1 E, descendo ele do monte, seguiu-o uma grande multidão. 2 E eis que veio um leproso e o adorou, dizendo: Senhor, se quiseres, podes tornar-me limpo. 3 E Jesus, estendendo a mão, tocou-o, dizendo: Quero; sê limpo. E logo ficou purificado da lepra. 4 Disse-lhe, então, Jesus: Olha, não o digas a alguém, mas vai, mostra-te ao sacerdote e apresenta a oferta que Moisés determinou, para lhes servir de testemunho.
5 E, entrando Jesus em Cafarnaum, chegou junto dele um centurião, rogando-lhe 6 e dizendo: Senhor, o meu criado jaz em casa paralítico e violentamente atormentado. 7 E Jesus lhe disse: Eu irei e lhe darei saúde. 8 E o centurião, respondendo, disse: Senhor, não sou digno de que entres debaixo do meu telhado, mas dize somente uma palavra, e o meu criado sarará, 9 pois também eu sou homem sob autoridade e tenho soldados às minhas ordens; e digo a este: vai, e ele vai; e a outro: vem, e ele vem; e ao meu criado: faze isto, e ele o faz. 10 E maravilhou-se Jesus, ouvindo isso, e disse aos que o seguiam: Em verdade vos digo que nem mesmo em Israel encontrei tanta fé. 11 Mas eu vos digo que muitos virão do Oriente e do Ocidente e assentar-se-ão à mesa com Abraão, e Isaque, e Jacó, no Reino dos céus; 12 E os filhos do Reino serão lançados nas trevas exteriores; ali, haverá pranto e ranger de dentes. 13 Então, disse Jesus ao centurião: Vai, e como creste te seja feito. E, naquela mesma hora, o seu criado sarou.
14 E Jesus, entrando na casa de Pedro, viu a sogra deste jazendo com febre. 15 E tocou-lhe na mão, e a febre a deixou; e levantou-se e serviu-os.
16 E, chegada a tarde, trouxeram-lhe muitos endemoninhados, e ele, com a sua palavra, expulsou deles os espíritos e curou todos os que estavam enfermos, 17 para que se cumprisse o que fora dito pelo profeta Isaías, que diz: Ele tomou sobre si as nossas enfermidades e levou as nossas doenças.
18 E Jesus, vendo em torno de si uma grande multidão, ordenou que passassem para a outra margem. 19 E, aproximando-se dele um escriba, disse: Mestre, aonde quer que fores, eu te seguirei. 20 E disse Jesus: As raposas têm covis, e as aves do céu têm ninhos, mas o Filho do Homem não tem onde reclinar a cabeça. 21 E outro de seus discípulos lhe disse: Senhor, permite-me que, primeiramente, vá sepultar meu pai. 22 Jesus, porém, disse-lhe: Segue-me e deixa aos mortos sepultar os seus mortos.
23 E, entrando ele no barco, seus discípulos o seguiram. 24 E eis que, no mar, se levantou uma tempestade tão grande, que o barco era coberto pelas ondas; ele, porém, estava dormindo. 25 E os seus discípulos, aproximando-se, o despertaram, dizendo: Senhor, salva-nos, que perecemos. 26 E ele disse-lhes: Por que temeis, homens de pequena fé? Então, levantando-se, repreendeu os ventos e o mar, e seguiu-se uma grande bonança. 27 E aqueles homens se maravilharam, dizendo: Que homem é este, que até os ventos e o mar lhe obedecem?
28 E, tendo chegado à outra margem, à província dos gadarenos, saíram-lhe ao encontro dois endemoninhados, vindos dos sepulcros; tão ferozes eram, que ninguém podia passar por aquele caminho. 29 E eis que clamaram, dizendo: Que temos nós contigo, Jesus, Filho de Deus? Vieste aqui atormentar-nos antes do tempo? 30 E andava pastando distante deles uma manada de muitos porcos. 31 E os demônios rogaram-lhe, dizendo: Se nos expulsas, permite-nos que entremos naquela manada de porcos. 32 E ele lhes disse: Ide. E, saindo eles, se introduziram na manada dos porcos; e eis que toda aquela manada de porcos se precipitou no mar por um despenhadeiro, e morreram nas águas. 33 Os porqueiros fugiram e, chegando à cidade, divulgaram tudo o que acontecera aos endemoninhados. 34 E eis que toda aquela cidade saiu ao encontro de Jesus, e, vendo-o, rogaram-lhe que se retirasse do seu território.
1 Als sa(er) aba vum Berg rabgoht, goht mit nem ä großi Schar Lit.
2 Un lueg (gib obacht), ä Üssätzige kummt rah un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, wenn dü willsch, kasch dü mi sufa mache.
3 Un Jesus schtreckt d Hand üs, rihrt nen an un het gsait: Ich will's doe; bi sufa! Un gli druf isch scha(er) vu sinem Ussatz sufa gsi.
