1 Naquele tempo, ouviu Herodes, o tetrarca, a fama de Jesus. 2 E disse aos seus criados: Este é João Batista; ressuscitou dos mortos, e, por isso, estas maravilhas operam nele. 3 Porque Herodes tinha prendido João e tinha-o manietado e encerrado no cárcere por causa de Herodias, mulher de seu irmão Filipe; 4 porque João lhe dissera: Não te é lícito possuí-la. 5 E, querendo matá-lo, temia o povo, porque o tinham como profeta. 6 Festejando-se, porém, o dia natalício de Herodes, dançou a filha de Herodias diante dele e agradou a Herodes, 7 pelo que prometeu, com juramento, dar-lhe tudo o que pedisse. 8 E ela, instruída previamente por sua mãe, disse: Dá-me aqui num prato a cabeça de João Batista. 9 E o rei afligiu-se, mas, por causa do juramento e dos que estavam à mesa com ele, ordenou que se lhe desse. 10 E mandou degolar João no cárcere, 11 e a sua cabeça foi trazida num prato e dada à jovem, e ela a levou a sua mãe. 12 E chegaram os seus discípulos, e levaram o corpo, e o sepultaram, e foram anunciá-lo a Jesus.

13 E Jesus, ouvindo isso, retirou-se dali num barco, para um lugar deserto, apartado; e, sabendo-o o povo, seguiu-o a pé desde as cidades. 14 E Jesus, saindo, viu uma grande multidão e, possuído de íntima compaixão para com ela, curou os seus enfermos. 15 E, sendo chegada a tarde, os seus discípulos aproximaram-se dele, dizendo: O lugar é deserto, e a hora é já avançada; despede a multidão, para que vão pelas aldeias e comprem comida para si. 16 Jesus, porém, lhes disse: Não é mister que vão; dai-lhes vós de comer. 17 Então, eles lhe disseram: Não temos aqui senão cinco pães e dois peixes. 18 E ele disse: Trazei-mos aqui. 19 Tendo mandado que a multidão se assentasse sobre a erva, tomou os cinco pães e os dois peixes, e, erguendo os olhos ao céu, os abençoou, e, partindo os pães, deu-os aos discípulos, e os discípulos, à multidão. 20 E comeram todos e saciaram-se, e levantaram dos pedaços que sobejaram doze cestos cheios. 21 E os que comeram foram quase cinco mil homens, além das mulheres e crianças.

22 E logo ordenou Jesus que os seus discípulos entrassem no barco e fossem adiante, para a outra banda, enquanto despedia a multidão. 23 E, despedida a multidão, subiu ao monte para orar à parte. E, chegada já a tarde, estava ali só. 24 E o barco estava já no meio do mar, açoitado pelas ondas, porque o vento era contrário. 25 Mas, à quarta vigília da noite, dirigiu-se Jesus para eles, caminhando por cima do mar. 26 E os discípulos, vendo-o caminhar sobre o mar, assustaram-se, dizendo: É um fantasma. E gritaram, com medo.

27 Jesus, porém, lhes falou logo, dizendo: Tende bom ânimo, sou eu; não temais. 28 E respondeu-lhe Pedro e disse: Senhor, se és tu, manda-me ir ter contigo por cima das águas. 29 E ele disse: Vem. E Pedro, descendo do barco, andou sobre as águas para ir ter com Jesus. 30 Mas, sentindo o vento forte, teve medo; e, começando a ir para o fundo, clamou, dizendo: Senhor, salva-me. 31 E logo Jesus, estendendo a mão, segurou-o e disse-lhe: Homem de pequena fé, por que duvidaste? 32 E, quando subiram para o barco, acalmou o vento. 33 Então, aproximaram-se os que estavam no barco e adoraram-no, dizendo: És verdadeiramente o Filho de Deus.

34 E, tendo passado para a outra banda, chegaram à terra de Genesaré. 35 E, quando os homens daquele lugar o conheceram, mandaram por todas aquelas terras em redor e trouxeram-lhe todos os que estavam enfermos. 36 E rogavam-lhe que, ao menos, eles pudessem tocar a orla da sua veste; e todos os que a tocavam ficavam sãos.

1 Zue der Ziit kummt d Kunde vu Jesus vor d Landesfirscht Herodes.

2 Un na(er) het gsait zue sinene Lit: Des isch Johannes dr Däufer; er isch vu d Dote ufgschtande, drum doet da(er) solchi Tade.

3 Denn Herodes het Johannes packt, gfesselt un in`s Gfängnis (Loch) gworfe wägä dr Herodias, des Wieb vu sinem Brueda Philippus.

