Acerca do divórcio

1 E aconteceu que, concluindo Jesus esses discursos, saiu da Galileia e dirigiu-se aos confins da Judeia, além do Jordão. 2 E seguiram-no muitas gentes e curou-as ali.

3 Então, chegaram ao pé dele os fariseus, tentando-o e dizendo-lhe: É lícito ao homem repudiar sua mulher por qualquer motivo? 4 Ele, porém, respondendo, disse-lhes: Não tendes lido que, no princípio, o Criador os fez macho e fêmea 5 e disse: Portanto, deixará o homem pai e mãe e se unirá à sua mulher, e serão dois numa só carne? 6 Assim não são mais dois, mas uma só carne. Portanto, o que Deus ajuntou não separe o homem. 7 Disseram-lhe eles: Então, por que mandou Moisés dar-lhe carta de divórcio e repudiá-la? 8 Disse-lhes ele: Moisés, por causa da dureza do vosso coração, vos permitiu repudiar vossa mulher; mas, ao princípio, não foi assim. 9 Eu vos digo, porém, que qualquer que repudiar sua mulher, não sendo por causa de prostituição, e casar com outra, comete adultério; e o que casar com a repudiada também comete adultério. 10 Disseram-lhe seus discípulos: Se assim é a condição do homem relativamente à mulher, não convém casar. 11 Ele, porém, lhes disse: Nem todos podem receber esta palavra, mas só aqueles a quem foi concedido. 12 Porque há eunucos que assim nasceram do ventre da mãe; e há eunucos que foram castrados pelos homens; e há eunucos que se castraram a si mesmos por causa do Reino dos céus. Quem pode receber isso, que o receba.

Jesus abençoa as crianças

13 Trouxeram-lhe, então, algumas crianças, para que lhes impusesse as mãos e orasse; mas os discípulos os repreendiam. 14 Jesus, porém, disse: Deixai os pequeninos e não os estorveis de vir a mim, porque dos tais é o Reino dos céus. 15 E, tendo-lhes imposto as mãos, partiu dali.

O jovem rico

16 E eis que, aproximando-se dele um jovem, disse-lhe: Bom Mestre, que bem farei, para conseguir a vida eterna? 17 E ele disse-lhe: Por que me chamas bom? Não bom, senão um só que é Deus. Se queres, porém, entrar na vida, guarda os mandamentos. 18 Disse-lhe ele: Quais? E Jesus disse: Não matarás, não cometerás adultério, não furtarás, não dirás falso testemunho; 19 honra teu pai e tua mãe, e amarás o teu próximo como a ti mesmo. 20 Disse-lhe o jovem: Tudo isso tenho guardado desde a minha mocidade; que me falta ainda? 21 Disse-lhe Jesus: Se queres ser perfeito, vai, vende tudo o que tens, dá-o aos pobres e terás um tesouro no céu; e vem e segue-me. 22 E o jovem, ouvindo essa palavra, retirou-se triste, porque possuía muitas propriedades.

23 Disse, então, Jesus aos seus discípulos: Em verdade vos digo que é difícil entrar um rico no Reino dos céus. 24 E outra vez vos digo que é mais fácil passar um camelo pelo fundo de uma agulha do que entrar um rico no Reino de Deus. 25 Os seus discípulos, ouvindo isso, admiraram-se muito, dizendo: Quem poderá, pois, salvar-se? 26 E Jesus, olhando para eles, disse-lhes: Aos homens é isso impossível, mas a Deus tudo é possível. 27 Então, Pedro, tomando a palavra, disse-lhe: Eis que nós deixamos tudo e te seguimos; que receberemos? 28 E Jesus disse-lhes: Em verdade vos digo que vós, que me seguistes, quando, na regeneração, o Filho do Homem se assentar no trono da sua glória, também vos assentareis sobre doze tronos, para julgar as doze tribos de Israel. 29 E todo aquele que tiver deixado casas, ou irmãos, ou irmãs, ou pai, ou mãe, ou mulher, ou filhos, ou terras, por amor do meu nome, receberá cem vezes tanto e herdará a vida eterna. 30 Porém muitos primeiros serão derradeiros, e muitos derradeiros serão primeiros.