4 Un Jesus het gsait zue nem: Lueg zue, sag`s nemads, sundern gang hi un zeig di däm Prieschta (Pfarra) un opfa de Gabe, de Moses bfohle het, däne zum Ziignis.
5 Als aba Jesus nohch Kapernaum nigoht, kunnt ä Hauptma zue nem; der bittet nen
6 un het gsait: Herr, mi Knecht liet d Heim un isch glähmt un liedet großi Quale.
7 Jesus het gsait zue nem: Ich will kumme un nen gsund mache.
8 Dr Hauptma git zantwort un het gsait: Herr, i(ich) bi`s nit wert, daß dü unda mi Dach kummsch, sundern sag nur ei Wort, so wird mi Knecht gsund.
9 Denn au i(ich) bi ä Mensch, dr Obrigkeit folgsam, un ha Soldate unda ma(mir); un wenn i(ich) zue nem sag: Gang hi!, so goht da(er); un zue nem andere: Kumm her!, so kummt da; un zue minem Knecht: Doe des!, so doet er's.
10 Als des Jesus ghärt het, vuwundret er sich un het gsait zue däne, de nem nochfolgte: Gwiß, i(ich) sag äich: So ä Glaube ha i(ich) in Israel bi keinem gfunde!
11 Aba i(ich) sag äich: Vieli wäre kumme vu Oschte un vu Weschte un mit Abraham un Isaak un Jakob im Himmelrich z Disch hocke;
12 aba de Kinda vum Rich wäre nüsgworfe in`s Dunkle; do wird si Hiile un Zähneklappere.
13 Un Jesus het gsait zue däm Hauptma: Gang hi; dir gschiht, we dü glaubt hesch. Un si Knecht isch gsund wore zue dselbe Schtund.
14 Un Jesus kummt in des Hus vum Petrus un als sa gsäh het, daß däm si Schwiegamuetter im Bett liet un Feba het.
15 Do packt er ihri Hand, un`s Feba het sie gli vuloße . Un sie schtod uf un dient nem.
16 Am Obend aba bringe sie vieli Bsessene zue nem; un na(er) trieb de Geischta üs durch si Wort un macht alli Kranke gsund,
17 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 53,4): "Er het unsri Schwachheit uf sich gnumme, un unsri Kranket het da(er) trage(gschleipft)."
18 Als aba Jesus d Lit um sich gsäh het, bpfiehlt da(er), niba ans andare Ufa z fahre.
19 Un s kunnt ä Schriftglehrte dzue un het gsait zue nem: Meischta, i(ich) will dir folge, wohi dü gohsch.
20 Jesus sait zue nem: D Füchs hän Gruebe, un d Vegel unda däm Himmel hän Neschta; aba dr Menschebue het nigs, wo na(er) si Schädel hinlege ka.
21 Un ä andere unda d Jinger het gsait zue nem: Herr, gschtat ma(mir), daß i(ich) zvor higang un mi Vada (Babbe) ins Grab bring.
22 Aba Jesus sait zue nem: Folg dü ma(mir) nohch, un loß di Dote ihri Dote vugrabe(beerdige)!
23 Un na(er) schtiegt in`s Boot, un sini Jinger folg nem.
24 Un lueg (gib obacht), do kummt ä gwaltige Schturm uf fem See, so daß au s Boot vu d Wellä zuedeckt wird. Er aba schloft.
25 Un sie gehn zue nem, weckte nen uf un hän gsait: Herr, hilf, ma(mir) kumme um!
26 Do sait da(er) zue nene: Ihr Kleigläubigi, wurum hän ihr so Angscht? Un schtod uf un schelt d Wind un`s Meer. Do isch`s ganz schtill.
27 D Mensche aba vuwundrete sich un hän gsait: Was isch des fir ä Ma, daß nem d Wind un`s Meer hörig sin?
28 Un na(er) kummt ans andare Ufa in de Gegend vu d Gadarener. Do laufe nem zwei Bsessene entgegä; de kumme üs d Grabhöhle un ware arg gfährlich, so daß nemads uf däre Schtroß go ka.
29 Un lueg (gib obacht), sie brellä: Was willsch dü vu uns(us), dü Bue Gottes? Bisch dü herkumme, uns(us) z quäle, bvor s Ziit isch?
30 S war aba wiet vu nene ä großi Herde Säue uf dr Weid .
31 Do bitte nen di bese Geischta un hän gsait: Willsch dü uns(us) üstriebe, so loß uns(us) in de Herde Säue fahre.
32 Un na(er) het gsait: Fahre üs! Do fahre sie üs un fahre in de Säue. Un lueg (gib obacht), de ganzi Herde schtürmt d Schtich abe in d See, un sie vusuffe im Wassa.
33 Un de Schäfa (Hirte) haue ab un gehn hi in d Schtadt un vuzehle des allene un we`s d Besessene ergange isch.
34 Un lueg (gib obacht), do goht di ganz Schtadt üsä Jesus entgegä. Un als sie nen sähn, bitte sie nen, daß sa(er) ihre Gegend vulosst.