O fermento dos fariseus

1 E, chegando-se os fariseus e os saduceus para o tentarem, pediram-lhe que lhes mostrasse algum sinal do céu. 2 Mas ele, respondendo, disse-lhes: Quando é chegada a tarde, dizeis: Haverá bom tempo, porque o céu está rubro. 3 E pela manhã: Hoje haverá tempestade, porque o céu está de um vermelho sombrio. Hipócritas, sabeis diferençar a face do céu e não conheceis os sinais dos tempos? 4 Uma geração má e adúltera pede um sinal, e nenhum sinal lhe será dado, senão o sinal do profeta Jonas. E, deixando-os, retirou-se.

5 E, passando seus discípulos para a outra banda, tinham-se esquecido de fornecer-se de pão. 6 E Jesus disse-lhes: Adverti e acautelai-vos do fermento dos fariseus e saduceus. 7 E eles arrazoavam entre si, dizendo: É porque não nos fornecemos de pão. 8 E Jesus, percebendo isso, disse: Por que arrazoais entre vós, homens de pequena fé, sobre o não vos terdes fornecido de pão? 9 Não compreendeis ainda, nem vos lembrais dos cinco pães para cinco mil homens e de quantos cestos levantastes? 10 Nem dos sete pães para quatro mil e de quantos cestos levantastes? 11 Como não compreendestes que não vos falei a respeito do pão, mas que vos guardásseis do fermento dos fariseus e saduceus? 12 Então, compreenderam que não dissera que se guardassem do fermento do pão, mas da doutrina dos fariseus.

A confissão de Pedro

13 E, chegando Jesus às partes de Cesareia de Filipe, interrogou os seus discípulos, dizendo: Quem dizem os homens ser o Filho do Homem? 14 E eles disseram: Uns, João Batista; outros, Elias, e outros, Jeremias ou um dos profetas. 15 Disse-lhes ele: E vós, quem dizeis que eu sou? 16 E Simão Pedro, respondendo, disse: Tu és o Cristo, o Filho do Deus vivo. 17 E Jesus, respondendo, disse-lhe: Bem-aventurado és tu, Simão Barjonas, porque não foi carne e sangue quem to revelou, mas meu Pai, que está nos céus. 18 Pois também eu te digo que tu és Pedro e sobre esta pedra edificarei a minha igreja, e as portas do inferno não prevalecerão contra ela. 19 E eu te darei as chaves do Reino dos céus, e tudo o que ligares na terra será ligado nos céus, e tudo o que desligares na terra será desligado nos céus. 20 Então, mandou aos seus discípulos que a ninguém dissessem que ele era o Cristo.

21 Desde então, começou Jesus a mostrar aos seus discípulos que convinha ir a Jerusalém, e padecer muito dos anciãos, e dos principais dos sacerdotes, e dos escribas, e ser morto, e ressuscitar ao terceiro dia. 22 E Pedro, tomando-o de parte, começou a repreendê-lo, dizendo: Senhor, tem compaixão de ti; de modo nenhum te acontecerá isso. 23 Ele, porém, voltando-se, disse a Pedro: Para trás de mim, Satanás, que me serves de escândalo; porque não compreendes as coisas que são de Deus, mas as que são dos homens.

O discípulo de Jesus deve levar a sua cruz

24 Então, disse Jesus aos seus discípulos: Se alguém quiser vir após mim, renuncie-se a si mesmo, tome sobre si a sua cruz e siga-me; 25 porque aquele que quiser salvar a sua vida perdê-la-á, e quem perder a sua vida por amor de mim achá-la-á. 26 Pois que aproveita ao homem ganhar o mundo inteiro, se perder a sua alma? Ou que dará o homem em recompensa da sua alma? 27 Porque o Filho do Homem virá na glória de seu Pai, com os seus anjos; e, então, dará a cada um segundo as suas obras. 28 Em verdade vos digo que alguns há, dos que aqui estão, que não provarão a morte até que vejam vir o Filho do Homem no seu Reino.

