Jesus é Senhor do sábado

1 Naquele tempo, passou Jesus pelas searas, em um sábado; e os seus discípulos, tendo fome, começaram a colher espigas e a comer. 2 E os fariseus, vendo isso, disseram-lhe: Eis que os teus discípulos fazem o que não é lícito fazer num sábado. 3 Ele, porém, lhes disse: Não tendes lido o que fez Davi, quando teve fome, ele e os que com ele estavam? 4 Como entrou na Casa de Deus e comeu os pães da proposição, que não lhe era lícito comer, nem aos que com ele estavam, mas só aos sacerdotes? 5 Ou não tendes lido na lei que, aos sábados, os sacerdotes no templo violam o sábado e ficam sem culpa? 6 Pois eu vos digo que está aqui quem é maior do que o templo. 7 Mas, se vós soubésseis o que significa: Misericórdia quero e não sacrifício, não condenaríeis os inocentes. 8 Porque o Filho do Homem até do sábado é Senhor.

A cura do homem que tinha uma das mãos mirrada

9 E, partindo dali, chegou à sinagoga deles. 10 E estava ali um homem que tinha uma das mãos mirrada; e eles, para acusarem Jesus, o interrogaram, dizendo: É lícito curar nos sábados? 11 E ele lhes disse: Qual dentre vós será o homem que, tendo uma ovelha, se num sábado ela cair numa cova, não lançará mão dela e a levantará? 12 Pois quanto mais vale um homem do que uma ovelha? É, por consequência, lícito fazer bem nos sábados. 13 Então disse àquele homem: Estende a mão. E ele a estendeu, e ficou sã como a outra. 14 E os fariseus, tendo saído, formaram conselho contra ele, para o matarem.

15 Jesus, sabendo isso, retirou-se dali, e acompanhou-o uma grande multidão de gente, e ele curou a todos. 16 E recomendava-lhes rigorosamente que o não descobrissem, 17 para que se cumprisse o que fora dito pelo profeta Isaías, que diz: 18 Eis aqui o meu servo que escolhi, o meu amado, em quem a minha alma se compraz; porei sobre ele o meu Espírito, e anunciará aos gentios o juízo. 19 Não contenderá, nem clamará, nem alguém ouvirá pelas ruas a sua voz; 20 não esmagará a cana quebrada e não apagará o morrão que fumega, até que faça triunfar o juízo. 21 E, no seu nome, os gentios esperarão.

A blasfêmia dos fariseus

22 Trouxeram-lhe, então, um endemoninhado cego e mudo; e, de tal modo o curou, que o cego e mudo falava e via. 23 E toda a multidão se admirava e dizia: Não é este o Filho de Davi? 24 Mas os fariseus, ouvindo isso, diziam: Este não expulsa os demônios senão por Belzebu, príncipe dos demônios. 25 Jesus, porém, conhecendo os seus pensamentos, disse-lhes: Todo reino dividido contra si mesmo é devastado; e toda cidade ou casa dividida contra si mesma não subsistirá. 26 E, se Satanás expulsa a Satanás, está dividido contra si mesmo; como subsistirá, pois, o seu reino? 27 E, se eu expulso os demônios por Belzebu, por quem os expulsam, então, os vossos filhos? Portanto, eles mesmos serão os vossos juízes. 28 Mas, se eu expulso os demônios pelo Espírito de Deus, é conseguintemente chegado a vós o Reino de Deus. 29 Ou como pode alguém entrar em casa do homem valente e furtar os seus bens, se primeiro não manietar o valente, saqueando, então, a sua casa? 30 Quem não é comigo é contra mim; e quem comigo não ajunta espalha. 31 Portanto, eu vos digo: todo pecado e blasfêmia se perdoará aos homens, mas a blasfêmia contra o Espírito não será perdoada aos homens. 32 E, se qualquer disser alguma palavra contra o Filho do Homem, ser-lhe-á perdoado, mas, se alguém falar contra o Espírito Santo, não lhe será perdoado, nem neste século nem no futuro.

Árvores e seus frutos

33 Ou dizeis que a árvore é boa e o seu fruto, bom, ou dizeis que a árvore é má e o seu fruto, mau; porque pelo fruto se conhece a árvore. 34 Raça de víboras, como podeis vós dizer boas coisas, sendo maus? Pois do que há em abundância no coração, disso fala a boca. 35 O homem bom tira boas coisas do seu bom tesouro, e o homem mau do mau tesouro tira coisas más. 36 Mas eu vos digo que de toda palavra ociosa que os homens disserem hão de dar conta no Dia do Juízo. 37 Porque por tuas palavras serás justificado e por tuas palavras serás condenado.

