1 Ellerime vuruşmayı, 2 Parmaklarıma savaşmayı öğreten 2 Kayam RABbe övgüler olsun!

2 Odur benim vefalı dostum, kalem, 2 Kurtarıcım, kulem, 2 Kalkanım, Ona sığınırım; 2 Odur halkları bana boyun eğdiren!

3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, 2 İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?

4 İnsan bir soluğu andırır, 2 Günleri geçici bir gölge gibidir.

5 Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, 2 Dokun dağlara, tütsünler.

6 Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, 2 Savur oklarını, şaşkına çevir onları.

7 Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; 2 Çıkar derin sulardan, 2 Al eloğlunun elinden.

8 Onların ağzı yalan saçar, 2 Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

9 Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, 2 Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.

10 Sensin kralları zafere ulaştıran, 2 Kulun Davutu kötülük kılıcından kurtaran.

11 Kurtar beni, özgür kıl 2 Eloğlunun elinden. 2 Onların ağzı yalan saçar, 2 Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.

12 O zaman gençliğinde 2 Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, 2 Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.

13 Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; 2 Binlerce, on binlerce yavrulayacak 2 Çayırlarda davarlarımız.

14 Semiz olacak sığırlarımız; 2 Surlarımıza gedik açılmayacak, 2 İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, 2 Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!

15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka! 2 Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!

1 Ein Psalm Davids. Gelobet sei der HERR, mein Hort, der meine Hände lehrt streiten und meine Fäuste kriegen,

2 meine Güte und meine Burg, mein Schutz und mein Erretter, mein Schild, auf den ich traue, der mein Volk unter mich zwingt.

3 HERR, was ist der Mensch, daß du dich sein annimmst, und des Menschen Kind, daß du ihn so achtest?

4 Ist doch der Mensch gleich wie nichts; seine Zeit fährt dahin wie ein Schatten.

5 HERR, neige deine Himmel und fahre herab; rühre die Berge an, daß sie rauchen;

6 laß blitzen und zerstreue sie; schieße deine Strahlen und schrecke sie;

7 strecke deine Hand aus von der Höhe und erlöse mich und errette mich von großen Wassern, von der Hand der Kinder der Fremde,

8 deren Mund redet unnütz, und ihre Werke sind falsch.

9 Gott, ich will dir ein neues Lied singen, ich will dir spielen auf dem Psalter von zehn Saiten,

10 der du den Königen Sieg gibst und erlöst deinen Knecht David vom mörderischen Schwert des Bösen.

11 Erlöse mich auch und errette mich von der Hand der Kinder der Fremde, deren Mund redet unnütz, und ihre Werke sind falsch,

12 daß unsere Söhne aufwachsen in ihrer Jugend wie die Pflanzen, und unsere Töchter seien wie die ausgehauenen Erker, womit man Paläste ziert;

13 daß unsere Kammern voll seien und herausgeben können einen Vorrat nach dem andern; daß unsere Schafe tragen tausend und zehntausend auf unsern Triften;

14 daß unsere Ochsen viel erarbeiten; daß kein Schade, kein Verlust noch Klage auf unsern Gassen sei.

15 Wohl dem Volk, dem es also geht! Wohl dem Volk, des Gott der HERR ist!