 Sähn äich vor vor d falsche Prophete, de in Schofskleida zue äich kumme, vu innä aba sin`s besi Wöelf.

16 An ihre Fricht sollt ihr sie erkenne. Kann ma denn Triebel läse vu d Dorne odr Fiege vu d Dischtle?

17 So het jeda guete Baum gueti Fricht; aba ä fule Baum het schlechti Fricht.

18 Ä guete Baum ka nit schlechti Fricht bringe, un ä fule Baum ka nit gueti Fricht bringe.

19 Jeda Baum, der nit gueti Fricht het, wird abghaue un ins Fiir gworfe.

20 Drum: an ihre Fricht sollt ihr sie erkenne.

21 S wäre nit alli, de zue ma(mir) sage: Herr, Herr!, ins Himmelrich kumme, sundern de d Wille vu minem Vada (Babbe) im Himmel den.

22 S wäre vieli zue ma(mir) sage an däm Dag: Herr, Herr, hän ma(mir) nit in dinem Name gwiessagt (vorusgsait)? Hän ma(mir) nit in dinem Name besi Geischta üstriebe? Hän ma(mir) nit in dinem Name vieli Wunda doe?

23 Dann(Dnoh) wäre i(ich) ne bekannt mache: Ich ha äich noh ne kennt; gehn vu ma(mir), ihr Ibeltäta!

24 Drum, wer mich ghärt het un des doet, der glicht nem schlaue Ma, der si Hus uf fem Felse bäut het.

25 Als drno ä Platzrägä kummt un de Wassa kumme un dr Wind weht un schtoße an`s Hus, flegt s nit i; denn s war uf fem Felse grindet.

26 Un wer mich ghärt het un des nit doet, der glicht nem dumme Ma, der si Hus uf fem Sand bäut het.

27 Als drno ä Platzrägä kummt un de Wassa kumme un dr Wind weht un schtoße an`s Hus, do flegt s i, un si Schade war groß.

28 Un s isch bassiert, als Jesus des alles Gsait het, daß sich s Volk ärgat iba sini Lehre;

29 denn na(er) lehrt sie mit Vollmacht un nit we ihri Schriftglehrti.