O milagre de Jonas

38 Então, alguns dos escribas e dos fariseus tomaram a palavra, dizendo: Mestre, quiséramos ver da tua parte algum sinal. 39 Mas ele lhes respondeu e disse: Uma geração má e adúltera pede um sinal, porém não se lhe dará outro sinal, senão o do profeta Jonas, 40 pois, como Jonas esteve três dias e três noites no ventre da baleia, assim estará o Filho do Homem três dias e três noites no seio da terra. 41 Os ninivitas ressurgirão no Juízo com esta geração e a condenarão, porque se arrependeram com a pregação de Jonas. E eis que está aqui quem é mais do que Jonas. 42 A Rainha do Sul se levantará no Dia do Juízo com esta geração e a condenará, porque veio dos confins da terra para ouvir a sabedoria de Salomão. E eis que está aqui quem é mais do que Salomão.

43 E, quando o espírito imundo tem saído do homem, anda por lugares áridos, buscando repouso, e não o encontra. 44 Então, diz: Voltarei para a minha casa, donde saí. E, voltando, acha-a desocupada, varrida e adornada. 45 Então, vai e leva consigo outros sete espíritos piores do que ele, e, entrando, habitam ali; e são os últimos atos desse homem piores do que os primeiros. Assim acontecerá também a esta geração má.

A família de Jesus

46 E, falando ele ainda à multidão, eis que estavam fora sua mãe e seus irmãos, pretendendo falar-lhe. 47 E disse-lhe alguém: Eis que estão ali fora tua mãe e teus irmãos, que querem falar-te. 48 Porém ele, respondendo, disse ao que lhe falara: Quem é minha mãe? E quem são meus irmãos? 49 E, estendendo a mão para os seus discípulos, disse: Eis aqui minha mãe e meus irmãos; 50 porque qualquer que fizer a vontade de meu Pai, que está nos céus, este é meu irmão, e irmã, e mãe.

1 Zue der Ziit goht Jesus durch ä Kornfeld am Sabbat; un sini Jinger ware hungrig un fange a, Ähre abzrieße un z ässä.

2 Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue nem: lueg (gib obacht), dini Jinger den, was am Sabbat nit recht isch.

3 Er aba het gsait zue nene: Hän ihr nit gläse, was David doe het, als sa un de bi nem ware hunga ka hän?

4 we na(er) in des Zelt (Gotteshus) goht un ißt de Schaubrot, de doch nit er noh de bi nem ware, ässä dürfe, sundern ällei d Prieschta (Pfarra)?

5 Odr hän ihr nit gläse im Gsetz, we d Prieschta (Pfarra) am Sabbat im Tempel d Sabbat breche un sin doch ohni Schuld?

6 Ich sag äich aba: Do isch Größeres als dr Tempel.

7 Wenn ihr aba wüßtet, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa", dann(dnoh) hätte ihr de Unschuldige nit vudammt.

8 Dr Menschebue isch d Herr iba d Sabbat.

9 Un na(er) goht vu dert witer un kummt in ihri Synagoge(Gotteshus).

10 Un lueg (gib obacht), do war ä Mensch, der het ä vudorrti Hand. Un sie froge nen un hän gsait: Isch's recht, am Sabbat z heile?, dmit sie nen vuklage kennte.

11 Aba na(er) het gsait zue nene: Wer isch unda äich, der si einziges Schof, wenn`s nem am Sabbat in ä Gruebe flegt, nit packt un nem rushilft?

12 Weviel me isch drno ä Mensch als ä Schof! Drum darf ma am Sabbat Guetes doe.

13 Do het da(er) gsait zue däm Mensch: Schtreck di Hand üs! Un na(er) schtreckt sie üs; un sie isch nem wieda gsund wore we di anda.

14 Do gehn d Pharisäer üsä un halte Rot iba nen, we sie nen umbringe.

15 Aba als Jesus des erfahrt(gwahr nimmt), vuschwindet da(er) vu dert. Un ä großi Schar Lit goht mit nem, un na(er) heilt sie alli

16 un bfielt däne, daß sie nen nit bekannt mache solle,

17 dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 42,1-4): "

18 lueg (gib obacht), des isch mi Knecht, den i(ich) üsgwählt ha, un mi Gliebte, an däm mi Seele Wohlgfalle het; i(ich) will mi Geischt uf nen lege, un na(er) soll d Heide s Recht vuzele.

19 Er wird nit schtriete noh brelle, un ma wird sini Schtimm nit härä uf d Gasse;

20 s knickte Rohr wird da(er) nit vubreche, un d glimmenden Docht wird da(er) nit uslesche, bis sa(er) s Recht nusfihrt zum Sieg;

21 un d Heide wäre uf si Name hoffe."