1 Do schtehn d Pharisäer un Sadduzäer zue nem; de vusuechte nen un vulangte, das sie ä Zeiche vum Himmel aluege derfte.

2 Aba na(er) git zantwort un het gsait: Am Obend sage ihr: S wird ä schene Dag wäre, denn dr Himmel isch rot.

3 Un am Morge sage ihr: S wird hiit ä Unwetta kumme, denn dr Himmel isch rot un treb. Iba`s Üssähe vum Himmel kennt da urteile; kennt ihr denn nit au iba de Zeiche vu d Ziit urteile?

4 Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche; doch soll nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Jona. Un na(er) het sie schtoh glo un goht dvu.

5 Un als d Jinger ans andare Ufa kumme ware, hän sie vugässä, Brot mitzneh.

6 Jesus aba het gsait zue nene: Luege zue un hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!

7 Do denkte sie bi sich selbscht un hän gsait: Des wird's si, daß ma(mir) kei Brot mitgnumme hän.

8 Als des Jesus gmerkt het, het da(er) gsait zue nene: Ihr Kleigläubige, was jommere ihr doch, daß ihr kei Brot hän?

9 Vuschtehn ihr noh nit? Denkt ihr nit an de fünf Brot fir de fünfdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?

10 au nit an de siebä Brot fir de vierdusig un weviel Kerb voll ihr do ufgsammelt hän?

11 Wieso vuschtehn ihr denn nit, daß i(ich) nit vum Brot des zue äich gsait ha? Hete äich vielme vor rem Surdeig vu d Pharisäer un Sadduzäer!

12 Do vuschten sie, daß sa(er) nit gsait het, sie solle sich hete vor rem Surdeig vum Brot, sundern vor dr Lehr vu d Pharisäer un Sadduzäer.

13 Do kummt Jesus in de Gegend vu Cäsarea Philippi un frogt sini Jinger un het gsait: Wer sage d Lit, daß dr Menschebue isch?

14 Sie hän gsait: Ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer, anderi, dü bisch Elia, wieda anderi, dü bisch Jeremia odr eina vu d Prophete.

15 Er frogt sie: Was sage denn ihr, daß i(ich) bi?

16 Do git zantwort Simon Petrus un het gsait: Dü bisch Chrischtus, vum lebändige Gott d Bue!

17 Un Jesus git zantwort un het gsait zue nem: Selig bisch dü, Simon, Jonas Bue; denn Fleisch un Bloet hän dir des nit zeigt (offenbart), sundern mi Vada (Babbe) im Himmel.

18 Un i(ich) sag dir au: Dü bisch Petrus, un uf dän (dinem) Felse will i(ich) mi Gmeinde bäue, un d Pforte vu d Hell solle sie nit ibawältige.

19 Ich will dir d Schlissel vum Himmelrich ge: alles, was dü uf d Erde binde wirsch, soll au im Himmel bunde si, un alles, was dü uf Erde löse wirsch, soll au im Himmel glest si.

20 Do bfielt er sinene Jinger, nemads z sage, daß sa(er) dr Chrischtus isch.

21 Siet der Ziit fangt Jesus a, sinene Jinger z zeigä, we na(er) nohch Jerusalem go muess un viel liede müss vu d Älteschte un Hohenpriester un Schriftglehrti un umbrocht wird un am dritte Dag ufschtoht.

22 Un Petrus nimmt nen uf d siete un fahrt nen a un het gsait: Gott bewahr di, Herr! Des bassiert dir nur nit!

23 Er aba drillt sich um un het gsait zue Petrus: Gang wäg vu ma(mir), Sadan! Dü bisch ma(mir) ä Ärgernis; denn dü meinsch nit, was göttlich isch, sundern was menschlich isch.

24 Do het Jesus zue sinene Jinger gsait: Will ma(mir) jemads nohchfolge, der vuleuignet sich selbscht un nihmt si Kriiz uf sich un folg ma(mir).

25 Denn wer si Läbä gregä will, dr wird's vuliere; wer aba si Läbä vuliert wägä ma(mir), der wird's finde.

26 Was hülf`s däm Mensch, wenn na(er) di ganz Welt gwönne un nähm doch Schadä an sinere Seele? Odr was ka dr Mensch ge, womit er sini Seele üslese?

27 Denn s wird bassiere, daß dr Menschebue kummt in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit sinene Engel, un dann(dnoh) wird da(er) jedem zruck ge nohch sinene Tade.

28 Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de wäre d Dod nit schmeckä, bis sie d Menschebue kumme sähn in sinem Rich.