1 Dürüst yaşayan bir yoksul olmak, 2 Yalancı bir akılsız olmaktan yeğdir.

2 Bilgisiz heves işe yaramaz, 2 Acelecilik insanı yanılgıya düşürür.

3 İnsanın ahmaklığı yaşamını yıkar, 2 Yine de içinden RABbe öfkelenir.

4 Zenginlik dost üstüne dost kazandırır. 2 Oysa yoksulun dostu onu yüzüstü bırakır.

5 Yalancı tanık cezasız kalmaz, 2 Yalan soluyan kurtulamaz.

6 Birçokları önemli kişinin gözüne girmek 2 Ve eli açık olanın dostu olmak ister.

7 Yoksulun akrabaları bile onu sevmezse, 2 Dostlarının ondan uzak duracağı daha da kesindir. 2 Ne kadar yalvarsa ona yaklaşmazlar.

8 Sağduyulu olan canını sever, 2 Aklı izleyen bolluğa kavuşur.

9 Yalancı tanık cezasız kalmaz, 2 Yalan soluyan yok olur.

10 Akılsızın gösterişli bir yaşam sürmesi uygun değilse, 2 Kölelerin önderlere egemen olması 2 Hiç uygun değildir.

11 Sağduyulu kişi sabırlıdır, 2 Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır.

12 Kralın öfkesi genç aslanın kükreyişine benzer, 2 Lütfuysa otların üzerine düşen çiy gibidir.

13 Akılsız çocuk babasının başına beladır, 2 Dırdır eden kadın sürekli damlayan su gibidir.

14 Ev ve servet babadan mirastır, 2 Ama sağduyulu kadın RABbin armağanıdır.

15 Tembellik insanı uyuşukluğa iter, 2 Haylaz kişi de aç kalır.

16 Tanrı buyruğuna uyan canını korur, 2 Gitmesi gereken yolları umursamayan ölür.

17 Yoksula acıyan kişi RABbe ödünç vermiş olur, 2 Yaptığı iyilik için RAB onu ödüllendirir.

18 Henüz umut varken çocuğunu eğit, 2 Onun yıkımına neden olma.

19 Huysuz insan cezasını çekmelidir. 2 Onu bir kere kurtarsan da, hep aynı şeyi yapman gerekir.

20 Öğüde kulak ver, terbiyeyi kabul et ki, 2 Ömrünün kalan kısmı boyunca bilge olasın.

21 İnsan yüreğinde çok şey tasarlar, 2 Ama gerçekleşen, RABbin amacıdır.

22 İnsandan istenen vefadır, 2 Yoksul olmak yalancı olmaktan yeğdir.

23 RAB korkusu 2 Doygun ve dertsiz bir yaşama kavuşturur.

24 Tembel sahana daldırdığı elini 2 Ağzına geri götürmek bile istemez.

25 Alaycıyı döversen bön kişi ibret alır, 2 Akıllı kişiyi azarlarsan bilgisine bilgi katar.

26 Babasına saldıran, annesini kovan çocuk, 2 Ailesinin utancı ve yüzkarasıdır.

27 Oğlum, uyarılara kulağını tıkarsan, 2 Bilgi kaynağı sözlerden saparsın.

28 Niyeti bozuk tanık adaletle eğlenir, 2 Kötülerin ağzı fesatla beslenir.

29 Alaycılar için ceza, 2 Akılsızların sırtı için kötek hazırdır.

1 Better is the poor that walketh in his integrity, than he that is perverse in his lips, and is a fool. 2 Also, that the soul be without knowledge, it is not good; and he that hasteth with his feet sinneth. 3 The foolishness of man perverteth his way: and his heart fretteth against the LORD. 4 Wealth maketh many friends; but the poor is separated from his neighbour. 5 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall not escape.

6 Many will intreat the favour of the prince: and every man is a friend to him that giveth gifts. 7 All the brethren of the poor do hate him: how much more do his friends go far from him? he pursueth them with words, yet they are wanting to him. 8 He that getteth wisdom loveth his own soul: he that keepeth understanding shall find good. 9 A false witness shall not be unpunished, and he that speaketh lies shall perish. 10 Delight is not seemly for a fool; much less for a servant to have rule over princes. 11 The discretion of a man deferreth his anger; and it is his glory to pass over a transgression. 12 The king’s wrath is as the roaring of a lion; but his favour is as dew upon the grass. 13 A foolish son is the calamity of his father: and the contentions of a wife are a continual dropping. 14 House and riches are the inheritance of fathers: and a prudent wife is from the LORD. 15 Slothfulness casteth into a deep sleep; and an idle soul shall suffer hunger. 16 He that keepeth the commandment keepeth his own soul; but he that despiseth his ways shall die. 17 He that hath pity upon the poor lendeth unto the LORD; and that which he hath given will he pay him again. 18 Chasten thy son while there is hope, and let not thy soul spare for his crying. 19 A man of great wrath shall suffer punishment: for if thou deliver him, yet thou must do it again. 20 Hear counsel, and receive instruction, that thou mayest be wise in thy latter end. 21 There are many devices in a man’s heart; nevertheless the counsel of the LORD, that shall stand. 22 The desire of a man is his kindness: and a poor man is better than a liar. 23 The fear of the LORD tendeth to life: and he that hath it shall abide satisfied; he shall not be visited with evil. 24 A slothful man hideth his hand in his bosom, and will not so much as bring it to his mouth again. 25 Smite a scorner, and the simple will beware: and reprove one that hath understanding, and he will understand knowledge. 26 He that wasteth his father, and chaseth away his mother, is a son that causeth shame, and bringeth reproach. 27 Cease, my son, to hear the instruction that causeth to err from the words of knowledge. 28 An ungodly witness scorneth judgment: and the mouth of the wicked devoureth iniquity. 29 Judgments are prepared for scorners, and stripes for the back of fools.