22 Do isch ä Besessene zue Jesus brocht wore, der war blind un schtumm; un na(er) heilt nen, so daß d Schtumme schwätzt un wida gsäh het.

23 Un alli Lit schtaune un hän gfrogt: Isch der nit David`s Bue?

24 Aba als d Pharisäer des ghärt hän, sage sie: Er tribt di bese Geischta nit andascht üs als durch Beelzebul, ihr Obaschte.

25 Jesus erkennt aba ihr denke un het gsait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet; un jedi Schtadt odr jedes Hus, des mit sich selbscht ueis isch, ka nit bschtoh.

26 Wenn drno dr Sadan d Sadan ustreibt, so mueß sa(er) mit sich selbscht ueis si; we ka dann(dnoh) si Rich bschtoh?

27 Wenn i(ich) aba di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.

28 Wenn i(ich) aba di bese Geischta durch d Geischt Gottes üstrib, so isch jo s Rich Gottes zue äich kumme.

29 Odr we ka jemads in`s Hus vumä Starke indringe un nem sini Sache schtähle, wenn na(er) nit zvor d Starke fesselt? Erst dann(dnoh) ka er si Hus üsraube.

30 Wer nit mit ma(mir) isch, der isch gege mich; un wer nit mit ma(mir) sammlet, der vuschtreit.

31 Drum sag i(ich) äich: Alli Sinde un Läschterige wird d Mensche vuge; aba s Läschtere gege d Geischt wird nit vuge.

32 Un wer ebis schwätzt gege d Menschebue, däm wird`s vuge; aba wer ebis schwätzt gege d heilige Geischt, däm wird's nit vuge, nit in der noh in sella Welt.

33 Nähme a, ä Baum isch guet, so wird au sini Frucht guet si; odr nähmä a, ä Baum isch ful, so wird au sini Frucht ful si. Denn an dr Frucht kennet da d Baum.

34 Ihr Schlangebruet, we kennt ihr Guetes schwätze, de ihr bes sin? Mit was des Herz voll isch, vum däm lauft d Gosch iba.

35 Ä guete Mensch holt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese Mensch holt Beses viiri üs sinem bese Schatz.

36 Ich sag äich aba, daß d Mensche Antwort ge mehn am Dag vum Gricht iba jedes nigsnutzige Wort, des sie gsait hän.

37 Üs dinem Wort wirsch dü grecht bfunde wäre, un üs dinem Wort wirsch dü vudammt wäre.

38 Do fange ä baar vu d Schriftglehrti un Pharisäer a un sage zue nem: Meischta, ma(mir) wen gern ä Zeiche vu dir säh.

39 Un na(er) git zantwort un het zue nene gsait: Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Prophet Jona.

40 Denn we Jona dräi Däg un dräi Nächte im Ranze vum Fisches war, so wird dr Menschebue dräi Däg un dräi Nächte im Schoß dr Erde si.

41 De Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre`s vudamme; denn sie hän Buße doe nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg (gib obacht), do isch me als Jona.

42 D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wird`s vudamme; denn sie kummt vum End dr Erde, um Salomos Wisheit z härä. Un lueg (gib obacht), do isch me als Salomo.

43 Wenn dr dräckige(bese) Geischt vu nem Mensche üsgfahre isch, so durchschtrieft da(er) dürri Schtätt, suecht Rueh un findet sie nit.

44 Dann(Dnoh) sait da(er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i(ich) furtgange bi. Un wenn na(er) kummt, so findet er's leer, gwischt un gschmückt.

45 Dann(Dnoh) goht da(er) hi un nimmt mit sich siebä andari Geischta, de besa sin als sa(er) selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin; un s wird mit däm Mensch dnoh ärga, als ses dvor war. So wird's au däm bese Gschlecht ergoh.

46 Als sa(er) noh zue d Lit schwätzt, lueg (gib obacht), do sin sini Muetter un sini Breda druße gschtande, de wen mit nem schwätze.

47 Do het eina zue nem gsait: lueg (gib obacht), di Muetter un dini Breda schtehn druße un wen mit dir schwätze.

48 Er git zantwort aba un het gsait zue däm, der`s nem agsait het: Wer isch mini Muetter, un wer sin mini Breda?

49 Un na(er) schtreckt d Hand üs iba sini Jinger un het gsait: lueg (gib obacht) do, des isch mi Muetter, un des sin mi Breda!

50 Denn wer d Wille doet vu minem Vada (Babbe) im Himmel, der isch ma(mir) Brueda un Schweschta un Muetter.