1 Sølvet har jo sin grube, og gullet, som renses, sitt finnested;

2 jern hentes frem av jorden, og sten smeltes til kobber.

3 De gjør ende på mørket, og inn i de innerste kroker gransker de stener som ligger i det sorte mørke;

4 de bryter en sjakt langt borte fra menneskers bolig; der ferdes de glemt, dypt under menneskers føtter; der henger de og svever langt borte fra mennesker.

5 Av jorden kommer det brød; men inne i den blir alt veltet om som av ild.

6 Safiren har sin bolig i dens stener, og gullklumper finnes der.

7 Ingen rovfugl kjenner stien dit ned, og intet falkeøie har sett den;

8 stolte rovdyr har ikke trådt på den, ingen løve har skredet frem over den.

9 På den hårde sten legger de sin hånd, de velter hele fjell om fra grunnen av.

10 I berget sprenger de ganger, og allehånde kostelige ting får de se.

11 De demmer for dryppet av vannårene og fører skjulte ting frem i lyset.

12 Men visdommen hvor skal den finnes? Og hvor har forstanden sin bolig?

13 Intet menneske kjenner dens verd, og den finnes ikke i de levendes land.

14 Dypet sier: I mig er den ikke, og havet sier: Den er ikke hos mig.

15 Den kan ikke kjøpes for kostelig gull, og dens pris ikke opveies med sølv.

16 Den opveies ikke med Ofirs gull, med den dyre onyks og safir.

17 Gull og glass kommer ikke op imot den, og en kan ikke bytte den til sig for kar av fint gull.

18 Koraller og krystall kan ikke engang nevnes, og det å eie visdom er bedre enn perler.

19 Etiopias topas kommer ikke op imot den; den kan ikke opveies med det reneste gull.

20 Hvor kommer da visdommen fra? Og hvor har forstanden sin bolig?

21 Den er dulgt for alle levendes øine, den er skjult for himmelens fugler;

22 avgrunnen og døden sier: Bare et frasagn om den er kommet oss for øre.

23 Gud kjenner veien til den, og han vet hvor den har sin bolig.

24 For hans øie når til jordens ender; allting under himmelen ser han.

25 Da han fastsatte vindens vekt og gav vannet dets mål,

26 da han satte en lov for regnet og en vei for lynstrålen,

27 da så han visdommen og åpenbarte den, da lot han den stå frem og utforsket den.

28 Og han sa til mennesket: Se, å frykte Herren, det er visdom, og å fly det onde er forstand.

1 La arĝento havas lokon, kie oni ĝin elakiras; Kaj la oro havas lokon, kie oni ĝin fandas.

2 La fero estas ricevata el polvo, Kaj el ŝtono oni fandas la kupron.

3 Oni faras finon al la mallumo, Kaj rezulte oni trovas la ŝtonojn el grandega mallumo.

4 Oni fosas kavon tie, kie oni loĝas; Kaj tie, kie paŝas neniu piedo, ili laboras pendante, forgesitaj de homoj.

5 La tero, el kiu devenas pano, Estas trafosata sube kvazaŭ per fajro.

6 Ĝiaj ŝtonoj estas loko de safiroj, Kaj terbuloj enhavas oron.

7 La vojon ne konas rabobirdo, Kaj la okulo de falko ĝin ne vidis.

8 Ne paŝis sur ĝi sovaĝaj bestoj, Ne iris sur ĝi leono.

9 Sur rokon oni metas sian manon, Oni renversas montojn de ilia bazo.

10 En rokoj oni elhakas riverojn, Kaj ĉion grandvaloran vidis la okulo de homo.

11 Oni haltigas la fluon de riveroj, Kaj kaŝitaĵon oni eltiras al la lumo.

12 Sed kie oni trovas la saĝon? Kaj kie estas la loko de prudento?

13 La homo ne scias ĝian prezon; Kaj ĝi ne estas trovata sur la tero de vivantoj.

14 La abismo diras:Ne en mi ĝi estas; La maro diras:Ĝi ne troviĝas ĉe mi.

15 Oni ne povas doni por ĝi plej bonan oron, Oni ne pesas arĝenton page por ĝi.

16 Oni ne taksas ĝin per oro Ofira, Nek per multekosta onikso kaj safiro.

17 Ne valoregalas al ĝi oro kaj vitro; Kaj oni ne povas ŝanĝi ĝin kontraŭ vazoj el pura oro.

18 Koraloj kaj kristalo ne estas atentataj; Kaj posedo de saĝo estas pli valora ol perloj.

19 Ne valoregalas al ĝi topazo el Etiopujo; Pura oro ne povas esti ĝia prezo.

20 De kie venas la saĝo? Kaj kie estas la loko de prudento?

21 Kaŝita ĝi estas antaŭ la okuloj de ĉio vivanta, Nevidebla por la birdoj de la ĉielo.

22 La abismo kaj la morto diras: Per niaj oreloj ni aŭdis nur famon pri ĝi.

23 Dio komprenas ĝian vojon, Kaj Li scias ĝian lokon;

24 Ĉar Li rigardas ĝis la fino de la tero, Li vidas sub la tuta ĉielo.

25 Kiam Li donis pezon al la vento Kaj aranĝis la akvon laŭmezure,

26 Kiam Li starigis leĝon por la pluvo Kaj vojon por la fulmo kaj tondro:

27 Tiam Li vidis ĝin kaj anoncis ĝin, Pretigis ĝin kaj esploris ĝin;

28 Kaj Li diris al la homoj: Vidu, timo antaŭ Dio estas saĝo, Kaj evitado de malbono estas prudento.