4 Denn Johannes het zue nem gsait: S isch nit recht, daß dü sie hesch.

5 Un na(er) hät nen gern umbrocht, firchtet sich aba vor rem Volk; denn sie hän nen fir ä Prophet ghalte.

6 Als aba Herodes si Geburtstag gfiirt het, do tanzt d Dochta vu d Herodias vor nene. Des het däm Herodes guet gfalle.

7 Dert het da(er) ihr mit nem Eid vuschproche, er wott ihr ge, was sie fordare doet.

8 Un we sie zvor vu ihra Muetter agschtiftet war, het sie gsait: Gib ma(mir) do uf einare Schale d Schädel vum Johannes däm Däufa!

9 Un dr Kenig isch trurig gsi; doch wägä däm Eid un dänä, de mit nem z Disch hockt sin, bpfiehlt er, ihr`s z ge,

10 un schickt hi un hän Johannes im Gfängnis (Loch) köpft.

11 Un si Schädel isch ritrage wore uf einare Schale un däm Maidle ge worde; un sie bringts ihra Muetter.

12 Do kumme sini Jinger un nähmä si Leiche un beerdige nen; un sie kumme un vuzehle des Jesus.

13 Als des Jesus ghärt het, fahrt er vu dert wäg in nem Boot an ä insami Gegend ällei. Un als d Lit des ghärt hän, gehn sie zue nem z Foeß üs d Schtädt.

14 Un Jesus schtiegt üs un als sa sie gsäh het de großi Schar Lit; do jammerts nen, un er heilt ihri Kranke.

15 Am Obend aba gehn sini Jinger zue nem un hän gsait: De Gegend isch öd, un d Nacht bricht ri; loß d Lit go, dmit sie in de Derfa (Käffa) go kenne un sich z ässä kaufe.

16 Aba Jesus het zue nene gsait: S isch nit nedig, daß sie fortgehn; gen ihr ne z ässä.

17 Sie sage zue nem: Mir hän doch nigs als fünf Brot un zwei Fisch.

18 Un na(er) het gsait: Hole sie ma(mir) her!

19 Un na(er) losst de Lit sich uf`s Gras sitze un nimmt de fünf Brot un de zwei Fisch, luegt ufe zum Himmel, dankt un bricht's un git de Brot d Jinger, un de Jinger gän sie d Lit.

20 Un sie ässä alli un wäre satt un sammle uf, was an Brocke ibrigbliebt, zwöelf Kerb voll.

21 De aba gässä hän, ware etwa fünfdusig Ma, ohni Wieba un Kinda.

22 Un drno trieb Jesus sini Jinger, in`s Boot z schtiege un vor nem nibazfahre, bis sa(er) de Lit go lo het.

23 Un als sa(er) des Volk het go losse, schtiegt da(er) ällei uf ä Berg, um z bäte. Un am Obend war er dert ällei.

24 Un des Boot war scho wit vum Land wäg un kummt in Not durch d Wellä; denn dr Wind schtod ne entgegä.

25 Aba in dr vierte Nachtwache kummt Jesus zue nene un goht uf fem See.

26 Un als nen d Jinger sähn uf fem See go, vuschrekä sie un refe: S isch ä Gschpenscht! un brellä vor Angscht.

27 Aba gli druf schwätzt Jesus mit ne un het gsait: Sin getroscht, i(ich) bi's; firchte äich nit!

28 Petrus aba git zantwort un het gsait: Herr, bisch dü`s, so bfiehl ma(mir), zue da z kumme uf fem Wassa.

29 Un na(er) het gsait: Kumm her! Un Petrus schtiegt üs däm Boot un goht uf fem Wassa un kummt uf Jesus zue.

30 Als sa(er) aba d schtarke Wind gsäh het, vuschrekt er un fangt a z sinke un brellt: Herr, hilf ma!

31 Jesus aba schtreckt gli druf d Hand üs un packt nen un het gsait zue nem: Dü Kleigläubiga, wurum hesch dü zwiefelt?

32 Un sie schtiege ins Boot, un dr Wind legt sich.

33 De aba im Boot ware, flege vor rem ane un hän gsait: Dü bisch wirklich Gottes Bue!

34 Un sie fahre niba un kumme ans Land in Genezareth.

35 Un als de Lit an däm Platz Jesus erkenne, schickte sie d Botschaft ringsum in des ganze Land un bringe alli Kranke zue nem

36 un bitt nen, daß sie nur d Saum vu sinem Gwand (Häß) berihre derfte. Un alli, de nen berihrt hän, wäre gsund