1 Oğlum, bilgeliğime dikkat et, 2 Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 Böylelikle her zaman sağgörülü olur, 2 Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, 2 Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 Ama sonu pelinotu kadar acı, 2 İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
5 Ayakları ölüme gider, 2 Adımları ölüler diyarına ulaşır.
6 Yaşama giden yolu hiç düşünmez, 2 Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Oğlum, şimdi beni dinle, 2 Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Öyle kadınlardan uzak dur, 2 Yaklaşma evinin kapısına.
9 Yoksa onurunu başkalarına, 2 Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, 2 Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, 2 Etinle bedenin tükendiğinde.
12 ‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, 2 Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.
13 ‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, 2 Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 Halkın ve topluluğun arasında 2 Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››
15 Suyu kendi sarnıcından, 2 Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Pınarların sokakları, 2 Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Yalnız senin olsun onlar, 2 Paylaşma yabancılarla.
18 Çeşmen bereketli olsun 2 Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, 2 Hep seni doyursun memeleri. 2 Aşkıyla sürekli coş.
20 Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, 2 Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 RAB insanın tuttuğu yolu gözler, 2 Attığı her adımı denetler.
22 Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, 2 Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, 2 Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
1 Filho meu, atende à minha sabedoria; Inclina o teu ouvido para a minha prudência,
2 A fim de que observes a discrição, E os teus lábios guardem o conhecimento.
3 Pois os lábios da prostituta destilam mel, E a sua boca é mais macia do que o azeite;
4 Mas o seu fim é amargoso como o absinto, E agudo como espada de dois gumes.
5 Os seus pés descem à morte, Os seus passos seguem o caminho do Cheol.
6 Ela não faz plana a vereda da vida, Incertos são os seus caminhos, e ela o ignora.
7 Agora, pois, filhos, escutai-me, E não vos desvieis das palavras da minha boca.
8 Afasta para longe dela o teu caminho, E não chegues à porta da sua casa,
9 Para que não dês a outros a tua honra, E os teus anos a cruéis:
10 Para que não suceda que estrangeiros se fartem dos teus bens, E os teus trabalhos vão para casa alheia;
11 E gemas no teu fim, Quando forem consumidos a tua carne e o teu corpo,
12 E que digas: Como tenho aborrecido a instrução, E como tem desprezado o meu coração a repreensão;
13 Não tenho obedecido à voz dos que me ensinavam, Nem tenho inclinado o meu ouvido para os que instruíam!
14 Quase que me achei em todo o mal, Que sucedeu no meio da congregação e da assembléia.
15 Bebe água da tua própria cisterna, E água que corre do teu poço.
16 Hão de espalhar-se os teus mananciais para fora, E os teus ribeiros de água nas ruas?
17 Sejam para ti só, E não para estrangeiros juntamente contigo.
18 Seja a tua fonte abençoada, E regozija-te na mulher da tua mocidade.
19 Como corça amável e graciosa cabra montez, Satisfaçam-te os seus peitos em todo o tempo; E sejas sempre arrebatado pelo seu amor.
20 Por que, filho meu, havias de ser arrebatado por uma prostituta, E abraçarias o seio duma estrangeira?
21 Pois os caminhos do homem estão diante dos olhos de Jeová, O qual lhe torna planas todas as suas veredas.
22 As suas próprias iniqüidades prenderão o perverso, E pelas cordas do seu pecado será detido.
23 Ele morrerá por falta de instrução, E na grandeza da sua loucura se perderá.