1 Un s isch bassiert, als Jesus des Gschwätzt het, daß sa(er) sich ufgmacht het üs Galiläa un kummt in des Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan;

2 un ä großi Schar Lit goht nem nohch, un na(er) heilt sie dert.

3 Do kumme Pharisäer zue nem un vusuechte nen un hän gsait: Isch's recht, daß sich ä Ma üs irgendeinem Grund vu sinem Wieb schiedet?

4 Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe

5 un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?

6 So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!

7 Do froge sie: Wurum het dann(dnoh) Moses bpfohle, ihr ä Scheidebref z ge un sich vu ihr z trenne?

8 Er het zue nene gsait: Moses het äich des recht ge, äich z trenne vu äire Wieba, wägä äirem härte Herz; vu Afang a aba isch's nit so gsi.

9 Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe.

10 Do sage sini Jinger zue nem: Schtehn de Sache vumä Ma mit sinem Wieb so, dann(dnoh) isch's nit guet z hirote.

11 Er het aba zue nene gsait: Des Wort fasse (blicke) nit alli, sundern nur de, däne`s ge isch.

12 Denn ä baar sin uf d Welt unfähig zue d Ehe; anderi sin vu d Mensche dzue unfähig gmacht; un wieda anderi hän sich selbscht dzue unfähig gmacht um`s Himmelrich wille. Wer`s fasse (blicke) ka, der fasses (blickts)!

13 Do wäre Kinda zue nem brocht, dmit da(er) d Händ(Pfode) uf sie legt un bätet. D Jinger aba brelle sie an.

14 Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma(mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.

15 Un na(er) legt d Händ(Pfode) uf sie un zeht vu dert witer.

16 Un lueg (gib obacht), eina kunnt zue nem un het gfrogt: Meischta, was soll i(ich) Guetes doe, dmit i(ich) s ewige Läbä ha?

17 Er aba het gsait zue nem: Was frogsch dü mich nohch däm, was guet isch? Guet isch nur Eina. Willsch dü aba ins Läbä igo, so halt d Gebote.

18 Do het da(er) nen gfrogt: Weli? Jesus aba het gsait: "Dü sollsch nit umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis ge;

19 ehre Vada (Babbe) un Muetter" (2. Moses 20,12- 16); un: "Dü sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Moses 19,18).

20 Do het des Bebli zue nem gsait: Des ha i(ich) alles ghalte; was fehlt ma(mir) noh?

21 Jesus git zantwort nem: Willsch dü ganz guet si, so gang hi, vukauf, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha; un kumm un folg ma(mir) nohch!

22 Als des Bebli des Wort ghärt het, goht da(er) trurig dvu; denn na(er) het vieli Sache.

23 Jesus aba het zue sinene Jinger gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ä Richä wird schwer ins Himmelrich kumme.

24 Un witer sag i(ich) äich: S isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä ins Rich Gottes kummt.

25 Als des sini Jinger ghärt hän, vuschrecke sie sich arg un hän gsait: Ha, wer ka dann(dnoh) selig wäre?

26 Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.

27 Do fangt Petrus a un het gsait zue nem: lueg (gib obacht), ma(mir) hän alles vulo un sin dir nochgange; was wird uns(us) dfir ge?

28 Jesus aba het zue nene gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr, de ihr ma(mir) nochgange sin, ihr den bi d Wiedageburt, wenn dr Menschebue hocke wird uf fem Thron sinere Herrlichkeit, au hocke uf zwöelf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.

29 Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.

30 Aba vieli, de di Erschte sin, wäre di Letschte un di Letschte wäre di Erschte si.